Pater Thomas (links) en pater Christopher, twee van de vijf jongemannen gewijd tot priester in Boston, de VS. Bron afbeelding: Flickr / bostoncatholic
Kersverse katholieke priesters slaan rechtsaf
Bisdommen in heel de Verenigde Staten lijden al lange tijd onder een roepingencrisis. Het aantal nieuwe priesters heeft geen gelijke tred gehouden met de pensionering en dood van oudere priesters. Veel bisschoppen hebben hun toevlucht moeten nemen tot buitenlandse priesters om de leegte op te vullen.
Nieuwe ontwikkeling
De crisis is nog lang niet voorbij. Er gebeurt echter iets nieuws in het veld. Sommige bisdommen ervaren een golf van nieuwe priesters. Dit jaar wijdde Milwaukee een buitengewone lichting van negen priesters. In Washington D.C. verwelkomde de kardinaal 16 nieuwe priesters, de grootste groep in tientallen jaren. Andere bisdommen melden soortgelijke trends. Het profiel van de nieuwe priesters verandert ook. Ze zijn jong, zelfverzekerd en conservatief. Hun theologie is orthodox, hun liturgische smaak traditioneel en hun politiek neigt naar rechts. Ze vallen echt op omdat ze zich niet willen aanpassen aan de neo-paganistische wereld, maar deze willen veranderen.
Tegen verwachtingen in
In een uitgebreid artikel in The New York Times beschrijft religieverslaggever Ruth Graham de veranderingen. Sinds de jaren tachtig zijn priesters conservatief geworden. Ze citeert Brad Vermurlen van de Universiteit van St. Thomas in Houston, die zegt dat priesters die sinds 2010 zijn gewijd "duidelijk de meest conservatieve groep priesters zijn die we in lange tijd hebben gezien". De nieuwe priesters zijn veel conservatiever dan hun progressieve voorgangers. Meer dan de helft van de priesters die in de jaren zestig werden gewijd, beschreef zichzelf als theologisch progressief en politiek links-liberaal. Wat deze trend zo fascinerend maakt, is dat dit volgens de progressieve mythologie niet hoort te gebeuren. Nieuwe priesters moeten "vooruitgaan" en links-liberaler worden, niet "achteruitgaan" en minder links-liberaal blijven.
Met uitsterven bedreigd
Deze "achteruitgang" vindt echter wel plaats. In een recent onderzoek van de Katholieke Universiteit onder 3500 priesters werd het volgende ontdekt: meer dan 80 procent van de priesters die sinds 2020 werden gewijd beschreef zichzelf als theologisch conservatief of orthodox of zeer conservatief of orthodox. Geen enkele onlangs gewijde priester accepteerde het etiket zeer progressief. Vergelijkbare percentages werden opgetekend bij de beschrijving van de politieke voorkeur en de liturgische smaak van de priesters. Voor alle praktische doeleinden zal de progressieve priester binnenkort uitgestorven zijn, een feit dat katholiek links verontrust.
Cultuur confronteren
De reden voor de verschuiving is echter eenvoudig. De pas gewijde priesters zijn eerlijk in hun mening over waarom dit gebeurt. De pseudo-pastorale benadering van het valideren van zonde in de naam van pastoraal zijn werkt niet. Mensen zijn op zoek naar richting, zelfs als dat betekent dat ze de harde waarheid onder ogen moeten zien. De progressieve manier om de leer van de Kerk te verzachten faalt en als gevolg daarvan verlaten mensen de Kerk. De nieuwe priesters geloven dat het hun plicht is om de cultuur te confronteren met homoseksuele handelingen, samenwonen en andere veelbesproken zonden. Veel jonge priesters zeggen dat veranderingen zoals het Obergefell-besluit van het Hooggerechtshof, dat het "huwelijk" tussen mensen van hetzelfde geslacht aan Amerika oplegde, hen schokten in hun zoektocht naar de eeuwige waarheden die nooit veranderen. In dit proces vonden ze de traditionele katholieke moraal.
Lees ook: Modernistische onverschilligheid van paus Franciscus
Nieuwe cultuur
Eerwaarde heer Luke Strand, voormalig directeur roepingen van Milwaukee, beweert ook dat jonge kandidaten "opoffering willen; ze willen iets groots doen met hun leven". Een andere factor die deze trend bevordert is een beter onderzoek van kandidaten die psychoseksueel volwassen moeten zijn om een celibatair leven te leiden. Een gevoel van normaliteit heeft zijn intrede gedaan in de seminariecultuur na tientallen jaren van postmoderne experimenten die de rampzalige schandalen rond seksueel misbruik door geestelijken een impuls gaven. Hierdoor ervaren de nieuwe priesters een gemeenschap met andere jonge priesters. Ze stralen vertrouwen uit wanneer ze de uitdagingen van pastoraal werk in een gebroken samenleving aangaan.
Een nieuwe generatie
De nieuwe priesters doorbreken alle progressieve vormen die oproepen tot een synodale kerk die niet alleen de fouten herhaalt die de kerk in de huidige crisis brachten, maar ze naar een nog erger, meer egalitair niveau tilt. Ondanks het succes van nieuwe roepingen, blijven progressieven een mislukt model volgen. De ervaring van Amerika's nieuwe priesters laat zien dat wat jongeren aantrekt tot het priesterschap niet veranderd is. Geef hen de kans om hun leven op te offeren in dienst van Christus en roepingen zullen opbloeien.
Dit artikel is eerder gepubliceerd op tfp.org
Laatst bijgewerkt: 14 oktober 2024 16:26