De boodschap van de zalige keizer Karel van Oostenrijk voor onze tijd

De volgende opmerkingen werden uitgesproken door Z.K.H. Prins Bertrand van Orleans-Braganza, de Prins Imperiaal van Brazilië, op 21 oktober 2014, de feestdag van de zalige Karel, na een Heilige Mis die werd gevierd in de Oude St. Mary's Kerk in Washington, D.C.

Keizerlijk voorbeeld

De Heilige Moederkerk geeft ons de heiligen niet alleen als voorspraak tot wie we onze toevlucht kunnen nemen, maar ook als voorbeelden om na te volgen. Op welke manieren moet keizer Karel, in 2004 zalig verklaard, worden gezien als een model? Hij moet zeker zowel als een model voor een staatshoofd als een hoofd van een gezin worden gezien.

Lees ook: De katholieke geest van keizer Karel van Oostenrijk: een bron van hoop in tragische tijden

Bestuur en heiligheid

Keizer Karel is de laatste in een lange reeks van staatshoofden die tot de eer van het altaar zijn verheven:

• Sint-Lodewijk, koning van Frankrijk
• Sint-Ferdinand van Castilië
• Sint-Stefanus van Hongarije
• Sint-Hendrik van het Heilige Roomse Rijk
• Sint-Vladimir van Rusland
• Sint-Olaf
  
• Sint-Casimir
• Keizerin Zita, die al is verklaard tot Dienares van God
• Prinses Isabel, mijn overgrootmoeder, voor wie het aartsbisdom van Rio de Janeiro de eerste stappen voor haar zaligverklaring heeft gezet. Tijdens de afwezigheid van haar vader, keizer Pedro II, toen zij regentes was van het Braziliaanse Rijk, ondertekende prinses Isabel de wet die de slavernij in Brazilië afschafte. De Brazilianen begonnen haar 'De Redemptrix' te noemen en wilden een monument oprichten om haar te eren. Ze zei: "Ik wil geen monument ter ere van mijzelf, maar voor de werkelijke Verlosser, Onze Heer Jezus Christus, en op de top van de Corcovado." Tegenwoordig is dit wereldberoemde monument, het symbool van Brazilië, een Werelderfgoedmonument: Christus, de Verlosser. Ik zou nog verschillende andere heiligen kunnen noemen.
  

Koelbloedige moord

Hoeveel republiekpresidenten zijn er heilig verklaard? Voor zover ik me kan herinneren, is er slechts één, Gabriel García Moreno, president van Ecuador, die ooit tot de eer van het altaar zou kunnen worden verheven. Toen Duitse kanselier Bismarck hoorde dat de Ecuadoriaanse president aan Goede Vrijdag-processies deelnam, blootsvoets, gaf hij opdracht voor de moord op García Moreno. Hij werd in feite bruut vermoord op zijn weg van de kathedraal in Quito naar het presidentieel paleis.

Heilige edelen

Volgens de Biblioteca Sanctorum van kardinaal Pietro Palazzini, gepubliceerd in 1988, was 21,7% van de heiligverklaarde heiligen koningen of adel. Als we overwegen dat het percentage van koningen en adel slechts 1,5% van de bevolking was, zien we hoe deze gegevens de zwart-witte voorstelling van de adel, verspreid door revolutionairen, duidelijk tegenspreken…

De missie van een koning of staatshoofd

Inderdaad, professor Plinio Corrêa de Oliveira, oprichter van de Braziliaanse Vereniging ter Verdediging van Traditie, Familie en Privé-Eigendom, benadrukte altijd dat volgens de leer van de Kerk de naleving van de Tien Geboden niet alleen van individuen wordt verlangd, maar ook van staten. Wat is de missie van een koning, een keizer of een staatshoofd? Het is:

• Een levend symbool van de natie te zijn, de belichaming van de deugd van zijn volk, en een voorbeeld dat iedereen ondersteunt en inspireert.
• Een beschermer en verdediger van zijn volk te zijn. Dit betekent dat hij aan de frontlinie staat om zijn volk te verdedigen, niet alleen op het slagveld, maar vooral om hun morele waarden te behouden door initiatieven zoals abortus, het homohuwelijk en andere te bestrijden.
• Weten hoe hij de authentieke verlangens van zijn volk moet aanhoren door zijn lange persoonlijke ervaring, die afkomstig is van zijn voorouders, in te zetten en hen zo te begeleiden naar de vervulling van de glorieuze plannen die de Goddelijke Voorzienigheid voor hen in petto heeft.

Nuance

Prof. Plinio Corrêa de Oliveira zei altijd dat we niet simpelweg kunnen stellen "Vox populi, vox Dei" (de stem van het volk is de stem van God), omdat dit niet overeenkomt met de realiteit. Als dat waar zou zijn, zou de verkiezing van Hitler door het Duitse volk overeenkomen met de wil van God. We kunnen echter zeggen "Vox populi Dei, vox Dei" (de stem van het volk van God is de stem van God), omdat de koning in staat zou moeten zijn om Gods plannen te onderscheiden door de stem van een deugdzaam volk.

Lees ook: Meer jongeren zoeken traditie, zegt dappere bisschop Jan Hendriks

De leer van paus Pius IX over koninklijke macht

In zijn encycliek Quanta Cura leert de zalige Pius IX dat "koninkrijken rusten op de grondslag van het katholieke geloof" en dat "de koninklijke macht niet alleen werd gegeven voor het bestuur van de wereld, maar vooral voor de bescherming van de Kerk." Tegenwoordig wordt veel gesproken over mensenrechten, maar men vergeet dat na de komst van Onze Heer Jezus Christus het primaire recht van elke mens is om op een christelijke manier geregeerd te worden.

Keizer Karel en de invloed van zijn opvoeding

In zijn jeugd werd keizer Karel sterk beïnvloed door zijn moeder, de aartshertogin Maria Josepha, geboren prinses van Saksen, een zeer vrome en katholieke dame. Zijn opvoeders waren allemaal vrome katholieken, waaronder degene die de meeste invloed had op zijn vorming, graaf Georg Wallis. Graaf Wallis was een praktiserend katholiek en een zeer vrome dienaar van de keizer, die hem vanuit de diepste van zijn ziel begeleidde.

Karel’s devotie vanaf jonge leeftijd

Als kind "ging hij niet voorbij een kerk zonder even stil te staan en een gebed te zeggen." Hij had een bijzondere devotie voor de Moeder van God als zijn Hemelse Moeder. Op 16-jarige leeftijd, bij het ontvangen van de Orde van het Gulden Vlies, kreeg hij het privilege om overal een Heilige Mis voor zichzelf te laten vieren. Dit gaf hem bijzondere voldoening.

Zijn toewijding als jonge officier

Als jonge officier, vóór en aan het begin van de Eerste Wereldoorlog, was hij bijzonder ijverig voor het welzijn van zijn soldaten, vooral wat betreft religieuze bijstand. Dit laat zien hoe zeer hij zich bekommerde om het spirituele welzijn van zijn onderdanen, iets wat hem onderscheidde van veel andere heersers in die tijd.

Het huwelijk met prinses Zita

In 1911 trouwde de aartshertog Karel, nog niet erfgenaam van de troon, maar tweede in de rangorde van opvolging, met prinses Zita van Bourbon-Parma, zijn jeugdvriendin. Voor haar vertrek naar Oostenrijk ging de jonge prinses samen met haar moeder naar Rome om de zegen te ontvangen van paus Sint-Pius X. De paus zei haar nadrukkelijk: "Je gaat trouwen met de erfgenaam van de troon. Dus ik wens je alle zegen van God." Ze durfde de paus echter niet te herinneren aan het feit dat de erfgenaam aartshertog Franz Ferdinand was.

Pauselijke zegen voor het huwelijk

De paus vervolgde: "Ik verheug mij immens, want een grote zegen zal op uw land neerdalen dankzij hem. Hij zal Oostenrijk’s beloning zijn voor zijn trouw aan de Kerk." Aartshertog Karel zei kort na zijn huwelijk tegen prinses Zita: "Nu moeten we elkaar helpen om naar de hemel te komen." Hun huwelijksring had de volgende inscriptie: "Sub tuum praesidium confugimus, Sancta Dei Genitrix."

Lees ook: Oekraïense aartsbisschop vertelt hoe Rusland de katholieke Kerk vervolgt

Pelgrimage naar Mariazell

Kort na hun huwelijk ging het paar op pelgrimage naar Mariazell, om de patrones van Oostenrijk-Hongarije te vereren. Ze wisten echter niet dat de vernietiging van het Oostenrijks-Hongaarse Rijk al was besloten. De oorlog van 1914, waarvan een van de doelen de vernietiging van het Oostenrijks-Hongaarse Rijk als een katholieke macht was, de oprichting van nieuwe staten in Midden-Europa, en de revolutie in Rusland, stond op het punt te beginnen.

De ondergang van het Oostenrijk-Hongaarse Rijk

Inderdaad, Oostenrijk-Hongarije moest in het begin van de twintigste eeuw worden vernietigd zodat de Revolutie in Europa en de rest van de wereld kon voortgaan, aangezien het het laatste grote overblijfsel van de middeleeuwse christenheid was. In augustus 1981 vertelde TFP-oprichter prof. Plinio Corrêa de Oliveira aan een vooraanstaande Amerikaanse conservatieve leider die hem bezocht in São Paulo, Brazilië: "De Verenigde Staten van vandaag zijn wat Oostenrijk was aan het eind van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw: een land dat gemarkeerd was voor vernietiging. Ondanks al zijn problemen is de Verenigde Staten vandaag het ultieme bolwerk van de westerse en christelijke beschaving tegen de chaos die de hele wereld opslokt."

De moord op aartshertog Franz Ferdinand

In 1914 werd aartshertog Franz Ferdinand vermoord en begon de immense tragedie, 'Il Guerrone', de 'Grote Oorlog', die zo gevreesd werd door paus Sint-Pius X. Het was ongetwijfeld de grootste geopolitieke catastrofe van de twintigste eeuw. Kort na de moord op aartshertog Franz Ferdinand stuurde de paus aartshertog Karel een brief waarin hij hem vroeg keizer Franz Jozef te waarschuwen voor "het gevaar van een oorlog die enorme calamiteiten voor Oostenrijk en heel Europa zou meebrengen." Deze brief werd onderschept en bereikte aartshertog Karel pas midden in het conflict.

De troonsbestijging van Karel I

Op 21 november 1916, twee jaar na het begin van de vijandelijkheden, volgde Karel I zijn grootvader Franz Jozef op als staatshoofd, en op 30 december werd hij gekroond tot Apostolische Koning van Hongarije, als Karel IV. In haar getuigenis in het beatificatieproces van haar echtgenoot verklaarde keizerin Zita: "Voor hem had de kroning een buitengewoon grote betekenis, aangezien hij de investituur die de Kerk in Gods Naam aan hem verleende, als zeer waardevol beschouwde... Bij de kroning wordt het hele volk door God aan de soeverein toevertrouwd, die vanaf dat moment voor zijn onderdanen moet leven, voor hen moet zorgen, bidden en lijden, en zich moet heiligen om hen naar God te leiden."

De woorden van paus Leo XIII

Karel I had duidelijk de woorden van paus Leo XIII in zijn encycliek Immortale Dei in gedachten: "Evenzo is het een zonde voor de staat om geen zorg voor religie te hebben als iets dat buiten zijn bereik ligt, of als iets zonder praktisch nut; of uit vele vormen van religie degene aan te nemen die in zijn fantasie past; want wij zijn absoluut verplicht God te aanbidden op de wijze die Hij heeft getoond als Zijn wil. Allen die regeren, moeten daarom de heilige naam van God in ere houden, en een van hun belangrijkste plichten moet zijn om religie te bevorderen, deze te beschermen, te schuilen onder de eer en sanctionering van de wetten, en geen maatregel te organiseren of in te voeren die de veiligheid ervan in gevaar kan brengen."

De moeilijkste en meest tragische fase van zijn leven

Zo begint de moeilijkste en meest tragische fase van zijn leven. Alles leek tegen hem te zijn. Voordat hij belangrijke beslissingen nam, trok hij zich terug voor het Allerheiligst Sacrament. Hij bad dagelijks de 'Veni Creator Spiritu.' Altijd had hij een rozenkrans bij zich, die hem door paus Sint-Pius X was gegeven.

Lees ook: Micha-verklaring laat vooral zien dat Evangelie en links niet samengaan

Zijn zoektocht naar vrede te midden van de oorlog

Zodra hij de troon besteeg, streefde hij er niet alleen naar de gruwelen van de oorlog te verzachten, maar ook om via elke mogelijke diplomatieke weg vrede te zoeken. Dit deed hij niet vanuit een pacifistische mentaliteit (hij wist uiteraard, zoals de Heilige Kerk leert, dat er omstandigheden zijn die een rechtvaardige oorlog vereisen), maar omdat hij inzag dat, wat de uitkomst van de oorlog ook zou zijn, de gevolgen tragisch zouden zijn voor de christelijke beschaving - zoals dat inderdaad gebeurde. Churchill zei dat de grootste geopolitieke ramp van de Eerste Wereldoorlog het einde van het Oostenrijks-Hongaarse Rijk was.

Tevergeefs streven naar diplomatie

Al zijn inspanningen om vrede te bereiken, die hij startte toen de Duitse troepen zich aan de poorten van Parijs bevonden, werden gefrustreerd. Dezelfde krachten die samenspanden om de oorlog te veroorzaken, grepen nu in om zijn pogingen tot vrede te blokkeren. En dat ondanks herhaalde vredesoproepen van paus Benedictus XV! Hij weigerde uitdrukkelijk enige deelname aan de Duitse manoeuvre om marxistische leiders, waaronder Lenin, naar Rusland te brengen om communistische subversie tegen de tsaar uit te voeren, en zo het westelijk front te verlichten. Zijn rechtvaardigheid werd zo breed erkend dat Anatole France, een Franse schrijver van de radicale linkerzijde, zei: "Keizer Karel is de enige fatsoenlijke man die tijdens de oorlog een leidende positie bekleedde, maar hij werd niet gehoord. Hij wilde oprecht vrede en werd daardoor door iedereen veracht; een schitterende kans werd gemist."

Initiatieven voor het welzijn van zijn volk

Tijdens zijn korte regeerperiode, te midden van alle tragedies die de oorlog met zich meebracht, toonde hij zijn christelijke ijver door een reeks initiatieven ten behoeve van zijn volk:

• Hij schafte duels af;
• Hij vaardigde wetten uit ter bescherming van de jeugd tegen immorele literatuur;
• Hij organiseerde soepkeukens om de ellende als gevolg van de oorlog te verlichten;
• Hij verbood willekeurige overnames van woningen in de nabijheid van de frontlinies;
• Hij strafte degenen die misbruik maakten van hun positie om persoonlijke voordelen na te streven streng.

Vanwege deze en vele andere maatregelen werd hij de “patroon van de verdediging van de huizen” genoemd.

De definitieve nederlaag

De definitieve nederlaag kwam eind 1918. Keizer Wilhelm II deed afstand van de Duitse troon en ontvluchtte het land; zijn troepen deserteerden en verspreidden zich. In Oostenrijk, temidden van politieke chaos en militaire ineenstorting, liet iedereen Karel I in de steek. Een ontroerend feit: op dat moment, zonder soldaten die het keizerlijke paleis bewaakten, stelden cadetten van de Militaire Academie zich beschikbaar en namen zij de verdediging van de keizerlijke familie op zich. Altijd wanneer het volk van Wenen de keizer samen met de keizerin in de tuinen van paleis Schönbrunn zag, juichten ze en riepen: "Verlaat ons niet, blijf bij ons!"

Karel I weigert af te treden

Ondanks alle dreigingen en de vorderingen van zijn bezittingen, weigert Karel I, bewust van de heiligheid van zijn missie, af te treden. "Hij trad niet af. Vanuit zijn perspectief was zijn koningschap hem door de genade van God verleend als een plicht die hij niet kon ontlopen. Hij gaf tijdelijk de daadwerkelijke uitoefening van zijn soevereine rechten op door alles wat hem werd aangedaan te aanvaarden als de wil van God." Op 11 november trekt de keizer zich terug in het kasteel van Eckartsau, aan de oevers van de Donau.

Verbanning en wanhoop

In maart 1919, nadat de republikeinse regering die op 12 november aan de macht was gekomen, tevergeefs had geprobeerd een document van troonafstand van Karel I te verkrijgen, werd de keizerlijke familie verbannen uit Oostenrijk. Op zondag 23 maart 1919 woont de keizer, omringd door zijn familie en trouwe volgelingen, voor de laatste keer de Heilige Mis bij en hoort hij het traditionele volkslied, gecomponeerd door Haydn: "Moge God onze keizer bewaren en beschermen." De omliggende dorpen stroomden samen om hun loyaliteit te betuigen en zagen in verdriet hoe de keizerlijke familie in ballingschap vertrok… Bij zijn vertrek liet de keizer een document achter waarin stond: "Wat de Oostenrijks-Duitse regering, de voorlopige Nationale en Constituerende Vergaderingen uitvaardigen, is nietig en komt niet van mij en mijn Huis."

Lees ook: Meer jongeren zoeken traditie, zegt dappere bisschop Jan Hendriks

Weigering van liberalisme en terughoudendheid

In Zwitserland (waar hij als balling werd verwelkomd), boden bepaalde politieke krachten - gezien de chaos in Oostenrijk - aan hem terug op de troon te plaatsen, mits hij een reeks liberale normen accepteerde die onverenigbaar waren met het katholieke geloof. Hij weigerde absoluut. Zelfs onder de dreiging zijn eigendommen te verliezen, wat uiteindelijk gebeurde, bleef hij elke gedachte aan abdicatie weigeren.

Ballingschap op Madeira en het familieleven

Na twee mislukte pogingen tot herstel in Hongarije, werd hij uiteindelijk gevangen genomen en per Britse schepen naar het eiland Madeira gebracht, waar hij de laatste maanden van zijn leven doorbracht. Het is nu tijd om een kort woord te zeggen over Karel I als hoofd van zijn familie. Terwijl hij in ballingschap op Madeira in armoede leefde, wijdde hij zich niet alleen aan het beantwoorden van zijn correspondentie, maar vooral aan het opvoeden en vormen van zijn kinderen, met een scherp besef van hun plichten als katholieke prinsen, om hun missie te vervullen en de dynastie voort te zetten.

• Hij wijdde zijn familie aan het Heilig Hart van Jezus;
• Hij ging dagelijks ter Heilige Communie;
• Hij bad de rozenkrans samen met zijn familie;
• Al zijn kinderen hadden Maria en Jozef in hun naam;
• Ze droegen allemaal tot hun vijfde jaar blauwe en witte kleren, ter ere van de Heilige Maagd.

Het laatste afscheid

Op 1 april 1922, na een pijnlijke ziekte, kwam het einde. Op die dag zei hij tegen zijn vrouw: "Nu wil ik je zeggen, met mijn gebruikelijke absolute oprechtheid: mijn hele inzet is altijd geweest om de wil van God in alles duidelijk te herkennen en deze op de meest perfecte manier te volgen." Toen hij het sacrament van de ziekenzalving ontving, wilde hij dat zijn oudste zoon Otto aanwezig zou zijn, "om een souvenir en voorbeeld voor het leven te hebben en ook te weten wat hij ooit in deze omstandigheid moest doen, als een ware katholiek en keizer." Na het ontvangen van de viaticum, gaf keizer Karel zijn ziel in vrede aan God over, terwijl hij smeekbeden mompelde: "Jezus, in U leef ik; Jezus, in U sterf ik."

Conclusie: het grote voorbeeld van keizer Karel

Wat is het grote voorbeeld dat keizer Karel heeft nagelaten? Het is het besef dat ieder van ons, volgens Gods plan, een missie te vervullen heeft. Wij zijn militante katholieken, en hoe groot de moeilijkheden ook mogen zijn, men doet nooit afstand van deze missie. Wat is onze missie temidden van de hedendaagse chaos en de systematische vernietiging van christelijke waarden in de samenleving? Onze missie is om de katholieke beginselen krachtiger dan ooit te verkondigen.

Terugkeer naar orde

Te midden van de frenetische uitspattingen van de wereld van vandaag, moeten we harder dan ooit verkondigen dat de enige oplossing een terugkeer naar de christelijke orde is. Voor ons betekent dit dat wij ons volledig moeten inzetten voor het motto dat de grote paus Pius X ons naliet: "instaurare omnia in Christo" - Alles herstellen in Onze Heer Jezus Christus. En dit doen wij met de zekerheid van de overwinning, aangezien Onze Heer Jezus Christus ons verzekerde dat de poorten van de hel de Kerk niet zullen overweldigen. En op Fatima beloofde Zijn gezegende Moeder dat uiteindelijk haar Onbevlekte Hart zal triomferen.

Lees ook: Een Fatimawonder: van de dood afgeschermd

De rol van de Heilige Maagd in de strijd

Maar net zoals Onze Heer Jezus Christus de samenwerking van zijn apostelen en leerlingen verlangde om het geloof te verspreiden, wil ook de Heilige Maagd dat wij samenwerken in deze strijd om het christendom te herstellen en haar Onbevlekte Hart te laten triomferen.

Het herstel van christelijk Europa: een nieuw tijdperk

We leven momenteel in een aftakelende, chaotische, vuile en vervuilde wereld die zich trots heeft geprobeerd te organiseren door zich tegen God te keren en Hem de rug toe te keren. Maar als we de huidige werkelijkheid bekijken door de ogen van ons geloof en vanuit een historisch perspectief, kunnen we de vroege tekenen zien van een nieuw tijdperk dat aan de horizon verschijnt, zoals Onze Lieve Vrouw in Fatima aankondigde. De feiten bevestigen deze wedergeboorte. Enkele voorbeelden daarvan zijn:

• Het feit dat deze feestdag hier in de hoofdstad van de Verenigde Staten wordt gevierd, en dat soortgelijke vieringen wereldwijd plaatsvinden. In mijn geliefde Brazilië worden herdenkingsmissen gehouden in zeven steden;
• De verspreiding van de Tridentijnse Mis over de wereld;
• De hoeveelheid en kwaliteit van de mensen die elk jaar deelnemen aan de Mars voor het Leven in Washington. Na aanwezig te zijn geweest bij ten minste een half dozijn van deze marsen, ben ik onder de indruk van de vastberadenheid om een einde te maken aan abortus, “zonder mitsen of maren”;
• De 'Rosary Rallies' van de Amerikaanse TFP, 12.629 daarvan, elf dagen geleden;
• De buitengewone uitbreiding van het katholicisme in China;
• De 'manif pour tous' in Frankrijk, tegen homoseksueel 'huwelijk' en gender-'identiteit'.

Dit is verre van een uitputtende lijst van alle tekenen van deze wedergeboorte.

Lees ook: De onbekende heilige Theresia van Lisieux

Vragen om de tussenkomst van keizer Karel en de Heilige Maagd

Laten we ons wenden tot de zaligverklaarde Karel I en hem vragen voor ons te pleiten bij haar die 'terribilis ut acies ordinata' is - 'Zo vreselijk als een leger in slagorde.' En laten we de Heilige Maagd vragen om voor ons bij haar Zoon de genade te verkrijgen dat wij, 'fortis in fide' - sterk in het geloof - nooit van onze missie zullen afzien en nooit ontmoedigd zullen raken in onze strijd voor de restauratie van het christendom, met de zekerheid dat 'Christus vincit' (Christus overwint).

Dit artikel is eerder gepubliceerd op tfp.org

Laatst bijgewerkt: 21 oktober 2024 12:53

Doordring heel Nederland van de boodschap van bekering

Uw gift brengt de boodschap van bekering en hoop van Onze Lieve Vrouw in Fatima aan duizenden mensen.

Doneer