Pater Enoch: pas op voor het Trojaanse paard in de synodale Kerk
Er circuleert momenteel een klein werk in de katholieke wereld dat in mysterie gehuld is.
Trojaans Paard
Het is dit najaar gepubliceerd door Catholics for Catholics en heeft als titel: The Trojan Horse in the Catholic Church: Synod of Synodality: The Attempt to Invert the Bride of Christ’s Hierarchy and Moral Order (Het Trojaanse paard in de katholieke kerk: synode van synodaliteit: de poging om de hiërarchie en morele orde van de bruid van Christus om te keren).
Vernoemd naar profeet Enoch
Wat het boek zo mysterieus en controversieel maakt, is dat de auteur alleen wordt vermeld als pater Enoch. De auteur, een priester, verklaart dat hij bang is voor vergelding en daarom onder een pseudoniem schrijft. Zijn keuze voor de naam van de profeet uit het Oude Testament is ook raadselachtig. Enoch stierf niet en zal terugkeren om tegen de Antichrist te vechten. Het gebruik van zijn naam draagt bij aan de apocalyptische toon van dit belangrijke boek en geeft het een gevoel van profetische urgentie.
Voorwoord van kardinaal Gerhard Müller
Een laatste controversieel element is het voorwoord van kardinaal Gerhard Müller, die de stelling van het boek bevestigt. Deze goedkeuring geeft aan dat het werk niet zomaar kritiek op synodaliteit is. Het is een serieus werk dat het overwegen waard is. De auteur is erin geslaagd de getuigenis te verkrijgen van de Duitse kardinaal die beide synodes over synodaliteit (2023/2024) heeft bijgewoond.
Synode is een gemanipuleerd proces
In het voorwoord vertelt de bekende prelaat over zijn ervaring met synodaliteit, die hij niet ziet als een leidende “geest”, maar als een gemanipuleerd proces “om de resultaten te bereiken die gewenst zijn door degenen die verantwoordelijk zijn voor het functioneren van de synode”. Hij waarschuwt voor de gevaren van de synodale kerk en moedigt de inspanningen van pater Enoch aan.
Paus Leo XIV
Al deze elementen maken dit mysterieuze boekje tot een must voor iedereen die treurt om de crisis binnen de Heilige Moederkerk en deze beter wil begrijpen. Het boek, dat net na het laatste conclaaf is geschreven, is actueler dan ooit, aangezien paus Leo XIV in de voetsporen lijkt te treden van wijlen paus Franciscus. Om die conclusie duidelijk te maken, beschrijft een addendum bij de tekst de schandalige intocht van “lhbtq”-activisten in de Sint-Pietersbasiliek als onderdeel van de jubileumviering in september. Pater Enoch gebruikt dit als bewijs dat er iets mis is in het post-Franciscus-tijdperk.
Duidelijkheid komt voort uit het mysterie
Bij het lezen van de tekst wordt echter de sluier van mysterie opgelicht en beginnen de bliksemschichten. Wat naar voren komt is duidelijkheid. Het is een verfrissende duidelijkheid, aangezien het hele synodale proces plaatsvindt in een klimaat van ambiguïteit, verwarring en regelrechte dwaling. De auteur heeft de moed om de dingen te zeggen zoals ze zijn. Hij onderbouwt al zijn standpunten met uitgebreide citaten, vaak uit synodale bronnen. Zijn zorg voor de waarheid geeft het boek een gevoel van zekerheid dat zijn categorische beweringen kracht bijzet. Zijn duidelijkheid en naastenliefde geven aan dat hij geen verborgen agenda heeft.
Kerk moet democratie worden
Pater Enoch blijft lasergericht op de twee centrale doelstellingen van het synodale proces. Hij houdt vast aan deze punten en laat ze niet los.
Het eerste doel is “het uitroeien van de hiërarchische structuur van de Kerk zoals ingesteld door Christus, en deze te vervangen door een democratisch model”. Een dergelijke bewering is gemakkelijk te onderbouwen, aangezien de synodale documenten, net als paus Franciscus, consequent verwijzen naar een “omgekeerd piramidemodel” als de nieuwe structuur van de synodale Kerk. De paus en de hiërarchie bevinden zich onderaan, waar zij “luisteren naar, begeleiden en dienen” de nu verheven basis.
Christus stelde een hiërarchische Kerk in
Pater Enoch verwoordt het standpunt van de Kerk over de aard van de Kerk heel duidelijk: "Onze Heer heeft persoonlijk aan Zijn apostelen en hun opvolgers in ambt de autoriteit gegeven om de gelovigen, het hele volk van God, te onderwijzen, te besturen en te heiligen. De structuur die Jezus voor Zijn Kerk heeft ingesteld is hiërarchisch, en in deze door God ingestelde orde ‘volgt’ de bisschop, als herder van zijn bisdom, zijn kudde niet; bovendien is zijn gezag niet ‘afhankelijk’ van ‘luisteren’ naar en ‘leren’ van degenen die onder zijn hoede staan."
De morele orde veranderen
Het tweede doel is al even ernstig. Het veronderstelt het welslagen van het eerste. Een synodale Kerk zal het veel gemakkelijker maken om “de hele morele orde omver te werpen door het individuele (subjectieve) geweten de overhand te geven op de objectieve morele wet”. Deze omwenteling zou vooral leiden tot het normaliseren van homoseksuele zonden en het ondermijnen van het gezin.
Protestantisering van de Kerk
De auteur merkt verder op dat de structurele veranderingen van de synodale kerk zouden leiden tot de protestantisering van de katholieke Kerk. “Bisschoppen in verschillende bisdommen, of in verschillende bisschoppenconferenties, of in verschillende regio's of continenten zullen ongetwijfeld verschillende leerstellingen formuleren over het gezin, het huwelijk, kuisheid, homoseksuele neigingen en activiteiten.” Binnen het kader van deze twee punten laat pater Enoch zien hoe dit plan de leer van de Kerk zou fragmenteren en relativeren. Het zou vooral de pro-“lhbtq+”-agenda binnen de kerkelijke structuren bevorderen, die hij uitgebreid aan de kaak stelt.
Activisten willen Kerkelijke structuur omverwerpen
Het boek van pater Enoch is dus niet alleen een wetenschappelijk commentaar op de progressieve ontwikkelingen binnen de Kerk. Hij laat zien hoe activisten ernaar streven de Kerkelijke structuren zelf omver te werpen, en dat dit concrete gevolgen zal hebben voor de manier waarop katholieken hun geloof belijden. Hij kadert het debat verder met een gevoel van urgentie. De organisatoren van de synode beschouwen synodaliteit als een proces dat tot uiting komt in een voortdurende, inclusieve “reis” met “iedereen, iedereen, iedereen” – inclusief niet-katholieken en atheïsten.
Richtlijnen voor parochies
De eindrapporten over de synode van synodaliteit worden eind dit jaar verwacht en zullen gevolgen hebben. De tragische implementatie van alle synodale aanbevelingen zal namelijk worden vastgelegd tijdens de afsluitende bijeenkomst in oktober 2028. Met andere woorden, er zullen binnenkort richtlijnen komen die het parochieleven van talloze katholieken zullen veranderen. Er is geen tijd te verliezen.
Doos van Pandora
Een dergelijk vooruitzicht van radicale verandering zou katholieken moeten alarmeren. De synodes over synodaliteit hebben inderdaad geopend wat auteurs José Antonio Ureta en Julio Loredo de Izcue een doos van Pandora noemden. Pater Enoch citeert hun boek, Het synodale proces is een doos van Pandora, omdat het aangeeft wat er in dit proces op het spel staat.
Trojaans paard
Wat pater Enoch in zijn boek doet, is alarm slaan over het kwaad dat uit de mythische doos is ontsnapt. Deze dwalingen sluipen nu heimelijk binnen onder de gelovigen. Het beeld dat pater Enoch gebruikt, kan niet treffender zijn: een Trojaans paard. Hij waarschuwt dat het Trojaanse paard zich al binnen de muren van de Kerk bevindt. Progressieve geestelijken en leken hebben het aan het einde van de laatste synode triomfantelijk binnen de muren gebracht en de gelovigen gevraagd het te vieren.
Een waarschuwing tegen misleiding
Pater Enoch dondert dan ook vanaf zijn mysterieuze uitkijkpost dat katholieken zich niet moeten laten misleiden door het Trojaanse paard. Binnenin bevinden zich mysterieuze en sinistere krachten die de Kerk en de morele orde willen vernietigen. Met de hulp van Gods genade moeten en zullen ze worden tegengehouden.
Een grote strijd in het verschiet
De auteur voorziet een grote strijd en geeft praktische stappen die katholieken kunnen nemen om dit kwaad te bestrijden. Hij is echter geen doemdenker, maar iemand die vertrouwen heeft. Hij spoort zijn lezers aan om “met vertrouwen en hoop vooruit te gaan, in de wetenschap dat als we dicht bij Maria's smartvolle en Onbevlekte Hart blijven, en door haar hart ondergedompeld blijven in het Heilig Hart van haar goddelijke Zoon, we geen angst of bezorgdheid hoeven te hebben.”Er is inderdaad geen betere manier om de storm te trotseren en te doorstaan dan te handelen en te vertrouwen op het Onbevlekt Hart dat zal zegevieren.
Dit artikel verscheen eerder op tfp.org.
Laatst bijgewerkt: 29 december 2025 13:23
