Paus Franciscus heeft wederom een omstreden uitspraak gedaan tijdens zijn bezoek aan Indonesië. Bron afbeelding: Flickr / catholicism
Modernistische onverschilligheid van paus Franciscus
"...één Heer, één geloof, één doopsel" (Ef 4:5)
"Wie niet met Mij is, is tegen Mij; en wie niet met Mij verzamelt, verstrooit." (Lc 11:23)
"Zonder twijfel zullen zij voor altijd vergaan, tenzij ze het katholieke geloof geheel en ongeschonden aanhangen." (Belijdenis van de heilige Athanasius)
Meerdere paden
Paus Franciscus heeft zijn reizen naar landen met heidense, islamitische of boeddhistische meerderheden aangegrepen om te hameren op zijn theorie dat God alle religies wil, dat alle religies goed zijn om mensen naar verlossing te leiden en om "wederzijds respect en wederzijdse liefde" te bevorderen. Bij deze gelegenheden laat hij de dubbelzinnigheid achterwege die zijn uitspraken meestal omhult. Dit gebeurde op 3-5 februari 2019, tijdens zijn reis naar de Verenigde Arabische Emiraten, toen hij de Verklaring van Abu Dhabi ondertekende. Daarin bevestigt hij dat "het pluralisme en de diversiteit van religies... door God in Zijn wijsheid zijn gewild." Als God alle religies wil, dan zijn ze logischerwijs allemaal goed omdat ze voortkomen uit Gods wil. Daarom volgt hieruit dat alle religies, hoe verschillend ze ook zijn, een geheel vormen dat voortkomt uit God.
Verschillende "spirituele gevoeligheden"
Franciscus maakte dit idee duidelijker tijdens zijn recente reis naar Indonesië, Papoea-Nieuw-Guinea, Oost-Timor en Singapore van 2 tot 13 september 2024. Toen hij sprak in de Istiqlal-moskee in de Indonesische hoofdstad Jakarta, verwees hij naar de "co-existentie tussen religies en verschillende spirituele gevoeligheden," eraan toevoegend "dat religieuze ervaringen referentiepunten kunnen zijn voor een broederlijke en vreedzame samenleving en nooit redenen voor geslotenheid of confrontatie." Praten over spirituele gevoeligheden en religieuze ervaringen in deze context doet denken aan de taal van de modernistische ketterij.
De "tunnel van vriendschap", de enige wortel die alle "religieuze gevoeligheden" gemeen hebben
Verderop in zijn toespraak verwijst hij naar de "ondergrondse tunnel...die de Istiqlal-moskee en de kathedraal van de Heilige Maria Tenhemelopneming met elkaar verbindt" zodat "wij allen samen, ieder zijn eigen spiritualiteit cultiverend en zijn of haar religie beoefenend, op zoek kunnen gaan naar God". Hij gaat verder met te zeggen dat, net zoals de kathedraal en de moskee verbonden zijn door een tunnel, zo ook, onderliggend aan de verschillende praktijken en riten van elke religie "er wat 'onder' ligt, wat ondergronds loopt, zoals de 'tunnel van vriendschap', de ene wortel die alle religieuze gevoeligheden gemeen hebben." In de lijn van gebaren is het de moeite waard om de zegen te noemen die Franciscus gaf, waarvan hij beweerde dat hij "geldig was voor alle religies". Hij maakte daarin geen kruisteken en noemde de Heilige Drievuldigheid niet.
Alle religies zijn een pad naar God
In een ontspannen gesprek met jonge mensen van verschillende religies op het Catholic Junior College (Singapore) op vrijdag 13 september 2024, maakte Franciscus zijn gedachten nog duidelijker door te zeggen dat alle religies een manier zijn om God te bereiken: "Alle religies zijn wegen naar God. Ik zal een analogie gebruiken: ze zijn als verschillende talen die het goddelijke uitdrukken. Maar God is voor iedereen en daarom zijn we allemaal Gods kinderen. 'Maar mijn God is belangrijker dan de jouwe!' Is dit waar? Er is maar één God en religies zijn als talen, paden om God te bereiken. Sommige sikh, sommige moslim, sommige hindoe, sommige christelijk. Begrepen?"
Lees ook: Het doel van de homobeweging: de Kerk ondermijnen met de homoketterij
Een absurde religieuze theorie
De bovenstaande religieuze theorie van Francis kan als volgt worden samengevat:
- God wil alle religies (Verklaring van Abu Dhabi);
- Aan alle religies ligt een "tunnel van vriendschap" ten grondslag die ze allemaal met elkaar verbindt;
- Die tunnel ligt aan de basis van alle religies;
- We moeten niet zeggen dat de ene religie waarachtiger of beter is dan de andere;
- Alle religies zijn paden die naar God leiden ("sommigen zijn sikh, sommigen moslim, sommigen hindoe, sommigen christen"...)
Einde zoek
Als Franciscus zegt dat God alle religies wil of dat alle religies een weg zijn die naar God leidt, dan legt hij geen beperkingen op aan de aard van de religie, de leer, de moraal, de praktijken, enz. Dus een religie die gelooft in de Ene en Drie-ene God en de Heilige Drievuldigheid aanbidt, zou naar God leiden, net als een religie die dit fundamentele dogma van het katholicisme ontkent, zoals het mohammedanisme, of een polytheïstische religie zoals het populaire hindoeïsme of een niet-persoonlijke God, zoals in het boeddhisme, of animistische of pantheïstische religies die de krachten van de natuur aanbidden, zoals "moeder aarde" (zoals in het geval van Pachamama, die werd aanbeden in het Vaticaan), enz.
Tegenstrijdigheid
Naast het tegenspreken van de Goddelijke Openbaring en het hele bimillenniale leergezag van de Kerk, is deze theorie ook in tegenspraak met een fundamenteel principe van het menselijk denken, namelijk dat van de niet-tegenstrijdigheid, waarbij iets niet tegelijkertijd en vanuit hetzelfde gezichtspunt kan zijn en niet kan zijn. Daarom komt men in tegenspraak door een God toe te laten die zowel trinitair als unitair is; een God die slechts één is (monotheïsme) en een veelheid aan goden (polytheïsme); een Persoonlijke God en een andere die verward wordt met de natuur en de natuurlijke krachten van het universum. Zo'n "god" zou niet de Hoogste Wijsheid zijn, de subsistente Waarheid, de bron van alle waarheid. Deze "god" zou niet Heilig kunnen zijn en de bron van heiligheid. In één woord, zo'n tegenstrijdige "god" zou niet kunnen bestaan.
Perverse onverschilligheid
Tijdens zijn reis naar Azië predikte paus Franciscus door zijn woorden, daden en nalatigheden religieuze onverschilligheid zoals veroordeeld door paus Gregorius XVI (1831-1836) in de encycliek Mirari Vos over liberalisme en religieus onverschilligheid (1831):
"Wij komen thans aan een andere overvloedige bron van rampen, waardoor de Kerk op dit ogenblik jammerlijk geteisterd wordt, te weten het indifferentisme. Hieronder verstaan wij die verkeerde opvatting, welke door het listig optreden van boosaardige mensen overal verspreid is, nl. dat men in elk geloof de eeuwige zaligheid kan verwerven, als men maar rechtschapen en welvoeglijk leeft. Het zal u zeker gemakkelijk vallen bij een zo duidelijke en klaarblijkelijke zaak de aan uw zorg toevertrouwde mensen voor deze hoogst verderfelijke dwaling te vrijwaren. Daar immers de apostel leert, "dat er één God is, één geloof, één Doopsel" (Ef. 4, 5), mogen zij wel door vrees aangegrepen worden, die zich wijsmaken dat elke godsdienst toegang biedt tot de haven der gelukzaligheid; zij mogen wel bij zichzelf bedenken, dat volgens de getuigenis van den Zaligmaker zelf "zij tegen Christus zijn, die niet met Christus zijn" (Lc. 11:23), dat zij rampzalig verstrooien, die niet met Hem verzamelen, dat 'zij daarom onherroepelijk voor eeuwig verloren zullen gaan, als zij niet het katholiek geloof belijden en ongerept en zuiver bewaard hebben.' (Belijdenis heilige Athanasius)."
Jezus, de enige redder
Terwijl hij zegt dat alle religies "verschillende talen zijn die het goddelijke uitdrukken", verzuimt Franciscus om de rol van Onze Heer Jezus Christus en de Kerk in de redding van de mensheid te benadrukken, die beide afwezig zijn in de toespraken en gebaren van Franciscus tijdens deze reis. Sommige bisschoppen, zoals mgr. Marian Eleganti, voormalig bisschop van Chur, Zwitserland, hebben hierop gewezen. Hij schreef op zijn blog:
"Paus Franciscus spreekt over het feit dat er maar één God is, de Schepper, en dat we daarom van nature al zijn schepselen zijn, broeders en kinderen van God. Waar is Jezus Christus in deze relatie zonder welke we, in Zijn eigen woorden, de Vader (de Schepper) niet hebben? Waar is het gepraat over Jezus Christus als de enige deur naar de Vader? Waar is het gesprek dat Jezus Christus ons de kracht heeft gegeven om kinderen van God te worden? Zodat we niet zonder Hem zijn. Waar wordt gezegd dat we bidden in Zijn Geest, die Hij ons gegeven heeft: Abba, Vader? Paus Franciscus verbergt dit alles en vermijdt ook het kruis in de zegen om niemand over te nemen, om geen gevoelens te vervreemden of om een debat op gang te brengen in de zin van een kritiek op religie en een missionaire impuls om de aanspraak op de absoluutheid van Jezus onder ogen te zien. Vandaag de dag begrijpen we tolerantie als het afzweren van overtuigingen en waarheidsclaims."
Kritiek
Op 13 september 2024, gebaseerd op Dominus Iesus, een document uitgegeven door de Congregatie (nu het Dicasterium) voor de Geloofsleer op 6 augustus 2000, kwam J. Strickland, voormalig bisschop van Tyler, Texas, direct ter zake door commentaar te geven op sociale media: "Dominus Iesus (De Heer Jezus). Dit is wat de katholieke Kerk leert over de eenheid van Jezus Christus. De enige weg naar God de Vader is door Zijn Zoon Jezus Christus. Dit ontkennen is het katholieke geloof ontkennen, dit wordt ketterij genoemd." In het eerder genoemde document Dominus Iesus wordt kritiek geuit op theologen die alle religies als gelijkwaardig voorstellen en de rol van Christus en de Kerk buiten beschouwing laten: "Deze [stellingen] zijn in strijd met het katholieke geloof omdat ze de eenheid ontkennen van de relatie die Christus en de Kerk hebben met het koninkrijk van God."
"Bevestig uw broeders"
Toen Hij de apostel Petrus waarschuwde voor de verzoekingen die hij tijdens het lijdensverhaal zou ondergaan, zei Onze Heer tegen hem: "Maar Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet zou bezwijken; en gij, eens bekeerd, bevestigt uw broeders". Dit is de missie van elke opvolger van Sint-Petrus: zijn broeders bevestigen in het geloof door de ware leer van Jezus Christus en zijn Kerk door te geven en zich niet te laten meeslepen door de fantasieën en dwalingen van de wereld. Als hij niet trouw is aan de missie die hij heeft ontvangen en aan de genaden van de Heilige Geest, verlaat de paus zijn missie en leidt hij, in plaats van zijn broeders te bevestigen in het geloof, hen naar de eeuwige ondergang. Maar Onze Lieve Heer waakt over zijn Kerk en elke gelovige ontvangt de genaden die nodig zijn om zich te houden aan het ware geloof dat de Kerk gedurende haar tweeduizendjarig bestaan heeft onderwezen.
De "sensus fidei"
De "sensus fidei" of "geloofszin" is die wonderbaarlijke hulp van genade die voortkomt uit trouw aan de deugd van het geloof en die de gelovigen in staat stelt om onderscheid te maken tussen ware en valse of verwarrende leringen. Volgens de Internationale Theologische Commissie van het Vaticaan "komt de sensus fidei fidelis in de eerste plaats voort uit de verbondenheid die de deugd van het geloof tot stand brengt tussen het gelovige subject en het authentieke object van het geloof, namelijk de waarheid van God die in Christus Jezus is geopenbaard." De Theologische Commissie vervolgt: "Gewaarschuwd door hun sensus fidei kunnen 'individuele gelovigen' zelfs instemming weigeren met de leer van legitieme voorgangers als ze in die leer niet de stem van Christus, de Goede Herder, herkennen... ...Voor Sint-Thomas kan en moet een gelovige, zelfs zonder theologische competentie, zich op grond van de sensus fidei verzetten tegen zijn of haar bisschop als deze heterodoxie predikt. In zo'n geval beschouwt de gelovige zichzelf niet als het ultieme criterium voor de waarheid van het geloof, maar in plaats daarvan, geconfronteerd met een materieel 'geautoriseerde' prediking die hij of zij verontrustend vindt, zonder precies te kunnen verklaren waarom, stemt hij of zij niet toe en doet hij of zij een innerlijk beroep op het superieure gezag van de universele Kerk."
Vertrouwen in de Fatima-belofte van Onze Lieve Vrouw
Hoe moeilijk het ook is om te leven te midden van de heersende verwarring - dat is waarschijnlijk een deel van de straf die Onze Lieve Vrouw in Fatima voorspelde als mensen zich niet bekeren. Tegenover dit perspectief kunnen de gelovigen zeker zijn van de goddelijke interventie die de Heilige Moeder in 1917 beloofde: uiteindelijk zal mijn Onbevlekt Hart zegevieren.
Dit artikel is eerder gepubliceerd op tfp.org
Laatst bijgewerkt: 26 september 2024 16:16