De heilige Lutgardis had een bijzondere devotie tot het Heilig Hart van Jezus.
Sint-Lutgardis van Tongeren mocht haar lippen bevochtigen met Christus' Bloed
Eén van de eerste vereerders van het Heilig Hart van Jezus was de heilige Lutgardis van Tongeren (1182 - 1246). Op 16 juni vieren wij haar feestdag.
Sint-Lutgardis heeft rijkdom in het vooruitzicht
Lutgardis werd geboren in Tongeren, in wat nu Belgisch Limburg is. Haar vader was een rijke koopman. Zoals het toen gebruikelijk was, werd zij geacht het familievermogen veilig te stellen met een gunstig huwelijk. Haar streek was in die tijd zeer welvarend en geavanceerd, noem het de middeleeuwse Silicon Valley. Zij kon uitzien naar een leven waarin het haar aan niets ontbrak.
De twijfel slaat toe
Het meisje wilde echter niet trouwen. Ja, wel met Onze Lieve Heer, als non. Op 12-jarige leeftijd trad zij in bij de benedictinessen van Sint-Truiden. De eerste jaren waren zwaar. Ze kon weinig liefde voor God opbrengen. Was het kloosterleven wel voor haar weggelegd? Moest ze dan toch niet ingaan op de huwelijksaanzoeken van jongemannen die speciaal voor haar aan de poort van het klooster stonden?
Lees ook: Sint-Cecilia, een van de eerste martelaressen
Water op de akker
De heilige Teresia van Avila, die andere grote mystica, vergelijkt het geestelijk leven met water op de akker. Soms moeten we iedere druppel eigenhandig met de emmer uit een diepe put halen. Gods genade en het deugdzame leven van goede werken en toegewijd gebed, kunnen zorgen voor een regen die de akker bewatert.
Naast de piekfijne jongeman staat de gehavende Jezus
Die regen overspoelde Lutgardis op 20-jarige leeftijd. Zij sprak met een knappe jongeman, toen Onze Lieve Heer naast hem verscheen. Zo piekfijn als de jongeman eruitzag, zo gehavend was Jezus. Zij zag Hem aan het einde van zijn passie. Voor haar was onmiddellijk duidelijk: Dit is mijn grote liefde. Weldra deed zij haar professie als zuster.
Het verlangen groeit
Lutgardis omarmde een leven van vasten en boetedoening. Dat werd door medezusters afgedaan als het vuur van een beginneling. Met de jaren groeide echter het verlangen van Lutgardis om dicht bij Onze Lieve Heer te zijn; om, zoals de heilige Ignatius van Loyola het zo mooi zegt, verborgen te worden in de wonden van Christus.
Onze Lieve Heer omhelst haar
Ondanks heftige migraineaanvallen nam Lutgardis deel aan het nachtelijk koorgebed van de zusters. Eenmaal terug op haar kamer, knielde zij bij het kruisbeeld, toen Christus Zijn arm losmaakte en haar omhelsde.
Lees ook: Beschouwing van het Aanbiddenswaardige Gelaat van Onze Heer Jezus Christus
Lutgardis wil de Metten overslaan...
Een ander verhaal is zo geestelijk verheffend, dat we dit volledig citeren, zoals het opgeschreven is in Lutgart, de vertrouwelinge van het Hart van Jezus door Bernard van Rozendaal: Op een morgen, dat de klokken begonnen te luiden voor de Metten, voelde Lutgart zich onwel en erg bezweet. Menende, dat zij haar zwakke lichaam wat moest sparen, besloot zij de Metten over te slaan en nog een tijd in bed te blijven rusten.
...Maar Onze Lieve Heer vermaant haar
Toen hoorde zij plotseling een stem, die haar toesprak: "Waarom laat je het na om naar de Metten te gaan? Je moet niet letten op je lichaam, als je voor de zondaars, die in hun schande neerliggen, boete moet doen." Lutgart schrok hevig bij deze woorden. Haastig stond ze op om zich naar het officie te begeven.
Zij legt haar lippen aan Zijn wond
Toen, bij de deur van de kerk, verscheen haar de gekruisigde Zaligmaker, het lichaam geheel bedekt met bloed. Hij maakte een arm los van het kruis en trok Lutgart op tegen de wond van Zijn rechterzijde. Zij legde haar lippen aan de wonde en dronk hieruit zulk een zoetheid, dat haar hele wezen ervan doortrokken werd.
Honingvolle zoetheid
Vanaf dat ogenblik diende zij de Heer met een wonderlijke kracht en opgewektheid; en haar medezusters wisten te vertellen, hoe zelfs in haar speeksel iets van de honingvolle zoetheid was achtergebleven, die zij had getrokken uit de wond op het kruis.
Geen woord Frans
Lutgardis bracht het laatste deel van haar leven in een Frans klooster door. Desondanks leerde zij niet de Franse taal. Daardoor kon zij geen abdis worden, al was dit eerder een zegen dan een vloek voor de heilige, die niets anders wilde dan de vereniging met Christus in stil gebed.
Symbool van Vlaamse katholieken in verdrukking
Door haar stug vasthouden aan de Nederlandse taal heeft Lutgardis een sterke devotie gekregen onder Vlaamse katholieken. Zij werden namelijk in de 19de en 20ste eeuw benadeeld door de Belgische overheid, die gedomineerd werd door Franstalige secularisten. Lutgardis was een symbool voor de wens om over het katholieke geloof te spreken in de taal van Guido Gezelle en Jan van Ruusbroec.
Zieken genezen
Naast mystica was Lutgardis een wonderwerkster. Zieken die zij verpleegde, vonden genezing door haar aanraking. Zelfs toen zij op 64-jarige leeftijd gestorven was, bleef zij vele zieken genezen die haar lichaam aanraakten.
Lees ook: Een Fatimawonder: van de dood afgeschermd
Zwanger na zitten in haar stoel
De heilige Lutgardis, vertrouweling van het Heilig Hart van Jezus, is blijven voortleven in de harten van de gelovigen. In de abdij Mariënlof, in het Vlaamse Borgloon, staat haar koorstoel. Vrouwen die moeite hebben om zwanger te raken, kunnen in dezelfde stoel zitten als de mystica.
'Het heeft effect gehad'
Van verscheidene vrouwen is bekend dat ze snel nadien zwanger raakten. Zoals Jantine, die geïnterviewd is door de VRT. Jarenlang probeerde zij een kindje te krijgen. De wanhoop nabij nam zij plaats in de stoel van Sint-Lutgardis. Nog geen maand later was zij zwanger: "Ik geloof ergens wel dat het effect heeft gehad. Voor ons is het in ieder geval gelukt."
Laatst bijgewerkt: 24 juli 2024 06:23