De presentatie van de H. Maagd Maria als kind in de Tempel van Jeruzalem. (Schilderij van omstreeks 1538 door Titiaan)
Opdracht in de Tempel van Onze Lieve Vrouw
Vandaag is het feest van de Opdracht van de Heilige Maagd Maria. In het boek Les Plus Beaux Textes Sur la Vierge [‘De mooiste teksten over de Maagd’] van Pie Raymond Régamey O.P. vinden we de volgende overdenkingen van de heilige François de Sales:
Glorieus kind
"Het is een daad van bewonderenswaardige eenvoud van dit glorieuze kind, dat zich vastklampte in de schoot van haar moeder, dat niet deed zoals andere kinderen van haar leeftijd; hoewel ze al met wijsheid sprak. Ze bleef drie jaar als een mak lam bij Sint-Anna, waarna ze naar de Tempel werd gebracht om daar geofferd te worden zoals Samuël, die ook door zijn moeder naar de Tempel werd gebracht en op dezelfde leeftijd aan de Heer werd gewijd. Oh God, wat zou ik willen dat ik de troost en zachtheid van die reis van Joachims huis naar de Tempel in Jeruzalem levendig kon weergeven!
‘Zalig wie wandelen zonder smet’
Hoe gelukkig was dit kind toen het uur aanbrak waar ze zo naar had verlangd! Zij die naar de Tempel gingen om de Goddelijke Majesteit te aanbidden en geschenken aan te bieden, zongen onderweg. En voor dit doel had de koninklijke profeet David uitdrukkelijk een psalm gecomponeerd, die de Heilige Kerk ons elke dag laat herhalen in het Goddelijk Officie. Het begint met de woorden: ‘Beati Immaculati in via’ – ‘Zalig zijn zij, Heer, die op uw weg wandelen zonder smet, zonder smet van zonde’.”
Veranda’s van hemels Jeruzalem
De "weg" betekent het naleven van uw geboden. "Joachim en Anna zongen dit lied onderweg en onze Glorieuze Vrouwe en Koningin zong met hen mee. O God, wat een melodie! Wat zong ze duizend keer mooier dan de engelen! Daarom waren ze zo verbaasd dat ze in groepen kwamen luisteren naar deze hemelse harmonie en, de hemelen open, leunden ze op de veranda's van het hemelse Jeruzalem om naar dit allerliefste kind te kijken en het te bewonderen.
Devotie: oor van de ziel
Ik wilde jullie dit vertellen, zij het kort, zodat jullie iets hebben om je de rest van de dag mee te vermaken als je de zachtmoedigheid van deze Maagd overweegt. Ook om jullie te ontroeren bij het luisteren naar dit goddelijke lied dat onze glorieuze Prinses zo melodieus zingt. En dit met de oren van onze devotie, want de zeer gelukkige Sint-Bernardus zegt dat devotie het oor van de ziel is."
Zonder erfzonde verwekt
Deze passage heeft alle zoetheid en smaak van François de Sales. De theologische basis van alles wat hier gezegd wordt is de Onbevlekte Ontvangenis van Onze Lieve Vrouw. Omdat ze vanaf het allereerste moment van haar bestaan zonder erfzonde werd verwekt, had ze niet de beperkingen die inherent zijn aan de laatste. Een van deze beperkingen is het feit dat een mens geboren wordt met intelligentie, maar zonder gebruik van de rede. Dat komt pas later, met de ontwikkeling van het lichaam.
Subliem
Niet bij Onze Lieve Vrouw. Zij had vanaf het allereerste moment het gebruik van haar intelligentie. En natuurlijk, omdat ze de Moeder van God was, ontving ze vanaf het begin zeer hoge genaden en had daarom noodzakelijkerwijs een zeer hoge contemplatie. Zodat in haar, in een prachtig contrast, wat in Onze Lieve Heer een sublimiteit aanneemt die zelfs op die sublieme wijze nog verbijsterend is.
Contemplatie overstijgt andere heiligen
In haar jeugd, net als in die van Onze Lieve Heer, kwamen schijnbaar tegenstrijdige aspecten samen. Aan de ene kant had ze een contemplatie die, naar mijn mening, nog groter was dan die van de grootste heiligen van de Kerk, toen ze nog maar in de beginfase van haar leven was. Maar aan de andere kant behield ze de houding van een kind. En ze maakte geen extern gebruik van deze gave, omdat ze uit nederigheid wilde leven zoals ieder ander kind.
Grootsheid omgekeerd in eenvoud
Op zo'n manier dat iedereen die met haar omging, behalve een uitdrukking in haar blik of iets dergelijks, het gevoel had met een echt kind te maken te hebben, gewoon, net als ieder ander. Het is net zoals bij onze Heer Jezus Christus, die gevoed, bewaakt en verzorgd wilde worden als een kind, ook al was hij God, de soevereine Heer en Koning van Hemel en Aarde. In de Heilige Familie kun je de omkeerbaarheid van grootsheid met eenvoud in de gebaren van het dagelijks leven overdenken. Kun je je in het dagelijks leven van de heilige Jozef en de heilige Moeder de tijd voorstellen dat ze melk aan God moesten geven? Wanneer je Gods kleren moest verschonen? En wanneer je God moest optillen en op een tafel zetten en God in een kleine kleertjes moest kleden?
Het Kleine Kind lacht
Ze wisten dat het de Tweede Persoon van de Heilige Drie-eenheid was, hypostatisch verenigd met de menselijke natuur, en dat het in de pracht en praal was van de majesteit en de grootsheid van goddelijkheid. En dat hij tegelijkertijd in dat Kleine Kind was dat lachte, niet alleen toen hij het niet begreep, maar met een zekere authenticiteit in het feit dat hij het niet begreep, ook al begreep hij het wel. Ik bedoel, wat betekende dat in termen van verbijstering?
Meisje, voorbestemd tot grote dingen
Wel, zoiets gebeurde ook met de heilige Joachim en de heilige Anna. Ik weet niet of zij wisten dat Onze Lieve Vrouw de Moeder van het Mensgeworden Woord zou worden. Misschien wisten ze het wel of niet. Maar ze wisten zeker dat het een Meisje was dat voorbestemd was voor zeer hoge dingen om de Messias te vervullen. Dus, dit Meisje dat het leven leidt van een klein kind, maar dat in zich de prachtige contemplatie heeft van een grote Kerkleraar...! We kunnen dus begrijpen hoe deze aspecten van de extreme goedheid van Onze Lieve Heer, de extreme minzaamheid, de extreme toegankelijkheid, de extreme goedheid van Onze Lieve Vrouw samengaan met een grootsheid waarvan de grootste mensen op aarde maar piepklein afsteken.
Onvergelijkbare koningin
Hoe komt dat? Juist omdat Onze Lieve Vrouw het zo wilde. Ze was een onvergelijkbare Koningin en tegelijkertijd een heel eenvoudig Kind. En wel in die mate dat haar uiterlijke leven dat van een kind was. In een passage over het houden van preken over Onze Lieve Vrouw geeft de H. Theresia heel goed aan dat ze graag een preek zou houden op haar eigen manier: Onze Lieve Vrouw laten zien in al haar goedheid, eenvoud en toegankelijkheid, tot het punt dat ze als een klein kind was dat de familieleden die daar [in het Heilig Huis] aankwamen op hun schoot legden. En eventueel, zodra ze in staat was om de mensen een beetje te bedienen, bracht ze water, gaf ze een beetje aandacht, enzovoort, en was ze de koningin van hemel en aarde.
Onze Lieve Vrouw, zingend naar de tempel
Deze harmonische contrasten hebben zo'n schoonheid in zich dat je het onderwerp zelfs zou kunnen minachten door het te lang te behandelen. Omdat het zo ondoorgrondelijk is dat het maar beter is om erover te zwijgen... De engelen "leunden over de borstwering van de hemel" om te luisteren naar het lied van Onze Lieve Vrouw op haar pelgrimstocht naar de Tempel. Onder deze omstandigheden werd Onze Lieve Vrouw naar de Tempel gebracht. En onderweg zong ze, zoals de Joden deden. Dat moet prachtig geweest zijn!
Pelgrimstochten in de oudheid
Je weet dat de Tempel in Judea één tempel was. Ze hadden synagogen om in te bidden, maar de plaats waar ze offers brachten was de Tempel in Jeruzalem. En Joden uit het hele Joodse gebied, maar ook degenen die over de hele wereld verspreid waren, kwamen regelmatig naar Jeruzalem om deel te nemen aan het Tempeloffer. En omdat het een vreugde was om te gaan waar Gods heerlijkheid en vertroostingen werden gemanifesteerd, waar de verbinding tussen hemel en aarde werd gevonden, was het prachtig voor hen om te gaan zingen. Zoals zo vaak het geval was bij pelgrimstochten in de oudheid - ik weet niet hoe ze er tegenwoordig uitzien... voor zover ze nog bestaan - zongen de mensen.
Al zingend op bedevaart gaan
Het moet ook gezegd worden dat de moderne manier van reizen het zingen tegenwerkt. Je kunt je niet voorstellen dat iemand in een buitenwijk van het Centraal Station [van São Paulo] naar Aparecida reist, dat de trein op volle snelheid rijdt en dat er mensen in de trein zingen. Ik bedoel, dat is goed, beter dan niet te zingen. Maar hoeveel mooier is het om te voet te gaan, af en toe te landen, te stoppen, te zingen, vooruit te gaan! Hoeveel menselijker, hoeveel natuurlijker harmonie zo te zingen... Je kunt je voorstellen hoe mooi het was toen de maand kwam om de Tempel in Jeruzalem te bezoeken en Joden uit alle windstreken er zingend heen gingen. En zo zou de Joodse natie gevuld zijn met liederen van alle kanten...
Lied van het Kind
De heilige François de Sales stelt zich dit moreel juist voor: toen Onze Lieve Vrouw naar de Tempel ging, deed ze dat zingend met de heilige Joachim en de heilige Anna. Dus het lied van het Kind, gezongen met een onuitsprekelijke stem, het lied dat David - door inspiratie van de Heilige Geest - voor deze omstandigheid heeft gecomponeerd.
Niemand zong zoals zij
François de Sales gaat met een buitengewone fijngevoeligheid niet in op de indruk die dit lied op de mensen zou maken. Want juist omdat Onze Lieve Vrouw haar grootsheid niet openbaarde, was het mogelijk dat ze niet zou zingen met alle volmaaktheid die ze kende. Want haar lied zou HET lied moeten zijn! Voor haar en na haar zong niemand beter, behalve Onze Lieve Heer Jezus Christus. En daarna was geen enkel lied een lied. Want dat is zingen!
Vanuit het hemelse Jeruzalem
Je kunt je dus wel iets anders voorstellen: Onze Lieve Vrouw die zingt en de engelen die luisteren... Waarom? Omdat ze de bezielde harmonieën hoorden waarmee ze zong. En ze waren erdoor gebiologeerd. En net zoals de hemel vergeleken wordt met een stad - het hemelse Jeruzalem - zei hij dat de engelen vanaf de ‘veranda's’, vanaf de ‘terrassen’ van het hemelse Jeruzalem naar beneden keken om Onze Lieve Vrouw te zien zingen langs de wegen van Judea. En dat was voor hen een onuitsprekelijke vreugde, ook al negeerden de mensen dat gezang.
De Tempel: heiligste plaats op aarde
Ik moet bekennen dat ik geen toepasselijker of mooiere gedachte voor deze omstandigheden ken. Ik denk dat er alleen maar een mooiere gedachte kan zijn dan dat als je je voorstelt dat Onze Lieve Vrouw de Tempel binnengaat... De geschiedenis van de Tempel: het hoogtepunt en de weigering van de goddelijke Verlosser. De Tempel van Jeruzalem in zijn sacrale majesteit, in zijn grootsheid, nog steeds bewoond door de glorie van de Eeuwige Vader, waar offers werden gebracht, de heiligste plaats op aarde. En de huivering van vreugde van alle engelen die daar zweefden op het moment dat Onze Lieve Vrouw voor het eerst de tempel binnenging, als een koningin in haar eigen recht, als een juweel dat het omhulsel binnengaat waar het bewaard moet worden.
De Tempel verwierp de Messias
Het was het moment waarop ze wisten dat het grote verhaal en tegelijkertijd de grote tragedie van de Tempel op het punt stond verwezenlijkt te worden. Wat was dit verhaal? De Messias zou de Tempel binnengaan. Wat was de tragedie? De Tempel zou de Messias verwerpen. Wat was het einde van deze tragedie? Wat Bossuet prachtig "de begrafenisrituelen van Onze Heer Jezus Christus" noemt, als hij opmerkt dat Onze Heer stierf en dat, zodra hij stierf, de Eeuwige Vader zijn begrafenisrituelen begon voor te bereiden: de hemel werd donker, de zon bewolkte, de Tempel en de aarde schudden.
De Tempel, overgedragen aan de demonen
Bossuet zegt dat de engelen verontwaardigd de Tempel lieten schudden. Zoals ik het zie, kregen ze de opdracht om de Tempel over te dragen aan de demonen die er een soort sabbat hielden, als honderdduizend wilde katten die losgelaten werden in de Tempel, met allerlei gruwelen die de Tempel deden beven. Dat was het einde van de geschiedenis van de Tempel.
Presentatie van Onze Lieve Heer
Maar ondanks alles kende de Tempel zijn volheid bij de tweede komst - befaamd! - van Onze Lieve Vrouw toen ze het Kind Jezus kwam brengen en Anna en Simeon, die trouw vertegenwoordigden, Hem ontvingen. Daar herkenden de gelovigen de Gezondene en werd de band gesloten tussen de rechtvaardigen van de Oude Wet en de belofte die in vervulling ging. Toen Onze Lieve Vrouw de tempel binnenging om zich voor te stellen, zette ze duidelijk de eerste stap in de vervulling van de geschiedenis van de tempel van Jeruzalem.
Laten we de herinneringen koesteren
Niemand zal kunnen zeggen wat de Simeons en Anna's die erbij waren gevoeld moeten hebben bij die gelegenheid, de genaden, de gloed van de Heilige Geest die er geweest moet zijn, behalve aan het einde van de wereld. Maar laten we de raad van de allervriendelijkste François de Sales opvolgen: laten we al deze herinneringen in onze ziel bewaren en er zoveel mogelijk zacht en vreugdevol aan terugdenken.
Verschrikkingen van moderne stadsleven
In deze verschrikkingen van het moderne São Paulo, is er nog steeds een plek waar je kunt samenkomen met ... Ik weet het niet zeker, ik gok misschien verkeerd, maar laten we zeggen met honderd mensen die hun vreugde en ontspanning aan het einde van een dag van strijd, vinden in het denken over deze dingen: Onze Lieve Vrouw die zingend langs de wegen gaat; Onze Lieve Vrouw die de Tempel van Jeruzalem binnengaat terwijl in de ‘galerijen’ van het Hemelse Jeruzalem, de hoogste Engelen in vervoering zijn door de ziel van dit Kind.
Het is een heel passende overdenking voor de dag van de Presentatie van Onze Lieve Vrouw.
Dit artikel is overgenomen van pliniocorreadeoliveira.info en gebaseerd op een conference die prof. Plinio op 21 november 1965 heeft gehouden.
Laatst bijgewerkt: 21 november 2023 14:39