Sint-Jozef
Sint-Jozef, martelaar van de grootsheid
Om een idee te krijgen van hoe Sint-Jozef - de beschermheilige van de Kerk - was, moeten we twee wonderbaarlijke feiten in ogenschouw nemen: hij was de pleegvader van het Kind Jezus en hij was de echtgenote van Onze Lieve Vrouw.
Wie is Onze Lieve Vrouw?
De echtgenoot moet in verhouding staan tot de echtgenote. Welnu, wie is Onze Lieve Vrouw? Zij is verreweg de volmaaktste van alle schepselen, het meesterwerk van de Allerhoogste. In haar is de som van alle deugden van alle engelen, alle heiligen en alle mensen tot aan het einde der tijden verzameld. Zelfs als we haar in dit licht beschouwen, hebben we nog maar een oppervlakkig idee van de opperste volmaaktheid van de Moeder van God.
Sint-Jozef
Maar uit alle mensen werd een man gekozen om in verhouding te staan tot dit vooraanstaande schepsel. Hij was als vanzelf evenredig in zijn liefde voor God, in zijn wijsheid, in zijn reinheid, in zijn rechtvaardigheid, in alle deugden. Deze man was de heilige Jozef.
Ondoorgrondelijk
Er is nog iets ondoorgrondelijkers: de vader moet evenredig zijn aan de zoon. Er was een man nodig die met waardigheid de eer zou dragen om de pleegvader van God te zijn. Er was maar één man, speciaal voor deze rol geschapen, met een ziel getooid in alle deugden, die helemaal op de hoogte waren die voor zo'n sublieme missie nodig zouden zijn. Deze man was de heilige Jozef.
Zijn grootsheid lag in zijn verhouding tot Jezus en Maria
Hij was in verhouding tot Jezus Christus; hij was in verhouding tot Zijn sublieme Moeder. Wat een grootsheid schuilt hierin! We kunnen ons niet voorstellen hoe ver hij boven de rest van de mensen uitstak. Het menselijk vocabulaire heeft niet de woorden om de diepgang van zijn doordringing in de allerheiligste ziel van Onze Lieve Vrouw en van de intimiteit met het vleesgeworden Woord adequaat uit te drukken.
Lees ook: Hoe slavenzoon Martin de Porres met zijn nederigheid arm en rijk voor Christus won
De heilige Antonius van Padua
Het is gebruikelijk de heilige Antonius van Padua af te beelden met een boek in de hand waarop het Kind Jezus zit. De heilige is verrukt omdat het Kind Jezus voor enkele ogenblikken in zijn armen gelegd is. We kijken bewonderend naar de heilige Antonius omdat hij gezegend was voor deze onbeschrijfelijke eer uitgekozen te zijn! Maar hoe vaak heeft Sint-Jozef het Kindje Jezus wel niet in zijn armen gehouden?
Beschermer van de Kerk
Het was de heilige Jozef die over voldoende zuivere lippen en een voldoende grootse nederigheid beschikte om de formidabele taak op zich te nemen God te antwoorden! Laten we ons het tafereel voorstellen: het Kind Jezus komt naar hem toe en zegt: "Ik zou graag uw raad willen. Hoe moet ik dit doen?" En de Beschermheer van de Universele Kerk, een gewoon schepsel, wetend dat het God is die de vraag stelt, geeft het advies!
Hoe reageerden mensen?
Als je je een man kunt voorstellen die voldoende wijsheid en zuiverheid bezat om over God en de Maagd Maria te heersen, dan zul je de sublieme deugd van Sint-Jozef kunnen bevatten. We hebben het over de grootsheid van Sint-Jozef. Hoe reageerden de mensen van zijn tijd nu tegenover deze grootsheid? De Schrift zegt: "Ze [Maria] baarde haar eerstgeboren Zoon, wikkelde Hem in doeken, en legde Hem neer in een kribbe; want in het nachtverblijf was voor hen geen plaats." (Lucas 2:7).
Oppervlakkigheid en egoïsme
De woorden "in het nachtverblijf was voor hen geen plaats" omvatten een bittere waarheid: het is bijzonder moeilijk voor mensen om dat wat groots is te aanvaarden - a fortiori, dat wat goddelijk is - omwille van hun kleingeestig egoïsme. We denken vaak dat mannen er plezier in scheppen zich bezig te houden met dingen die belangrijk, hoogstaand, subliem zijn. Sommige mannen genieten wel van zulke dingen, maar slechts oppervlakkig en egoïstisch.
Middelmatigheid trekt aan
Want mannen voelen zich niet erg aangetrokken tot grootsheid; ze voelen zich aangetrokken tot middelmatigheid, vooral als die een mengsel van goed en kwaad bevat waarin het kwaad overheerst. Er is in de mens een diepe neiging tot het onbenullige, tot het banale, tot dat wat in strijd is met het grandioze, met het sublieme.
Lees ook: De katholieke geest van keizer Karel van Oostenrijk: een bron van hoop in tragische tijden
Sublieme vriendelijkheid
Zo kunnen we begrijpen waarom de mensen niet bereid waren plaats te maken voor de Heilige Familie. Er was geen plaats, vooral omdat Onze Lieve Vrouw, samen met een houding van sublieme vriendelijkheid, een uitstraling van grote majesteit bewaard zou hebben.
Arm echtpaar
Omdat ook Sint-Jozef een soortgelijk aspect behouden zou hebben, waren ze duidelijk een bij uitstek onderscheidend maar niettemin arm echtpaar. Dit was de meest diepgaande reden voor de weigering. Onderscheid wordt aanvaard als het gepaard gaat met rijkdom, want het laatste vergoelijkt het eerste. En de belangstelling voor het verdienen van geld zet aan tot vleierij, die de plaats van respect inneemt.
Heilige Familie
Maar wanneer iemand van grote voornaamheid en saillante deugdzaamheid aan de deur klopt - vooral als hij arm is - dan is er geen plaats. Het zou maar vijf minuten duren om onderdak te regelen voor een middelmatige vriend of voor een geldwolf die niets dan rijkdom bezat…toch werden onderdak dat gemakkelijk geregeld had kunnen worden aan de Heilige Familie geweigerd!
Donoso Cortes
Maar stel dat ze geweten hadden dat Onze Lieve Vrouw op het punt stond het Kind Jezus te baren? Dan zouden ze haar nog steeds niet ontvangen hebben. Het is passend te denken aan de beroemde apostrof van Donoso Cortés: "De menselijke geest hongert naar absurditeit en naar zonde."
Het volk weigerde Hem
Het Kind Jezus leek op Onze Lieve Vrouw. Zij was de voorafspiegeling van de Verlosser. Ook de heilige Jozef leek op Hem. Die mensen wilden noch Onze Lieve Vrouw, noch Sint-Jozef, noch het Kindje Jezus. Ze hongerden naar onfatsoenlijkheid, vulgariteit en rijkdom. Het resultaat: dit is de eerste weigering van het Hebreeuwse volk. Dit is de eerste keer dat Onze Lieve Heer, reeds op aarde, door de stem van Sint-Jozef aan de deuren van de mensheid klopt en geweigerd wordt.
Een prins van het Huis van David werd afgewezen
De heilige Jozef - prins van het Huis van David, vorst van een koninklijke familie die, hoewel onttroond en decadent, op haar hoogtepunt was omdat daaruit de Hoop der Volkeren geboren was - klopt aan de deur en wordt afgewezen! Maar in die afwijzing ligt zijn eerste glorie. Hij vertegenwoordigde iets dat de vulgaire en prozaïsche geest van de Joden verafschuwde. Hij zette de eerste stap van zijn martelaarschap: hij leidde Onze Lieve Vrouw naar een grot die alleen voor dieren geschikt was, waar het Kind Jezus geboren werd.
Hij droeg alle vernedering
Bij deze glorie - die zeker negatief was - kwamen nog vele andere: de glorie dat hij als een persoon van geen belang werd beschouwd, hoewel hem alle publieke eer toekwam; de glorie dat hij alle vernedering, alle schande en al het gewicht van de smaad op zich nam, die op Onze Lieve Heer zou vallen. Vanaf het allereerste begin had hij de bijzondere gelukzaligheid dat hij geweigerd werd om zijn liefde voor gerechtigheid en zijn grootsheid van ziel.
Heilige Jozef, bid voor ons!
Dit is een vergeten, maar tekenend aspect van de morele fysionomie van de Patroon van de Kerk, wiens deugdzaamheid, vooral door de moderne mens verworpen, ons ertoe brengt om te zeggen: Heilige Jozef, martelaar van de grootsheid, bid voor ons!
Overgenomen uit een lezing die prof. Plinio Corrêa de Oliveira gaf voor jonge TFP leden. De auteur was niet in staat het vóór zijn dood te herzien. Oorspronkelijk verschenen op isfcc.org
Laatst bijgewerkt: 13 november 2023 20:31
