Het Kind Jezus in de kribbe nodigt ons uit tot spirituele bezinning.
Een Kerstmeditatie naast het Kind Jezus in de kribbe
Met Kerstmis mogen we ons bezinnen op onze Heer Jezus Christus en Zijn Moeder.
Eerste aspect: Zijn Majesteit
Nader met mij de kribbe van het Kind God.
Als we nadenken over de oneindige grootsheid van Zijn geboorteplaats, stellen we ons een ruime grot voor die zo hoog is als een kathedraal en waarvan sommige stenen als door engelen zo zijn gerangschikt dat ze ons doen denken aan de bogen van de gotische kathedralen uit de Middeleeuwen.
We kunnen ons ook de kribbe voorstellen die als wieg diende voor het Kind God, de ruwheid van het hout geheiligd door Zijn Goddelijke Aanwezigheid. Hij staat op een majestueus punt in de grot en een hemels, gouden licht zweeft op dat moment over Hem heen.
Toen het Goddelijk Kind nog een pasgeborene was, lag het in zijn wieg met de majesteit van een ware Koning: Koning van alle majesteit en alle glorie; Schepper van Hemel en Aarde; mensgeworden God. Vanaf het eerste moment van Zijn bestaan, toen Hij in de schoot van Zijn Moeder was "opgesloten", had Hij meer majesteit, grootsheid, kracht en macht dan alle mensen in de geschiedenis van de mensheid.
Stel je voor dat we dit allemaal op mysterieuze wijze op het gezicht van die Jongen zien. Soms, als Hij beweegt, onthult die beweging zijn koninklijke houding. Als Hij Zijn ogen opent, weten we dat we in de aanwezigheid zijn van de Wijsheid der Eeuwen.
Een hele atmosfeer van heiligheid omringt degenen die tot Hem naderen. De lucht die je inademt is zo zuiver dat mensen niet eens de plek naderen zonder vergeving te vragen voor hun zonden; maar tegelijkertijd zorgt de heiligheid die van de kribbe uitgaat ervoor dat ze hun leven willen beteren.
Stel je ook Onze Lieve Vrouw voor aan de voet van het Kind Jezus. Ze is echt een koningin. Haar waardigheid en grootsheid zijn zo natuurlijk een deel van haar wezen dat zelfs zonder nobel uitziende kleding haar waardigheid door de hele grot straalt.
Tweede aspect: Zijn heiligheid
Waar komt al deze majesteit vandaan? Heiligheid.
Laten we onze meditatie even verschuiven naar een recenter voorbeeld van dit soort majesteit. We zullen ons wenden tot de heilige Theresia, de Kleine Bloem. Er staat geschreven dat ze als kind al zo lief en indrukwekkend was dat haar vader haar "mijn kleine koningin" noemde.
Tijdens het proces van haar heiligverklaring meldde de tuinman van de Karmel van Lisieux dat hij eens een non aan het werk zag met haar rug naar hem toe: zij was de heilige Theresia. De advocaat van de duivel* vroeg toen: "Hoe kon je weten dat ze zuster Theresia was als ze met haar rug naar je toe stond?" Het antwoord van de tuinman was veelzeggend: "Ik wist het door de majesteit van haar houding, want geen enkele andere non had zo'n majesteit."
Als de heilige Therese zo was, hoe zou Onze Lieve Vrouw dan zijn?
Stel je de Moeder van God voor, knielend voor de kribbe van haar Kind. Ze is zo majestueus, transcendent en puur, biddend tot het Kind God. Onzichtbaar zingen engelen liederen van glorie en de hele atmosfeer is doordrongen van zoveel heiligheid dat de armoede van de stal verandert in een koninklijk hof.
Nu naderen we de kribbe en voelen we de grootsheid van het goddelijke Kind. Als katholieken aanbidden we alles wat nobel, puur, heilig en standvastig is, om te strijden en alles op te offeren voor de glorie van God. De Jongen voor ons trekt op mysterieuze wijze alle goedheid en grootsheid naar zich toe die uit Hem voortvloeien en toch slechts weerspiegelingen van Hem zijn. Want is het niet zo dat alle vormen van zuiverheid, alle vormen van heiligheid, alleen bestaan vanwege Zijn heiligheid?
Zo durven we, terwijl we zonde, dwaling, wanorde en chaos van ons afweren, niet eens onze ogen op te heffen naar dat prachtige tafereel van de Geboorte waarin orde, hiërarchie en pracht alles doordringen.
Derde aspect: Zijn toegankelijkheid
Nader met mij de kribbe van het Kind God.
Stel je het kindje Jezus voor, immens benaderbaar. Deze Koning, zo vol majesteit, opent op een bepaald moment Zijn ogen voor ons. We merken meteen dat Zijn meest zuivere, hoogst intelligente en doordringende blik de onze ontmoet. Hij ziet onmiddellijk het diepste van onze fouten, maar ook het beste van onze kwaliteiten. Op dat moment raakt Hij onze ziel zachtjes aan, net zoals Hij de heilige Petrus tijdens zijn lijdensweg beroerde.
De evangeliën vertellen ons dat de manier waarop Onze Lieve Heer naar Petrus keek, zodanig was dat deze laatste naar buiten ging en bitter huilde. Zijn leven lang vergat de prins der apostelen nooit de ontroerende blik die hem steeds weer berouw deed krijgen over zijn drievoudige verloochening van zijn Heer.
Het is niet meer dan normaal dat deze blik een diep verdriet over onze fouten in ons opwekt. Ze geeft ons kennis van onze tekortkomingen en inspireert ons tot afschuw over onze zonden.
Maar niet alles is verloren!
Net als we bang zijn dat we die blik niet kunnen weerstaan, toont de pasgeboren Verlosser ook Zijn liefde voor onze kwaliteiten. Hij zal altijd houden van wat Hij, in Zijn oneindige goedheid, heeft geschapen. Het is een liefde die Hij aan ons wijdt, ondanks onze fouten, omdat we door Hem geschapen zijn en voorbestemd zijn voor een mate van heiligheid en perfectie die Hij zelf in ons heeft gelegd. Hij kent ons potentieel voor grootsheid en dat is waar Hij van houdt.
En wanneer we het het minst verwachten, door een vriendelijk smeekbede van Onze Lieve Vrouw, glimlacht hij. Ondanks al zijn majesteit voelen we met die glimlach de afstand verdwijnen, vergeving dringt tot onze ziel door en we worden tot hem aangetrokken; en zo aangetrokken lopen we naar hem toe om bij hem te blijven. We hebben besloten dat we nooit van Gods zijde zullen wijken. Het Goddelijke Kind omhelst ons liefdevol en spreekt onze naam uit, op de meest heldere en liefdevolle tonen die ooit in onze oren zijn gevallen...
"Mijn liefste, ik hou zoveel van je! Ik wens je zoveel dingen toe en vergeef je voor zoveel andere! Denk niet langer aan je zonden. Denk er vanaf nu alleen nog maar aan om Mij te dienen. En als je in je leven twijfelt, denk dan aan het medeleven, de vriendelijkheid en het welbehagen die Ik je nu toon. Doe een beroep op Mij via Mijn Moeder. Door de stem van mijn Moeder zal Ik je altijd horen. Ik zal je toevlucht en je kracht zijn, en deze zullen je naar de hemel brengen, om aan mijn zijde te heersen tot in alle eeuwigheid."
Vierde aspect: Zijn mededogen
Nader met mij de kribbe van het Kind God.
Als we dichter bij onze God komen, stel je dan de barmhartigheid van het Kind Jezus voor. Deze goddelijke barmhartigheid is het duidelijkst wanneer Hij ons goede zoekt en onderscheidt wat goed en slecht in ons is. In zijn barmhartigheid houdt het Kind God rekening met de ellendige toestand van elke mens die door dit tranendal reist.
De barmhartigheid van Christus analyseert het verdriet en lijden dat ieder van ons met zich meebrengt - lijden in het verleden, heden en toekomst. Het verdriet dat je op dit moment voelt. Hij weet dit allemaal al omdat Hij God is. En Hij ziet ook het risico dat onze zielen lopen om naar de hel te gaan. Als katholieken weten we dat de mens op zijn aardse reis is blootgesteld aan het zeer reële gevaar om zijn ziel voor eeuwig te verliezen.
Stel je ook voor dat het Kind Jezus naar het vagevuur kijkt en naar de kwellingen die ons daar te wachten staan als we niet helemaal trouw zijn.
Zijn Gelaat toont nu een blik van medeleven en diepe deelname aan onze pijn; een verlangen om die pijn zoveel mogelijk weg te nemen met het oog op onze heiliging. In Zijn oneindige barmhartigheid wil dit Kind ons de kracht geven om alle pijn te weerstaan die nodig is voor onze heiliging.
In Hem zien we datgene wat de menselijke ziel zo enorm troost: volmaakt mededogen.
Het zit in onze menselijke aard om, wanneer we lijden, ons getroost te voelen wanneer we zien dat iemand medelijden met ons heeft. Medelijden vermindert dus het lijden door erin te delen. De mens is zo gemaakt dat wanneer hij blij is en zijn vreugde meedeelt, die vreugde verdubbeld wordt; en wanneer hij verdrietig is en dat verdriet meedeelt, het verdriet verdeeld wordt.
Zo worden we ook sterker als we in het gezicht van het Kind God dat volmaakte mededogen zien.
In al het lijden van ons leven, als de beker die we moeten drinken heel bitter is, moeten we via Onze Lieve Vrouw zijn gebed herhalen: "Mijn Vader, indien mogelijk, neem deze beker van mij weg, maar laat Uw wil geschieden en niet de mijne."
Op elk moment kunnen we vragen dat de pijn ophoudt. Maar als het Zijn wil is dat we uit een bittere beker drinken zoals Hij deed, dan weten we zeker dat onze pijn Zijn mededogen zal vinden. Bovendien zal Hij ons zeggen: "Mijn zoon, Ik lijd met jou! Laten we samen lijden, want Ik heb voor jou geleden; er komt een moment dat je voor altijd deel zult hebben aan Mijn vreugde." En we kunnen er zeker van zijn dat de medelijdende blik van Jezus ons geen enkel moment van ons bestaan zal verlaten.
Dit artikel verscheen eerder op americaneedsfatima.org.
Laatst bijgewerkt: 24 december 2024 10:39