'Thomas Becket werd op een tragische avond op bevel van de koning van Engeland in zijn kathedraal vermoord.'
Sint-Thomas Becket, die zelfs na zijn dood nog in de weg stond
Vandaag, op 29 december, is het feest van de heilige Thomas Becket (1117-1170). We hebben een hagiografisch verslag van hem door Dom Guéranger, uit zijn boek L'Année Liturgique: "De zestiende eeuw droeg bij aan de glorie van de heilige Thomas Becket, toen de vijand van God en mens, Hendrik VIII van Engeland, het waagde om met zijn tirannie de martelaar van de vrijheid van de Kerk te vervolgen, zelfs in zijn prachtige reliekschrijn, waar hij al vier eeuwen de eer en verering van het christelijke leger ontving."
Bisschop als ‘gemijterde lakei’
Thomas Becket was bisschop van Canterbury, een stad die zich verzette tegen verschillende maatregelen van de koning van Engeland, Hendrik II, om het bestuur van de Kerk in dat land over te nemen. Hij wilde het bisdom Canterbury besturen, waardoor de bisschop een soort gemijterde lakei werd. En toen de belangrijkste van de Engelse bisschoppen eenmaal toegaf aan de verleiding, was het logisch om aan te nemen dat andere, minder belangrijke bisschoppen hem zouden imiteren en dat de hele Kerk in Engeland een openbaar ambt zou worden.
Moord in de kathedraal
Thomas Becket werd op een tragische avond op bevel van de koning van Engeland in zijn kathedraal vermoord; hij was een martelaar voor de vrijheid van de Kerk. Hij werd vier eeuwen lang door de Engelsen geëerd en heilig verklaard. Zijn lichaam lag in een prachtige reliekschrijn in de kathedraal van Canterbury toen Engeland ten prooi viel aan het protestantisme.
Hendrik VIII stichtte anglicanisme
Koning Hendrik VIII (1491-1547) van Engeland stichtte de anglicaanse Kerk, die in wezen een protestantse sekte is en waarin de goddeloze dromen van de oude Engelse koningen werden verwezenlijkt. Hendrik VIII riep zichzelf uit tot hoofd van de anglicaanse Kerk, met ook het geestelijk bestuur van die Kerk. Je weet dat de koningen van Engeland tijdens de kroningsceremonie zelf met het bisschopsambt worden bekleed. Dus alle Engelse koningen zouden echte bisschoppen zijn, als de wijdingen die door de anglicaanse Kerk worden gegeven echt zouden zijn...
Koning als bisschop
Het punt is dat het zo gekunsteld is om te zeggen dat deze koning een bisschop is, en dat het zulke theologische problemen oplevert om de koningin een bisschop te laten zijn - zoals meer dan eens is gebeurd - dat ze dit gedeelte, dat in de ceremonie tot een minimum wordt beperkt, niet eens fotograferen of filmen en reproduceren. Maar de koning van Engeland werd na Hendrik VIII belegd met de bisschoppelijke waardigheid, in een soort voorzitterschap van de Kerk van Engeland.
Ontheiliging van relikwieën
Vanaf het moment dat Hendrik VIII zich afgescheiden verklaarde van Rome en hoofd van de Kerk van Engeland, moest hij natuurlijk de relikwieën van de overledenen beschimpen zodat dit niet zou gebeuren. Daarom beval hij mensen naar het graf van Thomas Becket te gaan om het te ontheiligen, zoals hier wordt verteld. Op dit punt maakt mgr. Guéranger de volgende opmerking: het is een extra eer voor Sint-Thomas Becket dat zijn graf werd ontheiligd door de snode man die Engeland van de katholieke Kerk scheidde, Henry VIII.
‘Majesteitsschennis’
Dom Guéranger schrijft: "De heilige beenderen van de bisschop die door gerechtigheid was gedood, werden van het altaar gerukt. Er werd een monsterlijk proces aangespannen tegen de vader van het vaderland en een goddeloos vonnis verklaarde Thomas tot een misdadiger van lèse-majesté, majesteitsschennis." Je ziet hoe belachelijk het is: er werd een proces tegen hem gevoerd wegens majesteitsschennis, waarbij de botten van het altaar werden gerukt; hij werd veroordeeld, om zijn nagedachtenis te belasteren, alsof hij een verdachte van majesteitsschennis was geweest.
Troosteloze afvalligheid
"Deze kostbare overblijfselen werden op een vreugdevuur gelegd en in dit tweede martelaarschap verslond het vuur de buit van de eenvoudige en sterke man wiens voorspraak de blik en bescherming van de Hemel op Engeland vestigde. Het was ook goed dat het land dat zijn geloof zou verliezen door een troosteloze afvalligheid, geen schat in zijn boezem zou bewaren die niet langer op de juiste waarde geschat zou worden.”
Glorieus offer, maar zonder effect
"Bovendien was de zetel van Canterbury bezoedeld: Cromwell zat op de stoel van Augustinus, van Dunstan, van Lanfranc, van Anselmus, van Thomas. En de heilige martelaar, die om zich heen keek, zou niemand anders dan John Fischer hebben gevonden onder zijn broeders van die generatie, die ermee instemden hem te volgen in het martelaarschap. Maar dat laatste offer, hoe glorieus het ook was, redde niets. De vrijheid van de Kerk was in Engeland allang verdwenen. Het geloof zou er langzaam wegkwijnen."
Engeland beroofde zichzelf
Dom Guéranger laat - terecht - zien dat dit monsterlijke proces verklaard kon worden. Het protestantse Engeland had eigenhandig een schat vernietigd die het niet langer waardig was om te bevatten. Het beroofde zichzelf, door zijn eigen misdaad, van de aanwezigheid van de relikwieën van een heilige die een nog steeds geldige voorspreker zou zijn geweest om te voorkomen dat Engeland zou vervallen in de laatste stadia van afvalligheid. En daarmee was de misdaad tot het einde toe voltooid.
Bijna alle bisschoppen vielen af...
En hij merkt op: bovendien was de Kerk in Engeland deze schat niet langer waardig. Alle bisschoppen in Engeland, met uitzondering van kardinaal John Fisher, waren afvallig; priesters, nonnen, etc. accepteerden bijna allemaal de overgang naar het protestantisme met een passiviteit die gewoon onfatsoenlijk was, beschamend, zoals gebeurde in Zweden, Noorwegen, Denemarken en bepaalde delen van Duitsland.
Geen fatsoenlijke bisschop te vinden
Er waren hele kloosters, hele bisdommen, hele bevolkingsgroepen die met de grootste indolentie, zo niet met de grootste vreugde, de katholieke godsdienst verlieten en protestants werden… Abt Guéranger zegt het goed: in dit land vol afvalligheid zou Thomas Becket, met uitzondering van kardinaal Fischer, geen fatsoenlijke bisschop hebben gevonden. Het resultaat: het zou beter zijn geweest als zijn beenderen waren verdwenen. En het is heel goed beredeneerd!
Ware heerlijkheid
Kijk hoe geschiedenis wordt gemaakt: van episodes die niemand vertelt en niemand becommentarieert. Toch is er echte glorie voor de heilige in deze. Wat is de glorie van de heilige hierin? Gehaat worden door de goddelozen is heerlijkheid. Vervolging lijden uit liefde voor onze Heer Jezus Christus is een heerlijkheid. Het is een heerlijkheid dat het voorbeeld van een man zo prachtig was dat de goddelozen de geboden van Gods Wet niet kunnen overtreden zonder eerst de overblijfselen die hij achterliet te vernietigen. Dat is ware heerlijkheid!
Na zijn dood nog hinderlijk
Met andere woorden, zelfs na zijn dood vormde hij een barrière, en het was noodzakelijk dat deze barrière werd verwijderd zodat de stroom van ketterij door kon gaan. Welnu, er is niets mooiers dan een man die in zijn graf ligt, inert, in de schaduw van de dood, tenminste wat zijn lichaam betreft, en die ondertussen nog steeds zo'n schildwacht is dat hij alleen maar verwijderd kan worden. Het is van een echte schoonheid!
De ‘rozenregen’ van Thomas Becket
De heilige Theresia zei dat ze haar hemel zou besteden aan het goede op aarde, als een "rozenregen". Thomas Becket deed dit op zijn eigen manier. Hij spendeerde vierhonderd jaar aan het goede op aarde. Zijn lichaam was een loopgraaf, een verschrikking voor zijn tegenstanders. Is dat ware schoonheid of niet? Ik herinner me een gedicht van Louis Veuillot over zijn eigen graf. Hij zei dat het zijn grootste vreugde zou zijn als zijn as de tegenstander nog zo ver mogelijk zou verstoren en het masker van de hypocrisie zou hebben afgerukt.
Bestrijd de egalitaire revolutie!
Ik wou dat ik wist dat niet alleen mijn graf, maar dat van ieder van jullie een teken van verdeeldheid en schandaal is! Maar meer, veel meer dan dat, zou ik iets anders willen - en ik stel voor dat jullie dit ook voor jezelf vragen - is dat we, door naar de hemel te gaan, het recht krijgen om voortdurend naar de aarde terug te keren om de goddelozen te kwellen en te vervolgen, hen in verwarring te brengen, ontzetting door te geven, terreur te zaaien, valse plannen voor te stellen en de gnostische en egalitaire Revolutie op alle mogelijke en denkbare manieren te bestrijden.
Zelfs na onze dood actief blijven
Wat we in het leven willen doen, zouden we na de dood moeten willen doen. En wie weet zou het een mooie voortzetting van het apostolaat van de TFP zijn als wij allemaal, vanuit de hemel, de aarde zouden blijven overladen met deze en andere prachtige ‘rozenregens’, in de stijl van de heilige Theresia.
Dit artikel is overgenomen van pliniocorreadeoliveira.info en gebaseerd op een conference die prof. Plinio op 28 december 1968 heeft gehouden.
Laatst bijgewerkt: 29 december 2023 08:33