Sint-Clothilde (feestdag 3 juni) met Clovis haar gemaal. Schilderij van Antoine-Jean Gros (1771-1835).
Dankzij Sint-Clothilde werd Frankrijk katholiek
Ondanks het feit dat Clothilde de dochter was van de koning van Bourgondië, had ze een erg trieste jeugd. Ze werd geboren rond 475 na Christus. Gundobald, haar oom, geobsedeerd door ambitie, vermoordde Clothilde's ouders en twee van haar broers, sloot haar oudste zus op in een klooster en nam Clothilde, een buitengewoon mooi meisje, met zich mee.
Bourgondië was trots op haar
Hoewel ze in een volledig Ariaanse omgeving leefde, had Clothilde het geluk een katholieke leraar te krijgen die haar de ware religie bijbracht. Hoe meer ze de aanwezigheid van de moordenaar van haar ouders haatte, hoe meer ze zich aan God en haar goddelijke Moeder wijdde. Ze probeerde onbekend te blijven in de wereld: haar zeldzame schoonheid en nog meer haar prachtige kwaliteiten van hart en geest trokken de aandacht van heel Bourgondië, dat trots was zo'n deugdzame prinses te bezitten.
Geloofsbehoud als huwelijksvoorwaarde
Clothilde werd ten huwelijk gevraagd door Clovis I, koning van Frankrijk, maar ze gaf haar toestemming pas na veel gebed, en dan nog op voorwaarde dat de koning, die nog steeds een heiden was, haar zou toestaan de christelijke godsdienst te belijden. Clovis gaf zijn erewoord dat hij Clothilde's religie wilde respecteren en zo trouwden ze in 492. Clothilde's enige wens was dat de koning en het volk zich zouden bekeren tot het katholicisme. Vertrouwend op de invloed van het goede voorbeeld, installeerde de koningin een zeer rijke kapel in het paleis en organiseerde de liturgie op de prachtigste manier.
Goed voorbeeld doet goed volgen
Persoonlijk was ze zeer stipt in het vervullen van haar religieuze plichten en haar leven was er een van boetedoening en ongekende liefdadigheid. Op deze manier slaagde Clothilde er niet alleen in om gerespecteerd en geliefd te worden onder mensen die min of meer vijandig stonden tegenover de christelijke religie, maar slaagde ze er ook in om de koning zijn religieuze vooroordelen te laten verliezen en zich gelukkig te laten voelen met een deugdzame echtgenote.
Eerste kind mag gedoopt worden
Clothilde liet geen gelegenheid voorbij gaan om haar man de schoonheid van de godsdienst van Christus te laten zien. Ze bad onophoudelijk tot Gods barmhartigheid om zich te ontfermen over de koning en de mensen van Frankrijk en hen allen de genade van bekering te schenken. Clovis was niet ongevoelig voor de smeekbeden van zijn vrouw, maar hij wilde het bijgeloof van het heidendom niet opgeven uit angst voor het ongenoegen van het volk. Toch stemde hij erin toe om zijn eerste kind in alle plechtigheid te laten dopen.
De koning raakt verbitterd
Het was Gods wil om de trouwe dienares aan zeer zware beproevingen te onderwerpen. Het eerste kind stierf enkele dagen na de doop. Het verdriet van de koning was onbeschrijfelijk en zijn hart was vervuld van wrok jegens zijn vrouw, tegen wie hij de hardste beschuldigingen uitte. “Ik zie in de dood van mijn zoon de toorn van de goden die, vertoornd over de christelijke doop, wraak hebben genomen.” Clothilde antwoordde zachtmoedig: “Ik heb niet minder reden om te treuren over de dood van het kind, maar ik dank God, die zich verwaardigd heeft mij een zoon te schenken zodat ik spoedig naar zijn koninkrijk kan terugkeren.”
Woedend over dood tweede kind
Wat een prachtige reactie, een christelijke moeder waardig! Clothilde liet zich niet ontmoedigen en ging door met het voorbereiden van Clovis' geest, zodat hij de genade van het christendom zou ontvangen. Toen ze beviel van haar tweede kind, kreeg ze toestemming van de koning om het kind te dopen. Het gebeurde echter dat ook dit tweede kind ernstig ziek werd na het ontvangen van het sacrament. Voor Clovis bestond er geen twijfel meer over dat het christelijke sacrament de dood van het eerste en de ziekte van het tweede kind had veroorzaakt.
Clothilde’s godsvertrouwen hield stand
Hallucinerend van verdriet brak hij uit in godslastering en beledigde hij zijn vrouw met de ernstigste dingen. Clothilde leed in stilte, maar haar liefde voor God en haar vertrouwen in de Goddelijke Voorzienigheid werden niet aangetast. Om de beledigde godsdienst te eren, nam ze het zieke kind in haar armen en offerde op haar knieën voor het kruisbeeld de onschuld van haar zoontje voor de bekering van zijn vader. God beloonde deze nederigheid en naastenliefde met de plotselinge genezing van de jongen.
Oorlog tegen de Alemannen
De vreugde en verbazing van Clovis toen hij zag dat zijn zoon veilig en gezond was, was onbeschrijfelijk. Hij zegende de grootsheid en macht van de God van de christenen en beloofde het christelijke geloof te aanvaarden, een belofte waarvan hij de vervulling later echter uitstelde om duizend redenen. Ondertussen brak de oorlog uit tegen de Alemannen. Toen hij afscheid nam van zijn vrouw, zei ze tegen hem: "Stel je vertrouwen niet in je goden, die geen macht hebben, maar stel je vertrouwen in God Almachtig, die je de overwinning zal geven over je vijanden. Denk aan deze woorden als je in gevaar bent."
Clovis in levensgevaar
Bij Tolbiac (AD 496, nabij Keulen, -red.) werd een bloedige slag geleverd, waarbij de overwinning voor de Alemannen aan een zijden draadje hing. Er heerste al wanorde in de gelederen van Clovis' legers en hijzelf dreigde gevangen te worden genomen. In deze opperste angst herinnerde Clovis zich de afscheidswoorden van zijn vrouw en met zijn ogen en handen ten hemel geheven bad hij: “O God van Clothilde, red me! Als u me uit dit gevaar redt en me de overwinning schenkt, zal ik in u geloven en zal uw godsdienst in mijn koninkrijk worden ingevoerd.”
De koning laat zich dopen
Onmiddellijk veranderde alles. Een onverklaarbare paniek maakte zich meester van de vijanden, die volledig verslagen waren. De vreugde van de Franken en de koning, die net de macht van de God van de christenen hadden ervaren, was onbeschrijfelijk. Deze keer hield Clovis zijn woord. Onderwezen in de christelijke leer door de heilige Remigius, werd hij in 496 in Reims door dezelfde heilige bisschop gedoopt en samen met hem ontvingen 3.000 Franken hetzelfde sacrament.
‘Buig je hoofd, Sicamber…’
De straten van de stad waren uitbundig versierd en de kathedraal was plechtig versierd. “Is dit het koninkrijk van de hemel, Heilige Vader?” vroeg de koning toen hij over de drempel van de kathedraal stapte. Toen de bisschop hem vertelde over de kruisdood van Christus, antwoordde Clovis: “Als ik daar met mijn Franken was geweest, zou Hem niets zijn overkomen.” Toen Clovis naar het doopvont ging, verwelkomde de heilige Remigius hem met deze woorden: Mitis depone colla, Sicamber: adora quod incendisti, incende quod adorasti. “Buig deemoedig je hoofd, Sicambriër, en aanbid wat je verbrandt en verbrand wat je tot nu toe aanbeden hebt”. (Sicambren was een alternatieve benaming voor de Franken, -red.)
Lelie als vruchtbaarheidssymbool
Volgens de overlevering zagen alle mensen op het moment van Clovis' doop een zeer witte duif die een fles met de heilige oliën in zijn snavel droeg en een engel die een rijkelijk geborduurde banier droeg. De flacon werd bewaard tot de tijd van de Franse Revolutie, toen hij gebroken werd. De Liz, de lelie, sindsdien het wapen van de koningen van Frankrijk, is een oud symbool van Keltische oorsprong en betekent vruchtbaarheid.
Veel verdriet aan levenseinde
Hoewel hij christen was, zette Clovis zijn carrière als veroveraar voort, waarbij hij veel blijken gaf van zijn barbaarse karakter en woeste natuur. Hij stierf op 70-jarige leeftijd. Clothilde had veel verdriet en diepe grieven tegen haar kinderen, die elkaar bevochten in broedergevechten. Ze stierf in 545 [op 3 juni, nu haar liturgische feestdag, -red.] en haar lichaam ligt begraven in de kerk van Sainte-Geneviève in Parijs.
Dit artikel is ontleend aan pliniocorreadeoliveira.info en is oorspronkelijk verschenen in het tijdschrift Legionário van 1 juni 1947.
Laatst bijgewerkt: 7 juni 2024 09:09