28 februari: de heilige broers Romanus en Lupicinus
28 februari is de feestdag van de heilige broers Romanus van Condat en Lupicinus van Lauconne. Romanus, de oudste, werd in 399 in Bourgondië geboren. Op 35-jarige leeftijd besloot hij als kluizenaar te gaan leven in het gebied van Condat in het oosten van Frankrijk. Zijn jongere broer, Lupicinus, volgde hem daar.
‘Vader van vele monniken’
Van de heilige Romanus zegt het Martyrologium Romanum op deze dag: "Op het grondgebied van Lyon vond de begrafenis van de heilige Romanus plaats, die de eerste was die een eenzaam leven leidde in deze streken, waar hij ook schitterde met vele wonderen, en later de vader werd van talrijke monniken".
Verlangen naar kluizenaarschap
Geboren in Bigey, Frankrijk, in het begin van de vijfde eeuw, begon Roman op 35-jarige leeftijd het religieuze leven door in te treden in een klooster bij Lyon. Maar al snel verliet hij dat klooster en ging, met de Institutiones ('Onderwijzingen') van Cassianus en het leven van de woestijnvaders mee, op zoek naar een verlaten plek waar hij zich kon wijden aan vollediger contemplatie. Hij vond in Condat een plek die hem ideaal leek: velden, bossen en een bron. Daar, de wereld vergetend, wijdde hij zich aan gebed, boetedoening, handenarbeid en lezen.
Harmoniserende karakters
Later voegde zijn broer Lupicinus, die weduwnaar was geworden, zich bij hem en ze stichtten een klooster in Lauconne. Het contrast tussen de twee broers was opvallend. Terwijl de heilige Romanus altijd toegeeflijk was en zich aan de mensen probeerde aan te passen, was de heilige Lupicinus compromisloos en neigde hij ertoe elke tolerantie te vermijden die later ongezond zou kunnen zijn. De kwaliteiten en gebreken van de twee heiligen harmoniseerden echter, en de heilige Romanus bekeerde vele religieuzen aan wie de heilige Lupicinus al had gewanhoopt.
Verscheidene kloosterstichtingen
Volgens hun biografen stelde een groot aantal geleerden, waaronder de heilige Eugendus, zich onder leiding van de twee heilige broeders, die verschillende kloosters stichtten. Dat van Condat, naderhand Sint Claude genoemd; Lauconne, naderhand Sint Lupicin omdat die heilige er begraven lag; La Balme (of La Baume), naderhand later Saint Romain-de-Roche, omdat Sint Romanus er begraven lag, en Romainmôtier ( afgeleid van Romanum monasterium, klooster van Romanus) in Zwitserland.
Faam als wonderdoener
De heilige Romanus werd in 444 door de heilige Hilarius van Arles tot priester gewijd en leidde samen met Lupicinus hun kloosters tot aan zijn dood. Een van de wonderen die aan de heilige Romanus worden toegeschreven is de genezing van twee melaatsen nadat de heilige hen had omhelsd. Zijn populariteit als wonderdoener verspreidde zich al tijdens zijn leven over heel Europa.
Afzondering in het klooster
Niet blij met deze populariteit besloot de heilige Romanus zich af te zonderen in het klooster waar hij op 28 februari 463 op 73-jarige leeftijd stierf. De heilige Lupicinus ging in 480 naar de glorie van God. De heilige Gregorius van Tours schreef in het Liber vitae patrum (‘Boek van het Leven van de Vaders’) het leven van de heilige Romanus, en een anonieme schrijver het Leven van de heiligen Romanus, Lupicinus en Eugendus.
In geloof en naastenliefde
Het Martyrologium Romanum meldt op deze dag: "In de vijfde eeuw, de heiligen Roman en Lupicinus. Na een periode in een klooster in de streek van Lyon, waar hij de tradities verzamelde die vanuit het Oosten naar de Provence waren overgebracht, vestigde Romanus zich met zijn broer Lupicinus in de Jura. "Ontstaan door haar twee stichters", zo vertelt zijn biograaf, ‘ontwikkelde de gemeenschap van Condat zich in de eenheid van geloof en naastenliefde, en verspreidde zich als een bijenkorf, onder de adem van de Heilige Geest, over de aangrenzende streken’".
Deze tekst verscheen eerder op ipco.org.
Laatst bijgewerkt: 27 februari 2023 11:00