De H. Frances Xavier Cabrini (1850-1917).
H. Frances Xavier Cabrini: model van eerherstel, contemplatie en actie
Vandaag kreeg ik een biografie van de heilige Frances Xavier Cabrini (feest: 22 december) om te bespreken, uit Wilhelm Schamoni’s Het werkelijke gezicht der heiligen. De tekst is als volgt:
Hart vol pure vreugde
"Deze heilige, geboren op 15 juni 1850, was het dertiende kind van een vroom boerenhuwelijk uit Lombardije. Het Heilig Vormsel, op zevenjarige leeftijd, was voor haar - net als voor de heilige Rosa van Lima en zoveel andere heiligen - het uur van haar roeping en overgave aan God. Toen ze werd gezalfd, zegt ze: "Ik voelde iets dat ik nooit zal kunnen uitleggen. Ik dacht niet dat ik op aarde was, mijn hart was zo vol van pure vreugde dat ik je niet kan vertellen wat ik voelde. Ik weet dat het de Heilige Geest was.
Haar vurigste verlangen: missiewerk
"Ze was een lerares. Ze probeerde verschillende keren het klooster in te gaan, maar moest het altijd opgeven vanwege haar lichamelijke zwakte. Haar vurigste verlangen was missiewerk. Haar voormalige pastoor haalde de 24-jarige lerares op om haar mee te nemen naar Codogno en haar te vragen het plaatselijke opvang op orde te brengen. Na drie jaar had ze een groep van zeven medewerkers die religieuze geloften met haar hadden afgelegd, wat tot moeilijkheden leidde met de directeuren van het tehuis. Op straffe van excommunicatie ontbond de bisschop van Lodi de kleine congregatie die net begonnen was.
‘Ik zal een huis vinden!’
"Tijdens die jaren van beproeving was het haar doel om Jezus te vergezellen in zijn lijdensweg, in diens worsteling op de Olijfberg, tot het einde van de wereld, terwijl de discipelen, de oversten, sliepen. Toen het klooster werd opgeheven, zei de bisschop tegen haar: "Ik weet dat je missiezuster wilt worden. Ik ken geen religieuze congregatie die geschikt voor je is. Zoek er een. De heilige dacht even na en zei toen energiek: Ik zal een huis vinden! Uit dat huis kwamen anderen voort en Leo XIII, in een audiëntie verleend aan de jonge stichteres van de Missiezusters van het Allerheiligste Hart van Jezus, wees haar op Noord-Amerika als werkterrein, waar ze miljoenen Italiaanse immigranten zou kunnen beïnvloeden, van wie velen, verbannen van hun religie en hun thuisland, hun ziel lieten verschrompelen, levend in de steenwoestijnen van de grote steden.
‘De eeuwigheid om te rusten’
"Dertig keer stak Francisca Xaverius de Atlantische Oceaan over en rekruteerde duizenden zusters die ze naar haar ziekenhuizen, scholen en weeshuizen bracht. Laten we werken, laten we werken," zei ze voortdurend tegen haar metgezellen. We zullen een eeuwigheid hebben om te rusten. Als we hard werken, doet de Heer de rest. De heilige, wier motto 'Liefde of sterven' was, raakte lichamelijk uitgeput op 22 december 1917 in Chicago. Haar feestdag wordt op dezelfde dag gevierd.”
Roeping tot genoegdoening
Deze biografie suggereert een aantal ideeën, waarvan de belangrijkste - en die verband houdt met de smarten van het Kind Jezus op dat heilige Kerstfeest - betrekking heeft op de roeping die ze voelde om genoegdoening te doen, en genoegdoening te doen tot het einde van de wereld! Om samen met Onze Lieve Heer te lijden in de Hof van Olijven, voor de slaap en voor de onverschilligheid van haar oversten. Dat is wat hier staat.
Eerherstel
Het idee is heel mooi! Ten eerste, eerherstel. We weten wat dit idee betekent. Volgens de menselijke orde kan een mens een zeer grote schuld hebben en niet de middelen hebben om die te betalen. Als hij echter een rijke vriend heeft, kan die de schuld voor hem betalen. Op deze manier is hij vrijgesteld van de straffen als hij dat niet doet. Welnu, wat zo gemakkelijk te begrijpen is in aardse relaties, omdat het een alledaags feit is, heeft een veel hogere realiteit als het gaat om onze relaties met God.
Onschuldige betaalt voor zondaar
We zijn God onze Heer schuldig: we begaan zonden die Gods genade van ons wegnemen. Iemand anders moet voor ons betalen, want de zondaar is niet in staat om het zelf te doen. Want hij is in een staat van zonde! Hij is God niet dankbaar. Alles wat hij doet, kan daarom niet door God geaccepteerd worden. Het is noodzakelijk dat een onschuldig persoon voor de zondaar betaalt, in zichzelf lijdt - bij wijze van spreken, ik spreek natuurlijk op een ietwat overdrachtelijke manier - de hoeveelheid lijden die overeenkomt met de hoeveelheid ongeoorloofd genot die de zondaar had.
Gods toorn moet gestild
Laten we ons om precies te zijn een man voorstellen die een jaar lang uit luiheid niet naar de mis is gegaan en zo van een ongeoorloofde rust heeft genoten. Want die uren waarin hij zichzelf tot last moest zijn - soms meer, soms minder - door van huis te reizen, zijn slaap te onderbreken of plezier te maken om naar de mis te gaan, in die uren genoot hij van iets. Maar het was iets waar hij geen recht op had. Dus, om dezelfde taal te gebruiken, iemand moet lijden om te betalen voor zijn genot. Dat ongeoorloofde genot moet door iemand gezuiverd en ongedaan gemaakt worden. Dan moet er een onschuldig iemand zijn die voor hem lijdt, alsof hij dat ongeoorloofde genot dat hij had inwisselt, zodat Gods toorn daardoor wordt gestild.
‘Kom en doe boete’
Dit is - in termen die misschien een beetje te tastbaar en vierkant zijn - de gedachte achter het idee van genoegdoening. God straft de zondaar dus vaak als genoegdoening. Dat wil zeggen, hij laat hem iets ergs overkomen zodat het ongeoorloofde genot dat hij heeft gehad op deze manier kan worden goedgemaakt. Maar soms accepteert God dat een ander - onschuldig - persoon lijdt voor de zondaar. Omdat de zonde zo groot kan zijn geweest dat één persoon alleen niet genoeg is om ervoor te boeten, of omdat God dit bewijs van liefde wil ontvangen van een andere ziel: "Kom en doe boete". Het is dus God die zielen oproept om boete te doen voor anderen.
Nieuwe genaden
Ik weet niet zeker hoe duidelijk deze notie van genoegdoening is. Wat betekent genoegdoening hier? Wat betekent het bijvoorbeeld om een beschadigd stuk stof te repareren? Het betekent herstellen. Het is opnieuw weven - dat is wat de naaister doet - van de vezels van de stof die gebroken zijn. Op dezelfde manier is herstel brengen voor iemand het herstellen van de positie van die persoon bij God door voor hem te lijden, zodat Gods barmhartigheid over hem kan komen en hij nieuwe genaden kan ontvangen en zich kan bekeren. Onze Heer Jezus Christus bood aan het kruis genoegdoening. Het was herstel bij uitstek. De enige volledige, totale en ware genoegdoening was die van Onze Heer Jezus Christus.
‘Ik vraag je om aalmoezen’
Maar hij wilde dat wij mensen de werkzaamheid van zijn lijden zouden vervullen door voor elkaar te lijden. Hij nodigt ons uit om te lijden tot eerherstel. Hij tikt ons op de ziel en zegt: "Mijn zoon, wil je zo'n lijden niet aanvaarden om je zonden te verzoenen? Wil je dit lijden niet aanvaarden voor het welzijn van de katholieke Kerk? Voor het welzijn van die andere ziel? Ik vraag je om aalmoezen, mijn zoon. En lijd voor deze intentie." En de genade presenteert ons dan deze of gene intentie: een persoon die bekeerd wil worden, een gebrek van ons dat ze wil wegnemen. We lijden ervoor. Dat is genoegdoening.
Zielen van eerherstel
Onze Lieve Vrouw, oneindig veel lager dan Jezus Christus, onmetelijk veel hoger dan elk geschapen wezen, is een vurige ziel van genoegdoening. De zeven wonden, de zeven gladiatoren die ze in haar hart had, die haar zeven grote smarten symboliseren, deze zeven gladiatoren waren van eerherstel voor de mensen. Ook wij moeten zielen van eerherstel zijn. Lijden aanvaarden zodat het goed gaat, zodat het goed gaat met onze ziel, zodat het goed gaat met de ziel van anderen. Hoe vaak zie ik mensen bezig met apostolaat. Dan denk ik: Arme kerel! Hij doet zo zijn best! Bidt hij wel? Soms zie ik iemand moeite doen en bidden. Dan denk ik: Arme man! Hij bidt zo veel! Merkt hij dat? Lijdt hij voor iemand?
Hiërarchie gedroeg zich slecht
Deze behoefte aan eerherstel is enorm en de heilige Frances Xavier Cabrini had deze ijver. Maar kijk naar haar punt! Haar punt was dit: net zoals de Apostelen, die de eerste bisschoppen waren, zich schandelijk hadden gedragen op de Olijfberg, zo zag zij ook de Hiërarchie zich slecht gedragen. En ze zag de luiheid, bescheidenheid, ontrouw en egoïsme van de groten van de Kerk en van de wereldlijke orde in haar tijd.
Heilige Pius X volgde Leo XIII op
Dan is er het verhaal van al haar enorme inspanningen om in de Verenigde Staten te werken, zielen te roepen door devotie tot het Heilig Hart van Jezus, zielen te roepen tot volharding in het geloof, aan de ene kant. Maar ze bood dit werk aan met de intentie tot eerherstel voor de Kerk, voor de groten op wereldlijk gebied. Wie weet of haar offer er in grote mate toe heeft bijgedragen dat de heilige Pius X - de bewonderenswaardige, volmaakte heilige - Leo XIII opvolgde op de pontificale troon en de enorme nederlaag veroorzaakte die het modernisme, het progressivisme, in haar tijd leed?
Immigratie naar Latijns-Amerika geen probleem
Feit is dat ze geroepen was tot een prachtig apostolaat: het behoud van de Italiaanse immigranten die naar de Verenigde Staten kwamen met het Hollywoodmilieu. Je moet bedenken dat de Italianen die daarheen gingen zich in een heel andere situatie bevonden dan de Italianen die naar Brazilië kwamen. Toen ze hier aankwamen, troffen ze een katholiek land aan met een Latijnse mentaliteit, net als de rest van Zuid-Amerika, Argentinië en Uruguay. Ze versmolten volledig. Er was geen enkel probleem.
Heilige tussen wolkenkrabbers
Je kunt je de miljoenen Italianen voorstellen die in de Verenigde Staten aankwamen: er waren ontelbare afvalligen. Dus stuurde Leo XIII deze heilige daarheen om missies uit te voeren. En ze was een heilige te midden van de wolkenkrabbers, de rook, de industriële drukte, zelf heel actief, de contemplatieve en herstellende ziel modellerend. Wat een bewonderenswaardig voorbeeld voor ons!
Geest van eerherstel
Laten we op dit kerstfeest, waarop het Kind Jezus lijdt in zijn wieg in Bethlehem - voor God is er geen verleden, geen heden, geen toekomst - op dit Kerstfeest, waarop hij lijdt voor zoveel ellende van de groten binnen de Kerk, binnen de burgermaatschappij - maar bovenal binnen de Kerk -, de geest van eerherstel hebben. En laten we Onze Lieve Vrouw vragen onze ellendige offers te nemen, ze te verheffen, te verrijken, te heiligen en ze aan te bieden aan God onze Heer.
Middelares van de genoegdoening
Onze Lieve Vrouw is de universele Middelares van de genoegdoening. Door haar voorspraak moeten alle herstelbetalingen naar de hemel gaan. Via haar daalt elk verlangen naar eerherstel neer op aarde. Moge Onze Lieve Vrouw ons daarom helpen in deze geest van eerherstel.
Dit artikel is overgenomen van pliniocorreadeoliveira.info en gebaseerd op een conference die prof. Plinio op 22 december 1969 heeft gehouden.
Laatst bijgewerkt: 21 december 2023 09:23