Het kruis omarmen: zijn onze vrome verlangens slechts ijdele illusies?
Een authentieke vroomheid dringt door tot in alle uithoeken van onze ziel en beroert op natuurlijke wijze onze intiemste emoties.
Meer dan gevoel
Vroomheid is echter veel meer dan gevoelens. Zij komt diep in onszelf voort uit onze kennis van de waarheden die een innerlijk leven beheersen dat gevormd is in overeenstemming met het geloof. Zeker, deze leven gevende waarheden worden vaak verkregen door ijverige en gedisciplineerde studie; maar intelligentie is, net als emotie, een ontoereikende basis voor vroomheid, die ook in de wil berust.
Lees ook: Hoe bid je de rozenkrans?
Wij moeten verlangen naar Gods volmaaktheid
Daarom moeten wij de waarheden die wij kennen, willen beleven. Het is bijvoorbeeld niet voldoende te begrijpen dat God volmaakt is. Wij moeten ook Zijn volmaaktheid liefhebben en ernaar verlangen er deel aan te hebben; wij moeten naar heiligheid streven.
Offers brengen
Verlangen is niet alleen maar vage begrippen of gevoelens koesteren. Wij verlangen pas echt naar iets als wij bereid zijn elk offer te brengen dat nodig is om het te bereiken. Zonder de wil tot opoffering zijn onze "vrome verlangens" niet meer dan ijdele illusies. Tedere beschouwingen over goddelijke waarheden en heilige mysteriën zijn onvruchtbare zaden als zij geen vrucht dragen in vaste voornemens om ons geloof te beleven.
We moeten in ons leven de kruisweg volgen
Mediteren over het lijden van Onze Heer Jezus Christus is een prijzenswaardige devotie, maar wij moeten de kruisweg volgen, zowel in ons leven als in onze kerken. Wij moeten Onze Heer in deze dagen oprechte bewijzen geven van onze toewijding en liefde, ons leven beteren en met al onze kracht strijden voor de verdediging van de heilige katholieke Kerk.
"Waarom vervolgt Gij Mij?"
Toen Onze Heer de heilige Paulus op de weg naar Damascus confronteerde, vroeg Hij hem: "Saulus, Saulus, waarom vervolgt gij Mij?" (Handelingen 9:4). Aangezien Saulus de Kerk vervolgde, maken de woorden van Onze Heer duidelijk dat het vervolgen van de Kerk van Christus hetzelfde is als het vervolgen van Christus zelf, want de Kerk is het Mystieke Lichaam van Christus.
Lees ook: Reflecties op de bekering van de heilige Paulus
In onze dagen herbeleeft de Kerk het lijden van Christus
Als de Kerk vandaag wordt vervolgd, dan wordt Christus vervolgd, en het lijden van Onze Heer wordt in onze dagen herbeleefd. Elke daad die een ziel van de Kerk wegtrekt, vervolgt Christus. Een ziel van de Kerk scheiden is een lid amputeren van het Mystieke Lichaam waarvan Onze Heer Jezus Christus het Hoofd is. Een ziel losrukken van de Kerk is als het afhakken van de hand van Onze Heer, het afhakken van Zijn been, het uittrekken van Zijn oog.
Ook vandaag wordt Zijn Lichaam verwond
Als wij ons dus willen vereenzelvigen met het lijden van Christus, laten wij dan inderdaad nadenken over het lijden dat Zijn vervolgers bijna 2.000 jaar geleden hebben ondergaan, maar laten wij niet vergeten stil te staan bij alles wat vandaag wordt gedaan om Zijn Mystieke Lichaam dezelfde wonden toe te brengen.
We moeten de hand in eigen boezem steken
Laten we vooral niet verzuimen onze eigen daden van onverschilligheid, lafheid en verraad te onderzoeken. Terwijl Zijn heilig bloed zich vermengde met het vuil tijdens Zijn lijdensweg in de tuin, voorzag Onze Lieve Heer de zonden van alle mensen van alle tijden. Hij zag onze zonden en leed voor elk van hen. In de Hof van Olijven waren wij met Christus aanwezig als beulen en in die hoedanigheid begeleidden wij Zijn met bloed besmeurde schreden naar de hoogten van Golgotha.
De heilige Veronica
Aanschouw het lijden van de heilige Moederkerk, bespot en beschimpt voor onze afgestompte ogen. Zij staat voor ons zoals Onze Heer ooit voor Veronica stond. Laten we de Kerk troosten door haar koste wat kost te verdedigen. Door dit te doen, zullen wij Christus troosten zoals Veronica deed.
Hoeveel zielen zullen hun geloof verliezen?
Bepaalde waarheden over God en ons bovennatuurlijke einde kunnen we leren door gebruik te maken van het verstand dat Hij ons heeft gegeven. Maar omdat ons verstand door de zonde vertroebeld is, kunnen wij andere waarheden alleen kennen omdat God het ons geleerd heeft. In zijn oneindige goedheid heeft Hij ze ons geopenbaard in het Oude en het Nieuwe Testament.
Overmaat van genade
Ons geloof in de openbaring is gegrond in de deugd van het geloof. Zonder geloof is er geen verlossing, maar niemand kan een daad van geloof stellen zonder de bovennatuurlijke hulp van Gods genade. God biedt deze genade aan alle mensen aan, maar Hij overlaadt de leden van Zijn Mystiek Lichaam, de Kerk, er in overvloed mee. Door het geloof woont de Heilige Geest in ons en heiligt ons lichaam als Zijn heilige tempel (vgl. 1 Kor. 6, 19). Verlaten van het geloof is de Heilige Geest verwerpen, Jezus Christus uit onze ziel verdrijven.
Velen keren de Kerk de rug toe
Toch zien we om ons heen veel katholieken die het geloof hebben afgezworen. Zij zijn gedoopt, maar in de loop van de tijd hebben zij hun geloof verloren. Helaas, zij hebben dit verlies geleden door hun eigen schuld, want hoe verleid ook door anderen, niemand verliest zijn geloof zonder doodsschuld. Zie hen, onverschillig en vijandig, denken, voelen en leven als heidenen. Zij kunnen onze verwanten zijn, onze buren, misschien zelfs onze vrienden. Hun schande is immens. Het teken van hun doopsel is onuitwisbaar.
Gebonden voor de hel
Gemarkeerd voor de hemel, zijn zij gebonden voor de hel. Het Bloed van Christus is op hun ziel gesprenkeld en niemand kan het uitwissen, maar toch bezoedelen zij het door principes en normen aan te nemen die in strijd zijn met de leerstellingen van de Kerk van Christus.
Zijn wij apostolisch?
En wij? Zijn wij verontrust? Zijn wij bezorgd? Doet dit ons pijn? Bidden wij voor hun bekering? Bidden we voor herstel? Zijn wij apostolisch? Waar is onze raadgeving? Onze argumentatie? Onze naastenliefde? Waar is onze onbevreesde en energieke verdediging van de waarheden die zij ontkennen of beledigen? Het Heilig Hart van Jezus bloedt hierdoor. Het bloedt voor de afvalligheid van deze zielen en voor onze onverschilligheid, een onverschilligheid die dubbel schuldig is omdat zij onverschillig is jegens onze naaste en in de eerste plaats jegens God.
Lees ook: Inzicht in het kostbaar bloed van onze Heer
Werkers van Satan
Hoeveel zielen over de hele wereld verliezen hun geloof? Denk eens aan de eindeloze aantallen goddeloze kranten en tijdschriften, uitzendingen en films, die de wereld dagelijks overspoelen. Denk aan de ontelbare werkers van Satan die, in de academische wereld, in de schoot van het gezin, in vergaderzalen, op plaatsen van vermaak, goddeloze ideeën propageren. De gevolgen liggen voor ons. Instellingen, gewoonten en kunst worden steeds onchristelijker, een onmiskenbare aanwijzing dat de hele wereld God aan het verliezen is.
Het grote plan
Is er niet een groot plan in dit alles? Kunnen zoveel welomlijnde en eenvormige methoden, verenigd in hun doelstellingen en ontwikkeling, louter toeval zijn? Sinds wanneer hebben spontane bewegingen gezamenlijk het meest complete, georganiseerde, uitgebreide, ingenieuze en formidabele ideologische offensief in de geschiedenis voortgebracht, volledig consistent in zijn essentie, zijn doelen en zijn ontwikkeling?
Lees ook: Hoe slavenzoon Martin de Porres met zijn nederigheid arm en rijk voor Christus won
De Kerk lijdt alleen
We denken er niet over na. We nemen het niet eens waar. We slapen de zware slaap van ons dagelijks leven. Waarom zijn we niet waakzamer? De Kerk lijdt veel, maar alleen. Ver van haar, heel ver van haar, sluimeren wij. De scène in de Hof van Olijven wordt herhaald.
"Kunt gij niet één uur met mij waken?"
God zij dank belijden wij nog steeds het geloof dat zovelen hebben verlaten en verraden. Maar welk gebruik maken we ervan? Houden we ervan? Begrijpen wij dat ons grootste geluk in het leven erin bestaat lid te zijn van de heilige Kerk, dat onze grootste glorie de titel van Christen is? Als wij bevestigend antwoorden - en hoe zeldzaam zijn zij die met een goed geweten zo kunnen antwoorden - zijn wij dan bereid elk offer te brengen om ons geloof te bewaren?
Gewetensonderzoek
Laten wij, alvorens met een romantisch ja te antwoorden, een ogenblik nemen om ons geweten eerlijk te onderzoeken. Zoeken wij ooit gelegenheden die ons geloof in gevaar kunnen brengen? Genieten wij van wereldse genoegens die er - in het beste geval - onverschillig tegenover staan? Lezen of bekijken wij materiaal dat in strijd is met de normen van het geloof? Zijn wij graag in het gezelschap van hen die het veronachtzamen of zelfs kleineren?
Zijn we meelopers?
Door hun instinct van sociabiliteit zijn alle mensen geneigd zich te conformeren aan de populaire opinie, de conventionele wijsheid rondom hen te aanvaarden. De heersende opinies van vandaag zijn in strijd met de leer van de Kerk in de filosofie, de sociologie, de geschiedenis, de wetenschap, de kunst - uiteindelijk, in alles. Onze vrienden volgen waarschijnlijk de trend.
Lees ook: Sint-Bernardus leert ons: Houd uw ogen op Onze Lieve Vrouw gericht
Zijn wij eensgezind met de Kerk?
Hebben wij de moed om ons ertegen te verzetten? Behoeden wij ons hart voor het binnendringen van onjuiste ideeën? Zijn wij in alles eensgezind met de Kerk? Of stellen wij ons tevreden met onachtzaam onze gang te gaan en alles over te nemen wat de tijdgeest ons ingeeft, alleen maar omdat die ons dat ingeeft?
Is Hij onze Koning?
Misschien hebben wij Onze Lieve Heer niet uit onze zielen verdreven, maar hoe behandelen wij deze goddelijke gast? Is Hij het voorwerp van al onze aandacht, het centrum van ons intellectueel, moreel en affectief leven? Is Hij onze Koning? Of kennen wij Hem slechts een kleine ruimte toe, waar Hij wordt getolereerd als een secundaire gast, een nogal oninteressante en ongemakkelijke gast?
Christus aan het Kruis
Hij leed onder de haat
Toen de goddelijke Meester kreunde, weende en bloed zweette tijdens Zijn lijdensweg, werd Hij niet alleen gekweld door lichamelijk leed, noch alleen door het leed dat veroorzaakt werd door de haat van degenen die Hem toen vervolgden. Hij werd ook gekweld door alles wat wij in de komende eeuwen tegen Hem en de Kerk zouden doen. Hij weende vanwege de haat van alle slechte mensen, elke Arius, Nestorius en Luther. Maar Hij weende ook de eindeloze stoet van lauwe zielen te voorzien, apathische zielen, die Hem weliswaar niet vervolgen, maar Hem niet liefhebben zoals het hoort.
De grote vraag
Dit is de ontelbare schare van hen die hun leven doorbrengen met haten noch liefhebben en die, volgens Dante, aan de poorten van de hel blijven staan omdat zelfs de hel niet voldoende plaats voor hen heeft. Behoren wij tot hen? Dit is de grote vraag die wij met Gods genade moeten beantwoorden in de dagen van bezinning, vroomheid en boetedoening die wij op het punt staan in te gaan.
Laatst bijgewerkt: 13 november 2023 19:42
