Padre Pio

Hoe de zielen uit het vagevuur Padre Pio om hulp smeekten

THEMA'S:

Heiligen

Door Redactie

7 september 2021

Op een dag, terwijl hij alleen aan het bidden was, opende Padre Pio zijn ogen en zag een oude man staan. Hij was verbaasd over de aanwezigheid van een andere persoon in de kamer en legde in zijn getuigenis uit: "Ik kon me niet voorstellen hoe hij op dit uur van de nacht het klooster kon zijn binnengekomen, aangezien alle deuren op slot waren."

"Ik stierf in dit klooster"

Om het mysterie te ontrafelen, vroeg Pio aan de man: "Wie bent u? Wat wilt u?" De man antwoordde: "Padre Pio, ik ben Pietro Di Mauro, zoon van Nicola, bijgenaamd Precoco. Ik stierf in dit klooster op 18 september 1908, in cel 4, toen het nog een armenhuis was. Op een nacht viel ik in bed in slaap met een sigaar in m'n hand. De matras vloog in brand en ik stierf een vreselijke dood. Ik ben nog steeds in het vagevuur. Ik heb een Heilige Mis nodig om bevrijd te worden. God stond toe dat ik naar u toekwam en u om hulp vroeg."

De man vertrok

Pio troostte de arme ziel door te zeggen: "Wees gerust, morgen zal ik de Mis opdragen voor uw bevrijding." De man vertrok en de volgende dag deed Pio wat speurwerk en ontdekte dat op die dag in 1908 een man met dezelfde naam was gestorven. Alles werd bevestigd en Padre Pio droeg een Mis op voor het zielenheil van de man.

Vele zielen uit het vagevuur

Dit was niet de enige keer dat een ziel uit het vagevuur Pater Pio om gebed vroeg. Pio beweerde: "Er komen evenveel zielen van doden op deze weg [naar het klooster] als zielen van levenden." Vaak vroegen de zielen om een Mis voor hen op te dragen, wat het spirituele gewicht van een Mis onderstreepte en hoe het de tijd kan bekorten die iemand in het vagevuur doorbrengt voordat hij de heerlijkheden van de hemel omarmt.

'Dat waren gesneuvelde soldaten'

Op een nacht in 1944 hoorden de broeders van beneden luide stemmen die zeiden: "Viva Padre Pio!" De overste pater Raffaele da S. Elia a Pianisi zei tegen de portier, broeder Gerardo da Deliceto, dat hij die mensen naar buiten moest laten gaan en de deur goed op slot moest doen. Broeder Gerardo ging naar beneden, trof niemand aan, en de deur was dubbel op slot, zoals elke nacht. Hij ging terug om verslag uit te brengen. Pater Raffaele was verbaasd en ging meteen naar Padre Pio met de vraag of hij iets wist van dit vreemde voorval. Zonder enige opwinding of verbazing antwoordde Padre Pio: "O, dat waren soldaten die op het slagveld gestorven waren en mij kwamen bedanken voor hun redding".

Lees ook: In tijden van nood, bid de rozenkrans!

"Weet je wat Jezus met je broer heeft gedaan?"

De broer van Carmela Marocchino, pater Vittore da Canosa, stierf plotseling op 29 januari 1958. Carmela vroeg aan Pater Pio naar het waarom van de plotselinge dood. Padre Pio, altijd medelevend, antwoordde met deze prachtige beeldspraak: "Weet je wat Jezus met je broer heeft gedaan? Jezus ging de tuin in, en er waren veel bloemen, en één was mooier dan de andere. Hij leunde op de mooiste en plukte die."

"Hij is in het paradijs"

Carmela smeekte, "Is hij gered?" "Ja, maar we moeten bidden." Op 29 juli vroeg ze opnieuw of hij gered was. "Mijn dochter," antwoordde Padre Pio, "wij priesters zijn verantwoordelijker tegenover God. Laten we blijven bidden." Op 29 december 1958 vroeg ze Padre Pio opnieuw waar haar broer was. Haar volharding werd beloond met de volgende woorden: "Hij is in het paradijs."

Lees ook: Het Heilig Hart van Jezus: hoop voor een hopeloze wereld

'Ik verzaakte eerbied voor het tabernakel'

Padre Pio vertelde het volgende verhaal aan een van zijn collega-priesters: "Op een avond was ik alleen in het koor en ik zag een broeder 's avonds laat het altaar schoonmaken. Ik vroeg hem naar bed te gaan omdat het al zo laat was. Hij zei: 'Ik ben een broeder zoals jij. Ik heb hier mijn noviciaat gedaan. Toen ik de opdracht kreeg het altaar te verzorgen, ben ik vaak voor het tabernakel langsgegaan zonder de nodige eerbied te betonen. Voor deze zonde ben ik in het vagevuur, en de Heer stuurde me naar u. U beslist hoe lang ik nog in die vlammen moet lijden."

"Een wond in mijn hart"

"Ik zei hem dat hij in het vagevuur moest blijven tot de Mis in de ochtend. Waarop hij antwoordde: 'Wreed' en verdween." "Ik heb nog steeds een wond in mijn hart. Ik had hem onmiddellijk naar het paradijs kunnen sturen, maar hij moest nog een nacht in de vlammen van het vagevuur blijven."