De heilige Don Bosco
Don Bosco: Geestelijk werk is belangrijker dan sociale hulp
De heilige Johannes Bosco (geboren in Becchi di Castelnuovo d'Asti, geboren op 16 augustus 1815 en overleden in Turijn op 31 januari 1888) had als motto: Da mihi animas, cetera tolle, ‘Geef mij zielen en hou de rest’.
‘Vader en Leraar van de jeugd’
De heilige Johannes Bosco, beter bekend als Don Bosco, was een Belijder en werd door paus Pius XI uitgeroepen tot ‘Vader en Leraar van de Jeugd’. Hij groeide op in een arm gezin, maar wel één dat werd geheiligd door een geest van onbaatzuchtigheid en opoffering. Dit hielp hem niet alleen om een fysiek zeer sterke jongeman te worden, maar ook om een spirituele strijder te worden die de problemen kende en de vijanden van zijn tijd bestreed.
Met woord en pen de Kerk dienen
Niemand begreep de noodzaak van katholieke werken van barmhartigheid beter dan de heilige Johannes Bosco. Maar Don Bosco wijdde het grootste deel van zijn dagen en nachten aan schrijven. Zowel met pen als woord was hij in staat om de Kerk te dienen, dwalingen te bestrijden en zielen te troosten. Het volgende artikel is een aangepast commentaar van professor Plinio Corrêa de Oliveira op tekstpassages uit de Pedagogie van Don Bosco.
Betekenis van Don Bosco’s moeder
Het boekfragment luidt: Het is onbetwistbaar dat de persoonlijkheid van Don Bosco's moeder zijn vorming heeft beïnvloed. Die vrouw, weduwe op 29-jarige leeftijd, heeft de zielen van haar drie zonen diepgaand getekend. Ze had weinig opleiding maar was begiftigd met een ongewoon gezond verstand. Haar rechtvaardige oordeel, samen met haar grote vroomheid en toewijding gekoppeld aan een mannelijke standvastigheid, maakten van haar een voorbeeldige opvoeder.
Een harde opvoeding
Thuis was werk een voortdurende verplichting. Margherita liet haar kinderen alle activiteiten in het huishouden en op het land uitvoeren. Vanaf zonsopgang in de zomer, en zelfs daarvoor in de winter, begonnen de kinderen de dag met gebed. "Het leven is te kort" - zei de moeder - "om het beste deel ervan te verliezen." Aan vermoeidheid werd niet gedacht en de maaltijden waren altijd uiterst sober. ‘s Nachts sliepen ze op de grond. Als John later naar het seminarie gaat, neemt hij de voorgeschreven deken mee. Maar tijdens de vakantie laat zijn moeder hem die zorgvuldig opbergen, omdat ze dat comfort nutteloos en schadelijk vindt.
'Wij zijn soldaten van Christus’
Ik moet
je erop wijzen dat de familie van Don Bosco min of meer in het
district Turijn woonde, waar het erg koud kan zijn. En zo heeft die
voorbeeldige dame haar kinderen opgevoed. Later zullen we hieruit een
consequentie trekken. Zo bereidde ze haar kinderen voor op het leven
volgens wat ze altijd placht te zeggen: "We zijn soldaten van
Christus, altijd te wapen, altijd in de aanwezigheid van de vijand,
en we moeten winnen."
Lees ook: Don Bosco: 'Het rode paard van de Apocalyps vervulde mij met bloedstollende angst'
Anders dan in linksliberale sociologie...
Hier heb je een beschrijving van de "sterke vrouw" van het evangelie die opstaat en vroeg begint te werken, al haar plichten vervult, een vrouw wier waarde zo hoog is dat we naar de uiteinden van het heelal moeten gaan om iets vergelijkbaars te vinden. Hier zie je iets heel anders dan in de linksliberale sociologie. Volgens deze laatste zijn mensen die honger en kou lijden niet in staat om een spiritueel leven te leiden.
... is materie niet het belangrijkste
Daarom zou het eerste wat we moeten doen zijn om mensen eten te geven, een bed, een goede dekking tegen de kou en pas dan zouden we kunnen beginnen te praten over spiritueel leven. Bijgevolg zou het begin van het apostolaat noodzakelijkerwijs een actie van materiële aard zijn. Dus om de moderne wereld te bekeren, zou men moeten beginnen met een einde te maken aan onderontwikkeling. Uiteindelijk zou de strijd tegen onderontwikkeling een specifiek doel van de Kerk worden.
Armoede maar veel geestelijk leven
Hier
zie je precies het tegenovergestelde. Het huis is zo arm dat de
bewoners geen bed hebben; ze slapen op de grond zonder deken in een
klimaat waar de winter soms enorm is. Don Bosco kocht een deken om
naar het seminarie te gaan omdat de regels dat voorschreven. Maar
toen hij thuis was, mocht hij die van zijn moeder niet gebruiken. Ook
het eten was erg karig; werk was er genoeg. Dit is een typisch arm
leven, maar wel een leven geheiligd door een geest van
onbaatzuchtigheid en opoffering, die ook hielp bij de vorming van een
fysiek zeer sterke man die bestand was tegen allerlei soorten werk,
zoals Don Bosco was.
Rijke jongemannen werden gehard
Je kunt zien hoe misleidend de bewering is dat comfortabele levensomstandigheden onmisbaar zijn voor een succesvol apostolaat. In plaats daarvan is soberheid vereist. Ik ga zelfs nog verder: dit zou ook zo moeten zijn in hoge families. In Europa was dat tot voor enige tijd het geval. Niet zozeer meisjes van de high society, maar vooral jonge mannen werden opgevoed in een ruig leven. Zo wordt een mens gevormd om elke vorm van zachtheid te vermijden. Veel decadentie zou niet hebben plaatsgevonden als onze beschaving ook voor de rijken soberheid had gekend. Het is daarom een belangrijke aanbeveling en ik kon deze gelegenheid niet voorbij laten gaan zonder je eraan te herinneren.
Strijden met woord en pen
Ondanks veel werk, het stichten van twee religieuze congregaties - de Salesianen en hun vrouwelijke tak - het oprichten van kerken, het stichten van talrijke patronaten en het voorbereiden van verre missies, wijdde Don Bosco het grootste deel van zijn dagen en nachten aan schrijven. Met pen en woord diende hij de Kerk, bestreed hij dwalingen en troostte hij zielen. Als man van zijn tijd merkte hij het belang op van die nieuwe moderne reus: de pers. Zijn pen was 45 jaar lang actief en produceerde werken volgens de behoeften van zijn tijd.
Don Bosco zweefde niet in de wolken
In Noord-Italië lanceerde het protestantisme grove aanvallen op de kerk. Don Bosco beantwoordde de protestantse propaganda met katholieke lezingen. In 1883 reageerde hij met de eerste Katholieke Almanak van Europa op het protestantse bulletin De Huisvriend, dat zij in grote hoeveelheden verspreidden. Let op zijn scherpe gevoel voor de hedendaagse realiteit! Hij was geen man die in de wolken leefde. De heiligen leven niet in de wolken. Alleen een bepaalde hagiografie doet alsof dat wel zo is. In feite was Don Bosco een man die de problemen kende en de vijanden van zijn tijd bestreed. Hij beantwoordde bijvoorbeeld de intensieve protestantse propaganda in Italië met intensieve actie in de tegenovergestelde richting.
Geestelijke actie belangrijker dan sociale hulp
Denk hier eens over na: er wordt veel gesproken over katholieke werken, en die zijn nodig. Maar er wordt weinig gesproken over het schrijven van katholieke boeken. Waarom? Omdat ze meer belang hechten aan economie dan aan het spirituele, en boeken hebben te maken met de geest, terwijl werken neigen naar economie. Geen man begreep de noodzaak van katholieke werken beter dan Don Bosco. Toch was hij, als je het onderzoekt, nog meer een schrijver dan een man van werken. Dit bewijst dat in het denken van deze grote voorvechter van de Kerk, intellectuele actie meer waard was dan sociale hulpverlening.
Beroep op Cavour
Sint-Johannes Bosco had te kampen met ongelooflijke moeilijkheden om zijn agenda uit te voeren. Het jaar 1876 was een van de pijnlijkste voor hem. De Piemontese ministers, die al in oorlog waren met de paus, probeerden de heilige stichter te beschuldigen van het onderhouden van een geheime correspondentie met Pius IX en de bisschoppen. Ze deden veel huiszoekingen bij hem en probeerden koste wat het kost tekenen van een samenzwering te vinden. Op een dag, toen hij zijn geduld had verloren, zocht Don Bosco de eerste minister op, de graaf van Cavour, die herhaaldelijk zijn vriendschap had betuigd, en vertelde hem dat hij de zorg voor alle weeskinderen van zijn instelling in zijn handen zou leggen. Deze onverwachte oplossing zorgde ervoor dat de minister de vervolging zo niet beëindigde, dan toch discreter aanpakte.
Engelse minister bezoekt Don Bosco
De volgende episode wordt beschreven als een typisch resultaat van de methoden van de grote heilige. Tijdens een bezoek aan het oratorium van de heilige Franciscus van Sales in Turijn werd een minister van de koningin van Engeland binnengeleid in een grote ruimte waar vijfhonderd jonge mannen studeerden. Hij kon niet anders dan bewondering hebben voor die schoolmenigte die een strikte stilte in acht nam, ook al keek niemand naar hen. Zijn bewondering werd nog groter toen hij vernam dat er gedurende het hele jaar geen enkel woord van afleiding of zelfs maar een gelegenheid om te straffen of met straf te dreigen was gezien.
Strikt katholieke geheimen
"Hoe krijg je zo'n stilte, zo'n perfecte discipline voor elkaar?" vroeg de minister. Hij wendde zich tot zijn secretaris en beval hem het antwoord op te schrijven. Met andere woorden, om het antwoord van Don Bosco op te schrijven zodat hij het kon overnemen op Engelse scholen. "Meneer," antwoordde de schooldirecteur, "de middelen die wij gebruiken zijn niet van toepassing in uw land." "Waarom?" vroeg de minister. "Omdat dit geheimen zijn die alleen aan katholieken worden onthuld." Is dit niet fantastisch?
Geen harde tucht, maar godsdienst
"En wat zijn die geheimen?" - "Frequente biecht en communie." Protestanten hebben die inderdaad niet. "Elke dag een Mis en goed bezocht." - "U hebt gelijk," zei de minister. "We missen zulke middelen van onderwijs. Maar zijn er geen andere?" - Antwoord: "Als we geen gebruik maken van deze elementen die de religie biedt, moeten we onze toevlucht nemen tot bedreigingen en straffen." De Engelse minister zweeg, maar herhaalde zeker wat hij had geleerd.
Brits vooroordeel tegen Italië
Je moet
je die scène voorstellen! Engeland was op haar hoogtepunt, en een
Engelse minister was altijd een heer die tot de Engelse adel
behoorde, zeer behendig gekleed met de elegantie van zijn tijd. Want
de publieke opinie eiste dat de ministers van de koningin ware
toonbeelden van grandeur, distinctie en elegantie waren. Het blijkt
dat de Britten een zeker vooroordeel koesteren tegen de Latijnse
wereld en denken dat die in wanorde leeft, terwijl men in Engeland in
perfecte orde en netheid leeft.
Don Bosco, bid voor ons
Moge de heilige Johannes Bosco - zo verbonden met de devotie voor Maria Hulp der Christenen - voor ons bidden, voor de verplettering van de gnostische en egalitaire revolutie en voor een snelle overwinning van de contrarevolutie.
Dit artikel is overgenomen van
tfp.org en is gebaseerd op een informele lezing die professor Plinio
Corrêa de Oliveira op 30 januari 1967 heeft gegeven.
Laatst bijgewerkt: 31 januari 2024 16:02