Dolores Hart, de filmster die een non werd. Bron afbeelding: Flickr / classicvintage
Hollywoodster sluit zich aan bij het klooster
Te midden van de serene Latijnse gezangen van het Goddelijk Officie van de metten tot de completen, zou een nietsvermoedende bezoeker van de rustieke omgeving van de 400 hectare grote abdij van Regina Laudis (Queen of Praise) in Bethlehem, Connecticut, nooit hebben geraden dat zich onder deze selecte dochters van Sint-Benedictus ene Dolores Hart bevindt, een voormalige film- en toneelactrice die zich ooit bevond in de glitter en glamour van de Hollywood-schijnwerpers van de late jaren 50 en vroege jaren 60.
Een volledige draai
Moeder Dolores, zoals ze nu bekend staat, keerde een veelbelovende filmcarrière de rug toe, verbrak haar verloving met een opkomende zakenman uit Los Angeles, Don Robinson, en ging het klooster in om de roep van het contemplatieve kloosterleven te beantwoorden. Sinds 1963 leidt ze een sober leven volgens de regel van Sint-Benedictus in de geest en de beproefde traditie van ora et labora (gebed en werk). Moeder Dolores werd er priores in mei 2001.
Beginjaren
Als enig kind van acteursouders (Bert en Harriett Hicks) die bijrollen of studiocontracten hadden, verhuisde de kleine Dolores van Chicago naar Beverly Hills in Californië waar ze haar vader vaak vergezelde naar studiokavels in Hollywood. De vroege blootstelling aan de aantrekkingskracht van de filmwereld stimuleerde haar verlangen om actrice te worden. "Vanaf mijn 7e wilde ik niets anders dan actrice worden," zei Hart.
Op naar Chicago
Huishoudelijke zaken werden zuur toen haar ouders betrokken raakten bij lastig gekibbel dat hun gezinsleven verstoorde. Kort daarna was ze alleen op weg naar de "Windy City [red. Bijnaam van Chicago]" waar haar grootouders woonden, met het treinkaartje in haar jaszak. Ze bleef daar terwijl haar ouders probeerden hun carrière in Hollywood voort te zetten. Ze pendelde heen en weer per trein of vliegtuig tussen Los Angeles en Chicago, bracht de zomers door in Californië en de winters in de Windy City.
De bekering van een klein meisje
Haar grootouders kozen ervoor om haar om praktische en veiligheidsredenen naar de St. Gregory Catholic School te sturen, omdat die het dichtst bij hun huis was en minder blootgesteld was aan straatverkeer. Haar studie daar verliep goed, want op haar 10e besloot ze katholiek te worden. Op een dag op school, toen ze alleen met het Allerheiligste zat te wachten tot de nonnen gingen ontbijten, stapte ze op een zuster af en zei dat ze "brood wilde eten met de kinderen". Ze ging terug naar huis en vertelde het aan haar grootouders en zij zeiden dat het goed was. Al snel werd ze gedoopt en haar moeder was dolblij met het nieuws.
Terug in Los Angeles
Jaren later verhuisde Hart, op 11-jarige leeftijd en na de scheiding van haar ouders, terug naar Beverly Hills om zich te herenigen met haar moeder die inmiddels hertrouwd was met restauranteigenaar Al Gordon. Op de middelbare school speelde ze de heilige Jeanne d'Arc, wat haar een beurs opleverde voor Marymount College (tegenwoordig Loyola Marymount University) voor toneel. In die tijd raakte ze geobsedeerd door het idee om actrice te worden en bad ze vaak voor de kans om een voet tussen de deur te krijgen van grote filmstudio's zoals MGM en Paramount, slechts twintig minuten van haar school vandaan.
Snelweg omhoog
Als eerstejaars aan het Marymount College kreeg ze (opnieuw) de hoofdrol in de schoolproductie van "St. Joan". Een mannelijke vriend van Loyola University merkte haar opmerkelijke acteerprestaties op en lichtte meteen de studio's in Zuid-Californië in. Hal Wallis, een onafhankelijke producent bij Paramount, zocht haar op via een scout die haar uiteindelijk een kans gaf: een screentest en contract volgden al snel.
Hollywood-carrière
Ze nam de artiestennaam Dolores Hart aan en hield haar naam Dolores op aandringen van haar moeder. Anders zou ze bekend hebben gestaan als Susan Hart. Het vroegrijpe meisje was nu uitgegroeid tot een verbluffend mooie jongedame en deed het in Hollywood veel beter dan haar ouders. Ze werd klaargestoomd als de volgende Grace Kelly en de vraag naar haar groeide evenredig.
De invloed van goede vrienden
Hart dankt haar vriendenkring, die ze omschrijft als geweldig en gezond, voor het behouden van haar geloof in Hollywood. Ze noemde in het bijzonder Maria Cooper, de dochter van acteur Gary, die een gezonde en positieve invloed op haar had. Ze heeft alleen maar de hoogste lof voor haar beste vriendin die ze prijst omdat ze duidelijk en trouw is aan haar geloof en niet toegeeft aan de druk van de chique en blitse Hollywood-levensstijl. Ze heeft het aan haar te danken dat ze fijne mensen heeft ontmoet en hoge normen voor haar heeft gesteld om te volgen.
Lees ook: Moslims slaan 71-jarige christen bewusteloos: christenvervolging komt naar Nederland
De roeping klopt op de deur
In 1959 debuteerde Hart op Broadway met het toneelstuk The Pleasure of His Company, waarmee ze een World Theater Award en een Tony Award-nominatie voor beste actrice voor dat jaar in de wacht sleepte. Het slopende schema eiste zijn tol en ze verlangde naar een weekendretraite. Op aandringen van een vriendin stemde ze schoorvoetend toe om samen met haar een klooster in Connecticut te bezoeken, de abdij van Regina Laudis. Haar snelle reactie was: "Ooh! Ik wil niet nog meer nonnen zien!"
Een wereld van verschil
Maar dat veranderde allemaal toen ze het terrein van de abdij betrad. Daar vond ze rust en sereniteit. Ze voelde zich erg thuis. De kalmte en het gevoel van stabiliteit die ze ervaarde stonden in schril contrast met het snelle en oppervlakkige leven in de filmindustrie, waar ze zo'n 8-10 weken samenwerkte met medespelers en de crew, waarna ze hun eigen weg gingen om elkaar nooit meer te zien.
Een ruwe afwijzing
De opmerkelijke ervaring bracht haar ertoe om tussen de shows door terug te keren, zelfs tot het punt dat ze de eerwaarde moeder vroeg of ze een roeping had. Ze werd botweg afgewezen en kreeg te horen dat ze te jong was en dat ze beter terug kon gaan naar "haar filmding". Maar dat weerhield haar er niet van om twee keer per jaar terug te komen naar het klooster.
De laatste oproep
Hart noemt echter de film Lisa (1962) de film die haar serieus deed overwegen om non te worden. Iets in die film trok haar als een magneet naar de abdij. Daarna was ze nooit meer dezelfde. Diep van binnen voelde ze dat ze klaar was om zich aan God te binden, maar ze hield het voorlopig stil. Na Lisa maakte ze haar laatste film, Come Fly With Me met Hugh O'Brian. Tijdens een promotiestop in New York voor de film verraste ze velen toen ze met de limo van de studio naar Bethlehem reed om te praten over deelname aan de orde.
Lees ook: Sint-Lutgardis van Tongeren mocht haar lippen bevochtigen met Christus' Bloed
Een verloving verbreken
Terug in Hollywood heeft Hart nog een belangrijke en onafgemaakte zaak af te handelen - het verbreken van haar verloving met de zakenman Don Robinson uit Los Angeles. Op een avond ontmoetten zij en Don elkaar in een druk restaurant voor een diner. Hij merkte wat er met Dolores aan de hand was. Hij zag haar spirituele oefeningen lezen die ze in de abdij deed. Bovendien droeg ze haar verlovingsring niet.
Wederzijds begrip
Toen ze hem het nieuws vertelde, voelde hij geen greintje afwijzing. Met een hart vol begrip en steun zei Don: "Ik weet het, ik heb het geweten. Dit is wat je moet doen en ik moet dit samen met jou doen. We moeten dit samen doen." Later voegt hij eraan toe: "Elke liefde hoeft niet voor het altaar te eindigen." De verloving werd geannuleerd en in december 1962 vloog ze naar Connecticut om nooit meer terug te keren.
De non en de Oscar
Toen ze het benedictijnse kloosterleven omarmde, kreeg ze de naam zuster Judith, maar veranderde die in moeder Dolores toen ze in 1970 haar laatste geloften aflegde. Momenteel is ze priorin van de abdij en de enige non die Oscar-stemmend lid is van de Academy of Motion Picture Arts and Sciences. Ondertussen bleef Don Robinson vrijgezel, maar hij komt elk jaar met Kerstmis en Pasen naar de abdij om zijn steun te betuigen.
Uit het klooster komen
Na 51 jaar een afgezonderd en afgezonderd leven te hebben geleid in de abdij van Regina Laudis, verliet moeder Dolores de sobere en rustige omgeving kortstondig uit noodzaak in 2006 om bewustzijn te verspreiden over een mysterieuze neurologische aandoening die haar en talloze andere Amerikanen trof, genaamd perifere idiopathische neuropathie.
Lees ook: Waarom juni toegewijd is aan het Heilig Hart van Jezus
Op zoek naar sponsoren
Ze ging naar Washington om te getuigen op een hoorzitting van het Congres om steun te krijgen voor meer onderzoekssubsidies om een geneesmiddel te vinden voor de slopende ziekte. In oktober 2008 werd ze geëerd tijdens een ontbijtevenement in het Royal Park Hotel in Rochester, Michigan, dat gesponsord werd door het Holy Trinity Apostolate van oprichter eerwaarde John Hardon.
De betekenis van je roeping
In dit tranendal zet God voor ieder van ons een pad uit dat we moeten volgen om Hem het beste te leren kennen, liefhebben en dienen. Ieder van ons heeft een allesoverheersend doel waarvan het uiteindelijke doel Gods glorie is. Of je nu alleenstaand, getrouwd, non of priester bent, God geeft iedereen een bepaalde zending in het leven. Naarmate we volwassener worden en de dagelijkse sleur van ons aardse leven aanpakken, openbaart God zijn wil aan ons, vaker op subtiele of indirecte wijze, niet door oplegging maar meer door uitnodiging. En door Zijn wil te volgen, openen we de deur naar onze verlossing en het eeuwige leven.
Ondoorgrondelijke wegen
En als iemand gegrond is in zijn of haar roeping, wint zijn of haar roeping het uiteindelijk van zijn of haar carrière als er een conflict ontstaat. De levensreis van moeder Dolores maakt ons dit duidelijk. Gezegend met een opvallende fysieke schoonheid, roem en geld, had niemand ooit gedacht dat ze de gloed van Hollywood zou mijden om uiteindelijk non te worden. Gods genade werkt inderdaad op mysterieuze manieren!
Terugblik
In haar eigen woorden vat moeder Dolores het allemaal samen: "Ik kan alleen maar teruggaan naar mijn eigen ervaring, die een lange en zware beproeving was, en niet gemakkelijk. Ik zou zeggen dat je je nooit door iemand uit een roeping mag laten halen. Het feit is dat een roeping een belofte inhoudt die je stoutste dromen te boven gaat. Er is een geschenk dat de Heer aanbiedt en Hij is een gentleman. Ik ben absoluut niet gemist [in de buitenwereld]. Mijn roeping is heel bevredigend geweest en ik zou niet willen dat iemand dacht dat ik teleurgesteld was toen ik Hollywood verliet."
Dit artikel is eerder gepubliceerd op americaneedsfatima.org
Laatst bijgewerkt: 5 juli 2024 13:51
