Icoon van de heilige Theofanes de kroniekschrijver in Byzantijnse stijl.
Sint-Theofanes de Kroniekschrijver
Theofanes (c. 760 - 818) was de zoon van Izak, de keizerlijke gouverneur van de eilanden in de Zwarte Zee, en van Theodora, van wier familie niets bekend is.
Een jonge landheer
Na de dood van zijn vader, toen hij nog maar drie jaar oud was, erfde hij een zeer groot landgoed en werd vervolgens opgevoed aan het hof van de Byzantijnse keizer Constantijn V, die voor zijn opvoeding zorgde.
Het klooster riep hem
Hij werd overgehaald om vroeg te trouwen, maar overtuigde zijn vrouw om een maagdelijk leven te leiden. Later, na de dood van zijn schoonvader, scheidden ze met wederzijdse instemming om elk het kloosterleven te omarmen.
Erfenis aan God geschonken
Theofanes trad eerst toe tot het Polychroniusklooster op de berg Sigriano en stichtte daarna een klooster op het eiland Kalonymos, dat deel uitmaakte van zijn erfenis.
Terugkeer naar Sigriano
Zes jaar later keerde Theofanes terug naar Sigriano waar hij nog een klooster stichtte. Het was vanwege zijn positie als abt van dit klooster dat hij deelnam aan het Tweede Concilie van Nicea in 787, dat de geloofsverklaring over de verering van heilige beelden uitvaardigde.
Lees ook: Maria: Mater Mea, Fiducia Mea - Vertrouwen in Maria
Toon het heilige overal
"Zoals het heilige en levenschenkende kruis overal als symbool is opgesteld, zo moeten ook de afbeeldingen van Jezus Christus, de Maagd Maria, de heilige engelen, evenals die van de heiligen en andere vrome en heilige mensen worden belichaamd in de vervaardiging van heilige vaten, tapijten, gewaden, enzovoort, en tentoongesteld worden op de muren van kerken, in de huizen en op alle opvallende plaatsen, langs de weg en overal, om vereerd te worden door iedereen die ze zou kunnen zien."
Verering, geen aanbidding
"Want hoe meer ze worden aanschouwd, hoe meer ze hun prototypes vurig in herinnering brengen. Daarom is het gepast om hen een vurige en eerbiedige verering toe te kennen, echter niet de echte verering die, volgens ons geloof, alleen aan het Goddelijke Wezen toekomt - want de eer die aan het beeld wordt toegekend, gaat over op het prototype ervan, en wie het beeld vereert, vereert daarin de werkelijkheid van wat daar wordt afgebeeld."
Een onbeweeglijke rots
Toen keizer Leo de Armeniër zijn beeldenstorm hervatte, liet hij Theofanes naar Constantinopel brengen. De keizer probeerde hem er tevergeefs toe te brengen dezelfde verering van iconen te veroordelen die door het concilie was goedgekeurd. Toen de beloften van de keizer hem niet konden overtuigen, nam hij zijn toevlucht tot bedreigingen. Toen hij de eerbiedwaardige oude man even onbewogen vond, onderwierp de keizer hem aan 300 zweepslagen en liet hem in een kerker gooien.
Trouw tot aan het einde
Zijn gevangenschap duurde twee jaar, maar hij bleef trouw aan zijn geloof. Theofanes werd in 817 vrijgelaten, maar werd verbannen naar Samothrace, een Grieks eiland in de Egeïsche Zee, waar hij zeventien dagen later stierf als gevolg van de wrede behandeling die hij tijdens zijn gevangenschap had ondergaan. Theofanes liet een kroniek of korte geschiedenis van de wereld tot het jaar 813 na. Hij wordt ook genoemd in de Romeinse martyrologie, waarin hij wordt herdacht op 12 maart.
Dit artikel is eerder gepubliceerd op: americaneedsfatima.org
Laatst bijgewerkt: 12 maart 2024 11:04