De heilige Charbel Makhlouf
De heilige Charbel Makhlouf: een leven in verborgen omgang met God
Sommige heiligen verbergen zich als kluizenaar voor de wereld, om te streven naar volmaakte zuiverheid en heiligheid. Desondanks - of juist daardoor - worden ze beroemd bij gelovigen in de hele wereld. Zo een heilige is Charbel Makhlouf. De Libanees wordt in Oost en West vereerd. 24 juli is zijn feestdag.
Vader stierf toen hij drie was
Youssef Antoun Makhlouf werd geboren in het dorp Bekka Kafra in Libanon op 8 mei 1828 en was een van de vijf kinderen van Antoun Zarrour Makhlouf en Brigitta Chidiac. Zijn vader was een muilezeldrijver die stierf toen Youssef nog maar drie jaar oud was, waardoor zijn weduwe hun kinderen alleen moest opvoeden.
Een zeer arm en zeer devoot gezin
Hoewel Brigitta bijna berooid achterbleef, zorgde ze voor een diep religieuze sfeer in hun huis en bracht ze haar kinderen een diepe geest van vroomheid bij. Door deze trouw werd Youssef al op zeer jonge leeftijd ongewoon toegewijd en geneigd tot gebed en eenzaamheid. Hij voelde zich erg aangetrokken tot het leven en de spiritualiteit van kluizenaars en als kleine jongen die de kleine kudde van zijn familie hoedde, ging hij vaak naar een nabijgelegen grot waar hij een klein heiligdom had opgericht voor de Heilige Moeder van God en bracht daar de hele dag door met bidden.
Charbel Makhlouf
Toen hij drieëntwintig jaar oud was, verliet Youssef, omdat hij zich geroepen voelde tot het religieuze leven, zijn huis en familie om zich aan te sluiten bij de Libanese Maronitische Orde in het klooster van Onze Lieve Vrouw in Marfouq. Hier begon hij zijn vorming tot monnik voordat hij later werd overgeplaatst naar het klooster van St. Maron in de buurt van Beiroet. Maron bij Beiroet. Daar ontving hij het religieuze habijt van de Maronitische monnik en nam hij de naam Charbel aan. Hij legde zijn definitieve geloften als religieuze broeder af op 1 november 1853 - hij was toen vijfentwintig jaar oud.
Leven van grote soberheid
Broeder Charbel begon onmiddellijk met zijn studie voor het priesterschap onder leiding van pater Nimattullah Kassab, die later ook heilig werd verklaard door de Kerk. Charbel werd gewijd op 23 juli 1859, waarna hij terugkeerde naar het klooster van St. Maron waar hij een leven leidde van grote soberheid. In 1875 kreeg hij toestemming van zijn oversten om een eenzaam leven te leiden in de Hermitage van de Heiligen Petrus en Paulus, die onder de jurisdictie van het klooster viel. Daar verbleef hij de resterende drieëntwintig jaar van zijn leven tot aan zijn dood op Kerstavond 1898.
Lees ook: De laatste woorden van 10 heiligen voordat ze naar de hemel gingen
De blik naar beneden
De kloosterling viel op door zijn gezicht, dat voor de mensen verborgen bleef. Of hij nu wandelde, werkte of bad in de kerk, zijn blik was altijd naar beneden gericht. Charbel richtte zich blik alleen omhoog om naar de Hemel te kijken. De heilige keek naar niemand. Toch zagen de gelovigen hem wel, want zij erkenden zijn heiligheid.
Er vloeit onverklaarbaar vocht uit zijn lichaam
Sint-Charbel staat bekend om zijn vele wonderen, zowel tijdens zijn leven als na zijn dood. Zijn beroemdste wonder - dat ook zijn eerste was - vond plaats toen hij meerdere keren met succes een olielamp aanstak die gevuld was met water. Er worden ook veel genezingswonderen aan hem toegeschreven. Na zijn dood werd hij geïnterneerd in het klooster van St. Maron, nu een beroemd bedevaartsoord. Tot op de dag van vandaag zijn zijn overblijfselen ongeschonden en vloeit er een onverklaarbare bloedachtige vloeistof uit zijn lichaam.
Heilig verklaard door Paulus VI
Hij werd op 9 december 1977 heilig verklaard door paus Paulus VI, die hem als voorbeeld stelde om ons te helpen begrijpen "hoe belangrijk armoede, boetedoening en ascese zijn in een wereld die grotendeels gefascineerd is door rijkdom en comfort, om de ziel te bevrijden in haar opstijging naar God".
Laatst bijgewerkt: 20 juli 2023 15:33