Onze Lieve Vrouw van La Salette: bovennatuurlijkheid, koninklijke majesteit en onmetelijke goedheid

In het boek van Pie Régamey, Les plus beux textes sur la Vierge (Éditions La Colombe, Parijs, 1946, pp.387 e.v.), staat een getuigenis van Mélanie Calvat, het meisje dat op 19 september 1846 het visioen kreeg van Onze Lieve Vrouw van La Salette:

Groot en welgeproportioneerd

“De Heilige Maagd was groot en welgeproportioneerd. Ze leek zo licht dat een klap haar kon raken. Toch bleef ze onbeweeglijk en onveranderlijk. "Haar gelaatstrekken waren majestueus, indrukwekkend, maar niet zo indrukwekkend als die van de groten der aarde. Ze dwong eerbiedig ontzag af, terwijl haar majesteit respect afdwong, afgewisseld met liefde.”

Onvergelijkbare koningin

"Ze trok aan. Alles om haar heen, net als in haar persoon, inspireerde de majesteit, pracht en praal van een onvergelijkbare koningin. Ze leek mooi, helder, smetteloos, kristalhelder, hemels. Ze leek me ook een goede moeder, vol vriendelijkheid, zachtmoedigheid, liefde voor ons, mededogen en barmhartigheid". Ik moet zeggen dat dit ongeletterde herderinnetje het verdient om voor deze beschrijving te worden opgenomen in de Franse Academie van Letteren. Want ze is bewonderenswaardig! We gaan verder vanaf hier... Ik lees alles voor en dan geven we commentaar.

Majesteitelijke uitstraling

"Tranen - De Heilige Maagd huilde bijna de hele tijd dat ze tot me sprak. Haar tranen stroomden langzaam, één voor één, tot aan haar knieën; daarna verdwenen ze als lichtvonken. Ze waren helder en vol liefde. Ik had haar willen troosten zodat ze niet zou huilen. Maar het leek me dat ze haar tranen nodig had om haar door mensen vergeten liefde beter te laten zien. De tranen van onze tedere Moeder verzwakten haar majesteitelijke uitstraling als koningin en vrouwe niet, maar leken haar integendeel te verfraaien, haar beminnelijker te maken, meer te laten stralen.”

Ogen mooier dan briljanten

"De ogen van de Heilige Maagd, onze tedere Moeder, kunnen niet beschreven worden door menselijke taal. Om erover te spreken zou een Serafijn nodig zijn, het zou de taal zelf van God vereisen, die de Onbevlekte Maagd vormde, het meesterwerk van zijn macht. De ogen van de doorluchtige Maria leken duizend en duizend keer mooier dan briljanten, diamanten en edelstenen. Ze waren als de deur van God van waaruit men alles kon zien wat de ziel kan betoveren.”

Genoeg om altijd Gods wil te doen

"Alleen al deze aanblik van de ogen van de reinste maagd zou genoeg zijn om de hemel te zijn voor een gezegend mens. Het zou genoeg zijn om een ziel binnen te laten gaan in de volheid van de wil van de Allerhoogste te midden van alle gebeurtenissen in de loop van het leven. Wie de ogen van Onze Lieve Vrouw zag, zou voor altijd Gods wil doen. Het zou genoeg zijn om een ziel aan te zetten tot voortdurende daden van lofprijzing, dankzegging, eerherstel en verzoening.”

Aardse dingen als kinderspeelgoed

"Alleen dit visioen concentreert de ziel op God en maakt haar als de levende doden, die naar de dingen van de aarde kijken, zelfs naar de schijnbaar ernstigste dingen, als kinderspeelgoed. Zij wilde alleen over God horen, over zijn glorie. Zonde is het enige kwaad dat ze op aarde ziet en daardoor zou ze sterven van de pijn als God haar niet zou steunen."

Bovennatuurlijkheid

Wat elk van deze punten zegt over de verschijning van Onze Lieve Vrouw is werkelijk prachtig. Er worden verschillende ideeën in gesymboliseerd. Het eerste idee is dat van een volledig hemels wezen, dat overspoeld is met bovennatuurlijke waarden en genaden, zoals het Hem betaamt die een engel "volle genade" noemde. Het eerste idee is er dus een van bovennatuurlijkheid.

Koninklijke majesteit

Het tweede is er een van koninklijke majesteit, die in heel haar tot uitdrukking komt en om haar heen straalt. De derde is een onmetelijke goedheid, een medelijden, een barmhartigheid, een neerbuigendheid, een liefdevol uitdelen van al haar gaven aan anderen, om anderen in die gaven te laten delen. Het is iets wat in tegenspraak lijkt met majesteit, maar wat juist het onmisbare uitvloeisel is van majesteit: het is deze onvergelijkbare uitstorting van goedheid die in Onze Lieve Vrouw is. Alle kenmerken die in de beschrijving worden genoemd, zijn bedoeld om dit te symboliseren.

Perfectie van proporties

“De heilige Maagd was groot en welgeproportioneerd” Lengte is een kenmerk van majesteit. Zozeer zelfs dat prinsen, die geen koningen zijn, Uwe Hoogheid genoemd worden. Het is duidelijk dat het niet om fysieke lengte gaat. Maar fysieke lengte is een fysiek beeld van lengte in de andere zintuigen. En dus was het niet nodig, maar het was wel nodig om een goed geproportioneerde lengte te hebben. Want welgeproportioneerde hoogte is het tegenovergestelde van monolithische, verpletterende, overweldigende hoogte.

Perfectie als ‘tegenkracht’

En wat lengte juist neerbuigend en als het ware toegankelijk maakt, is de perfectie van de proporties. Het is het passen van verschillende kleine dingen erin, met gratie en harmonie, dat deze hoogte gevarieerd maakt. Het is een eenheid in verscheidenheid. Deze perfectie van de verhoudingen van Onze Lieve Vrouw is dus bijna een 'tegenkracht' voor wat misschien een beetje beangstigend is aan haar lengte. "Ze leek zo licht dat een ademtocht haar kon raken.” Inderdaad, een volledig spiritueel wezen, waarbij het lichaam volledig werd gedomineerd door de geest en daarom niet onderhevig was aan de wet van de zwaartekracht en de aantrekkingskracht van de aarde. Het bovennatuurlijke in haar was in zijn volheid.

Enerzijds angst, anderzijds liefde

"Ze dwong eerbiedig ontzag af, terwijl haar majesteit respect afdwong, doorspekt met liefde". Het was dus een respect dat enerzijds angst inboezemde en anderzijds liefde. Het is het beeld van ware majesteit. Het is een majesteit die eerbiedige angst inboezemt, dat wil zeggen, het is een angst die niet bestaat uit de angst voor de zweep - die er overigens ook kan zijn - maar die bestaat uit de angst om zo'n hoog wezen te ontstemmen. En aan de andere kant een liefde die Onze Lieve Vrouw bijbracht voor het feit dat ze was wie ze was.

Alles om haar heen deelt in haar majesteit

"Ze trok aan." Ware majesteit trekt aan. Ware majesteit stoot niet af. Als je een majesteit ziet die afstoot, is dat omdat het een valse majesteit is. Napoleon had bijvoorbeeld een majesteit die afstootte; hij had niets van authentieke majesteit. "Om haar heen, net als in haar persoon, ademde alles majesteit, pracht en praal, de grootsheid van een onvergelijkbare koningin". Wat was er om haar heen? Een gewoon veld, met wat onkruid, iets anders. Maar toen ze binnenkwam, veranderde alles in een paleis. Waarom was dat? Omdat ze haar glorie doorgeeft aan alles om haar heen.

Adel van kristallen

"Ze leek mooi, helder…" Het is de heldere, bovennatuurlijke helderheid… "...smetteloos, kristalhelder, hemels". Het is heel interessant om de noodzaak te zien om het idee van kristallijn toe te voegen om de zuiverheid en de doorschijnende aard van Onze Lieve Vrouw te bevestigen. Iets van de adel van kristallen verschijnt hierin. En nu komt het gevolg: "Ze verscheen ook aan mij als een goede Moeder, vol van goedheid, vriendelijkheid, liefde voor ons, mededogen en barmhartigheid."

Onze Lieve Vrouw weende

Deze opsomming geeft ons een goed idee van volmaakte majesteit. Daarom plaatste Sint-Bernardus bij het componeren van het Weesgegroet deze paradox aan het begin: Wees gegroet Heilige Koningin en dan: Moeder van Barmhartigheid. Opperste Koningin, opperste Moeder en Moeder van opperste barmhartigheid. Daarna sprak zij over tranen. Onze Lieve Vrouw weende. Maar er zijn twee manieren van huilen: er is een manier van huilen vol zwakte en er is een manier van huilen vol trots. We huilen als we onder de pijn zijn, maar we kunnen ook huilen als we boven de pijn zijn. Laten we eens kijken hoe het huilen van Onze Lieve Vrouw eruitziet:

Tranen van een koningin

"De Heilige Maagd weende bijna de hele tijd dat ze tot me sprak. Haar tranen stroomden één voor één, langzaam, tot op haar knieën". Dit is allemaal symbolisch. Het waren tranen die langzaam vloeiden, wat duidt op dominantie. Niets onverzorgds, niets krampachtigs. Het waren de tranen van een koningin vervuld van een nobele droefheid, een serene droefheid. De tranen volgen elkaar op, reiken tot aan de knie om de impuls aan te geven waarmee ze worden gehuild, de diepte van de ziel die erin schuilt. Als om aan te geven dat net zoals de tranen bijna over de hele lengte van haar lichaam lopen, deze pijn de hele ziel overspoelt.

Tranen verdwenen als lichtvonken

"Toen verdwenen ze als lichtvonken.” Moeten de tranen van Onze Lieve Vrouw: op de grond vallen? Een balletje vormen vermengd met aarde? Of prozaïsch haar jurk doordrenken? Kunnen we een koningin begrijpen wier gewaden vochtig en zwaar zijn van tranen? Nee. Dus dit verdwijnen als vonken is een schoonheid. De traan die op het laatste moment schijnt, licht geeft en door de Eeuwige Vader in zijn pracht wordt opgevangen, is een prachtige oplossing voor een probleem dat gemakkelijk prozaïsch zou kunnen worden.

Kristallijne tranen

"Ze waren helder en vol liefde". De tranen van zo'n koningin moeten ook lichtgevend zijn geweest. Het konden geen ondoorzichtige tranen zijn. Het konden geen "aardse" tranen zijn. De tranen van iemand die helemaal puur is, kunnen alleen kristallijne tranen zijn. En ze hadden een glans van liefde. We begrijpen dat een bepaalde glans vooral liefde kan betekenen. Kijk naar de wereld van tact in al deze formuleringen. Hoe goed doordacht het allemaal is.

Schoonheid van het verdriet

"Ik had haar willen troosten en haar niet willen laten huilen, maar het leek me dat ze haar tranen moest laten zien om beter haar door mensen vergeten liefde te kunnen tonen. De tranen van onze tedere Moeder verzwakten haar majesteitelijke uitstraling als koningin en vrouwe niet, maar leken haar juist te verfraaien…" De ware koningin is zo dat ze een schoonheid heeft als ze blij is; een andere schoonheid als ze verdrietig is; een andere schoonheid als ze zorgeloos is. Het zijn allemaal bijzondere schoonheden. De tranen van de Vrouwe gaven haar een onmiskenbare schoonheid, die de schoonheid van het verdriet van de koningin is. Het is een heel eigen fysionomisch aspect.

Onbeschrijfelijk in menselijke taal

"...maak haar beminnelijker, stralender". Beminnelijker: betekent liefde waardig. Stralender: betekent dat haar persoonlijkheid zich uitbreidde. "De ogen van de Heilige Maagd, onze tedere Moeder, kunnen niet beschreven worden door menselijke taal. Er zou een Serafijn voor nodig zijn om erover te spreken. Het zou de taal van God zelf zijn, die de Onbevlekte Maagd vormde, het meesterwerk van zijn macht."

Gelaat als expressie van het lichaam

Het gezicht vat het lichaam samen. De ogen vatten het gezicht samen. Met andere woorden, de ogen zijn de kwintessens van alle expressie van het lichaam. Dus hoe zou de ziel van Onze Lieve Vrouw zich uitdrukken in het deel van haar allerheiligste lichaam dat het meest expressief is? Het is echt subliem, en het sublieme is juist dat het niet beschreven kan worden door menselijke taal. "De ogen van de doorluchtige Maria leken duizend en duizend keer mooier dan briljanten, diamanten en edelstenen." Hier komt weer een vergelijking die ons dierbaar moet zijn: niet alleen de tranen van Onze Lieve Vrouw, maar ook haar ogen vergelijken met kristallen, met edelstenen; op zo'n manier dat kristal, in de orde van de materie, een voortreffelijk schepsel is.

Poort des hemels

"Ze waren als de deur van God van waaruit je alles kon zien wat de ziel kan betoveren." De uitdrukking is prachtig! Want in de Litanie staat: Janua Caeli, Poort des Hemels. En inderdaad, Onze Lieve Vrouw is de duidelijkste manifestatie van God; meer nog dan welke Engel dan ook. En iedereen die in de ogen van Onze Lieve Vrouw kijkt, kijkt naar de hoogste manifestatie van een ziel die de spiegel is van Gods rechtvaardigheid. We beseffen dus dat het iets totaal onuitsprekelijks is, onuitsprekelijk. Je kunt niet zeggen wat de uitdrukking van de blik van Onze Lieve Vrouw is.

De blik van Onze Lieve Heer

Alleen de blik van Onze Lieve Heer Jezus Christus is transcendenter! Als we denken aan de duizend blikken van Onze Lieve Heer, als we de scènes van het Evangelie volgen en denken aan de blik die Hij had bij het Avondmaal, dan is dat alleen al een overvloedige, prachtige meditatie op de Evangeliën! "Alleen al de aanblik van de ogen van de reinste maagd zou genoeg zijn om een gezegend mens naar de hemel te leiden." Ze spreekt natuurlijk over de reinste maagd omdat de puurheid van die blik haar aandacht trok. En hoe kan die niet zuiver zijn?

‘Kastijdende’ blik

Het is een "kastijdende" blik (die kuisheid communiceert aan degenen die ernaar kijken). Iedereen die in die blik keek, zou ter plekke voor het leven kuis kunnen worden, alleen maar omdat zijn blik in de smetteloos zuivere blik van Onze Lieve Vrouw kon staren! Het zou genoeg zijn om een ziel binnen te laten gaan in de volheid van de wil van de Allerhoogste, te midden van alle gebeurtenissen in de loop van het leven.

Ogen die een leven vervullen

Wie de ogen van Onze Lieve Vrouw zag, zou voor altijd Gods wil doen. Het zou genoeg zijn om een ziel aan te zetten tot voortdurende daden van lofprijzing, dankzegging, eerherstel en boetedoening. Met andere woorden, het zou genoeg zijn om zoveel te loven, zoveel te verzoenen, zoveel te herstellen, zoveel te danken, dat je er je hele leven mee bezig zou zijn. "Alleen deze visie concentreert de ziel in God en maakt haar als de levende dode, die de dingen van de aarde, zelfs de schijnbaar ernstigste dingen, als kinderspeelgoed bekijkt." Met andere woorden, als iemand dit eenmaal gezien heeft, geeft hij nergens anders meer om en geeft hij er alleen nog maar om dat hij niet zondigt.

Spiegel van het hart

Dus laten we Onze Lieve Vrouw van La Salette vragen om onze zielen te doordrenken met een aantal van deze genaden. En bovenal, mogen we het verlangen hebben om haar heilige ogen te zien, de spiegel van haar Gezicht, de spiegel van haar Hart. Mogen we zo het verlangen hebben om de ogen van Onze Lieve Vrouw in de hemel te zien. Stel je voor dat dit alles was wat er in de hemel was: voor eeuwig zouden we de ogen van Onze Lieve Vrouw en de goddelijke ogen van Onze Lieve Heer Jezus Christus op ons gericht voelen. Zelfs als er niets anders was, zouden we al genoeg hebben om voor eeuwig overspoeld te worden met geluk!

Immens verlangen naar de Hemel

Dus, om ons een verlangen naar de hemel te geven, moeten we denken aan een eeuwigheid in die ogen, die alle variëteiten van uitdrukking bevatten, alle uitdrukkingen van liefde voor ons, van sublimiteit, van Gods grootheid, alles rustend op ons kijkend naar ons en ons analyserend, in ons doordrenkend, en wij eeuwig in hen doordrenkend. Er is niets meer voor nodig om zo'n immens, zo'n groot verlangen naar de Hemel te hebben dat we geneigd zouden zijn om een gebed te doen waar een contrarevolutionair normaal gesproken niet om zou vragen: om spoedig te sterven.

Dit artikel is overgenomen van pliniocorreadeoliveira.info en gebaseerd op een conference die prof. Plinio op 19 september 1966 heeft gehouden.

Laatst bijgewerkt: 19 september 2023 12:16

Doordring heel Nederland van de boodschap van bekering

Uw gift brengt de boodschap van bekering en hoop van Onze Lieve Vrouw in Fatima aan duizenden mensen.

Doneer