Het is de Heer!
Groeiende beweging bevordert eucharistische aanbidding: een uitnodiging voor iedereen
"Als je niet 15 minuten per dag opgeeft om deze vriendschap met de Heer te koesteren, hoe ga je dan de eeuwigheid in de hemel met Hem doorbrengen?"
"Groeiende katholieke trend"
Alfredo Janson sprak dit prachtige stukje eenvoudige wijsheid. Janson is geen priester of lid van een religieuze orde. Hij is een communicatie-ingenieur en een regelmatige aanbidder in de eeuwigdurende aanbiddingskapel van de Saint Benedict's Catholic Church in Hialeah, Florida. Het artikel van Associated Press citeerde hem in een artikel over wat de AP een "groeiende katholieke trend" noemde. Het AP-artikel beschrijft ook de eenvoudige kapel die Janson elke ochtend van zes tot zeven uur bezoekt. "Tien stoelen kijken uit op een monstrans in de vorm van een zonnestraal - het vat waarin een ongewoon grote geconsacreerde hostie wordt uitgestald."
Wat is eucharistische aanbidding?
Aanbidding is een typisch katholieke praktijk. Het bouwt voort op de doctrine van transsubstantiatie - het geloof dat het brood en de wijn die in de Heilige Mis worden aangeboden feitelijk het Lichaam, Bloed, de Ziel en Goddelijkheid van Onze Heer Jezus Christus worden. De katholieke auteur Mike Aquilina noemt eucharistische aanbidding "een eeuwenoude devotie in onze moderne tijd".
Lees ook: Het verhaal van Randy, de man die de hostie redde van een satanisch ritueel
Het Evangelie
Hij ziet ook verbanden tussen deze devotie en de transfiguratie van Onze Heer. Overweeg deze passage uit Matteüs 17:1-9: "Zes dagen later nam Jesus Petrus, Jakobus en Johannes, zijn broer, alleen met Zich mee, en bracht ze op een hoge berg. En Hij werd voor hun ogen van gedaante veranderd; zijn aanschijn schitterde als de zon, en zijn klederen werden wit als sneeuw. Zie, Moses en Elias verschenen hun, en spraken met Hem. Toen nam Petrus het woord, en zeide: Heer, het is ons goed, hier te zijn; zo Gij wilt, zal ik hier drie tenten opslaan: één voor U, één voor Moses, en één voor Elias. Terwijl hij nog sprak, zie, daar overschaduwde hen een lichtende wolk. En zie, een stem sprak uit de wolk: Deze is mijn geliefde Zoon, in wien Ik mijn welbehagen heb; luistert naar Hem. Toen de leerlingen dit hoorden, vielen ze op hun aangezicht neer, en werden zeer bevreesd. Maar Jesus trad naderbij, raakte hen aan, en zeide: Staat op, en vreest niet. Toen ze hun ogen opsloegen, zagen ze niemand dan Jesus alleen. Terwijl ze van de berg afdaalden, gaf Jesus hun bevel, en zeide: Verhaalt dit gezicht aan niemand, voordat de Mensenzoon uit de doden zal zijn opgestaan."
Bijzondere genade
Vergelijk de ervaring van de drie discipelen met die van een eucharistische aanbidder. Onze Heer roept de aanbidders uit hun gewone leven naar een aparte plaats. Daar, in de monstrans, straalt Onze Lieve Heer, gouden stralen van zijn aanwezigheid. Net als Petrus weten de aanbidders dat ze een bijzondere genade ontvangen. De eerste impuls kan angst of verbijstering zijn, maar uiteindelijk is er alleen Zijn troostende aanwezigheid die kracht geeft voor de weg die voor hen ligt. En net als de discipelen worden de aanbidders veranderd op een manier die ze niet helemaal begrijpen.
Wennen aan de aanbidding
In het begin kan de extreme sereniteit van een aanbiddingskapel ongemakkelijk zijn voor wie er niet aan gewend is. Het moderne leven is zo vol lawaai en afleiding dat zelfs een paar momenten van stilte verontrustend kunnen zijn. Plotseling verstoken van opwinding gaan drukke geesten vaak verwoed op zoek. Het meebrengen van een lijst met degenen voor wie ze willen bidden, een rozenkrans of een half dozijn prentjes kan de nieuwe aanbidder helpen om gemakkelijker in het gezelschap van Onze Heer te komen. Een andere goede gewoonte is om een Bijbel of een missaal mee te nemen en in stilte een psalm of de lezingen van de dag te lezen. Door over de lezingen na te denken, vinden nieuwkomers er al snel een diepte in die niet bereikt kan worden door ze snel te horen voorlezen tijdens de Heilige Mis.
Kijk niet naar de klok
Tegelijkertijd moeten nieuwkomers zich niet laten afschrikken door de uren die sommigen in aanbidding doorbrengen. Zelfs een paar minuten per keer zijn vaak al genoeg om een levenslange dorst naar aanbidding te planten. Een vriend van deze auteur begon ermee toen hij zich realiseerde dat hij zijn route naar het werk kon veranderen en elke dag een paar minuten kon bidden. Een ander veelgehoord advies is om niet op de klok te kijken. Ga gewoon naar binnen, wees een paar seconden stil, vertel Onze Lieve Heer wat op dat moment essentieel lijkt en ga dan weer weg als dat nodig is. Niemand let ook maar een beetje op de duur van andermans bezoek.
Gewoon stilzitten mag ook
Er is ook geen voorgeschreven ritueel voor de gebeden die men aanbiedt. Sommige aanbidders zitten gewoon stil in de aanwezigheid van Onze Lieve Heer. Anderen gebruiken een van de gemakkelijk verkrijgbare handleidingen voor het heilig uur. Het is handig om een geschikt boek mee te nemen, zoals het leven van een heilige of een ander onderwerp dat het geloof van de lezer kan verdiepen, vooral als er thuis een stapel van zulke boeken naast de stoel ligt te wachten om gelezen te worden.
Koning Lodewijk IX
Puur menselijk gezien kan men zeggen dat de eerste kapel van de eeuwigdurende aanbidding toevallig ontstond. Op 11 september 1226 ging koning Lodewijk VIII van Frankrijk (vader van koning Lodewijk IX) naar de kapel van het Heilig Kruis in Avignon. Twee dagen eerder had de stad - tot dan toe een bolwerk van de Albigenzen - zich na een maandenlange belegering overgegeven aan het leger van de koning. Toen de koning aankwam, vroeg hij de priester die de leiding had over de kapel om het Allerheiligst Sacrament uit te stallen als een publieke daad van dankbaarheid. Tot dan toe was er niets ongewoons.
De aanbidders bleven
Maar toen de kapel geopend werd, vulde een menigte aanbidders de ruimte. Terwijl sommige aanbidders hun gebeden afmaakten en weggingen, kwamen anderen binnen. Aan het einde van de dag ging de zon onder, maar de aanbidders bleven en bleven en bleven. Al snel kreeg deze aanbidding het bijvoeglijk naamwoord eeuwigdurend. Het ging 556 jaar door totdat revolutionaire soldaten het onderbraken door de kapel te sluiten in 1792 ten tijde van de Franse Revolutie. Een groep die zich Confrérie de Penitents-Gris (Broederschap van Grijze Penitenten) noemde, hervatte de aanbidding in 1829 en deze gaat vandaag de dag nog steeds door.
Lees ook: 'Lucifer, grijp onze zielen': Duitse voetbalfans roepen massaal Satan aan
Ook tijdens wereldoorlogen ging de aanbidding door
De bekendste aanbidding vindt misschien wel plaats in Frankrijk, in de Basiliek van het Heilig Hart in de wijk Montmartre in Parijs. Daar begon de eeuwigdurende aanbidding op 1 augustus 1885. Deze gaat vandaag de dag nog steeds door. Het National Catholic Register citeerde zuster Cécile-Marie, lid van de Zusters Benedictinessen van de Sacré-Cœur de Montmartre, die verantwoordelijk is voor de aanbiddingsnachten in de Basiliek. "De aanbidding is geen minuut gestopt, ook niet tijdens de twee wereldoorlogen. Zelfs tijdens het bombardement van 1944, toen enkele brokstukken vlak naast de basiliek vielen, zijn de aanbidders nooit weggegaan."
Veertien nonnen droegen de aanbidding
Tijdens de coronapandemie werd de basiliek, net als alle openbare gebedshuizen, in quarantaine geplaatst. Gedurende de twee maanden dat het publiek niet werd toegelaten, werden de veertien nonnen van de gemeenschap gedwongen om hun dagelijks leven zo in te richten dat tenminste één van hen aanwezig was bij Onze Lieve Heer. Deze daad van trouw vereiste dat elk van de nonnen twee keer per dag een uur in de Basiliek doorbracht.
Een teken van hoop
De groeiende beweging naar aanbidding is een bemoedigend teken van hoe Onze Heer zielen aantrekt in hun tijden van nood. Ook al waren het moeilijke tijden, de geest die de aanbidders van Sacré-Coeur motiveerde is gemeenschappelijk voor de vele eeuwigdurende aanbiddingskapellen wereldwijd. "We laten de Heer nooit alleen."
Dit artikel verscheen eerder op tfp.org.
Laatst bijgewerkt: 26 april 2025 09:21