Een kerk in Quito, Ecuador.
Onze Lieve Vrouw geeft welslagen in Quito
Wanneer sommige mensen een plaats bezoeken, zien zij alle belangrijke gebouwen, monumenten en restaurants en hebben dan het gevoel dat zij het gebied en de mensen kennen. Mij overkwam iets anders. Door een gelukkig toeval bezocht ik onlangs Quito, Ecuador, en in plaats van een wervelende tour langs alle bezienswaardigheden, bracht ik het grootste deel van mijn tijd door op een enkele straathoek waar ik het gevoel had dat ik het gebied en zijn mensen leerde kennen.
Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen
Deze gelegenheid deed zich voor ter gelegenheid van een bedevaart ter gelegenheid van de viering van de vierhonderdste verjaardag van de verschijningen van Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen in het klooster van de Orde van de Onbevlekte Ontvangenis naast het presidentieel paleis in de historische wijk van de stad. Ik bood aan te helpen bij het promoten van een processie door het centrum van de stad, de "Rozenkrans van de Dageraad". Elk jaar op haar feestdag, 2 februari, wordt een klein beeldje van Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen door de straten gedragen terwijl de mensen bidden en zingen in een zeer openbare vertoning van het geloof.
Uitdoven van het geloof
In de glorietijd van Quito trok het rozenkransgebed om 5 uur 's morgens duizenden mensen. Maar aan het eind van de twintigste eeuw was de deelname door de bijtende zuren van de moderniteit gereduceerd tot enkele tientallen. De voorspelling van een dergelijk verval maakt inderdaad deel uit van de profetieën die werden gegeven tijdens de verschijningen die begonnen in 1610. De Heilige Moeder vertelde over het uitdoven van het geloof, de verspreiding van ketterij en godslastering, en de decadentie van gewoonten en modes.
Lees ook: Profetieën van Onze Lieve Vrouw van Welslagen voor onze tijd
Wederopstanding van processie
Ik ben echter blij te kunnen melden dat de processie gelukkig een wederopstanding heeft beleefd, dankzij de inspanningen van verschillende TFP-leden en andere toegewijden van Onze Lieve Vrouw, die de afgelopen acht jaar de terugkeer van dit openbare vertoon van het geloof hebben aangemoedigd en bevorderd. Ik heb me met enthousiasme aangesloten bij al degenen die van de processie van dit jaar de grootste ooit wilden maken.
Heel Quito in rep en roer
Zo stond ik met mijn gebroken Spaans op een drukke straathoek bij het San Augustin klooster uitnodigingen voor de Rozenkrans van de Dageraad uit te delen. Op andere plaatsen deelden soortgelijke vrijwilligers bijna 95.000 uitnodigingen uit. Ongeveer 1.200 posters hingen in de winkels en kantoren van de stad. Heel Quito was in rep en roer over het komende evenement. Hoewel ik wel wat tijd vond om enkele koloniale kerken en monumenten te bezoeken die je met ontzag en toewijding vervullen, bracht ik het grootste deel van mijn vijf dagen voor het feest van 2 februari door op een enkele hoek die een bijzonder venster bleek te zijn om in het leven van dit door God geliefde volk te kijken.
Fascinerend tafereel
Elke dag was een fascinerend tafereel. In de vroege ochtend was er nauwelijks beweging, behalve arbeiders die naar hun werk liepen of straatverkopers die hun waren op de stoepen uitstalden. Halverwege de ochtend werd het drukker op straat, waar schoolkinderen en winkelend publiek hun werk deden. Tegen de middag werd de straat een echte bazaar, waar straatverkopers hun waren aanboden, muzikanten op hun instrumenten speelden en bedelaars om hulp vroegen. Dit drukke en lawaaierige trottoir bood een geleidelijk maar aanhoudend contact met een Ecuador waarvoor de meesten geen tijd hebben om het te zien.
Onze Lieve Vrouw van Welslagen met het Kind Jezus
De invloed van de moderniteit
Ik kon niet anders dan opmerken hoe de moderniteit de voorbije tradities heeft aangetast. Soms was er het bijna surrealistische gevoel dat deze koloniale stad bezet was door een vreemd volk, zozeer botste de charme van de stad met de verschijningen van de menigte. Voor de oppervlakkige waarnemer konden de mensen op de trottoirs overal vandaan komen. Allen waren druk in gesprek met hun mobiele telefoons en droegen hun alomtegenwoordige spijkerbroeken. Op hun shirts stonden de namen geschreven van oude rockiconen als de Rolling Stones, Iron Maiden of Michael Jackson. Deze menselijke reclameborden van onze kosmopolitische cultuur droegen op hun rug boodschappen als Old Navy, New York Yankees, Hollywood, Sony en Samsung.
Overblijfselen van het geloof
Dit alles leek een wereld ver weg - en dat is het ook - van de wereld van Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen, waarvoor ik de menigte uitnodigde om haar te komen vereren in een processie die om vijf uur 's ochtends zou worden gehouden. Het duurde echter niet lang voordat ik merkte dat mijn eerste indruk niet helemaal juist was. Ik begon overblijfselen van het geloof op te merken die in onze vijandige wereld overleefden. Je kon een diep religieus sentiment voelen dat latent aanwezig was, alsof het wachtte om gewekt te worden.
Met Che Guevara op het t-shirt in de kerk
We deelden bijvoorbeeld uitnodigingen uit met een prachtige afbeelding van Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen op de voorkant. Ik was onder de indruk van de gretigheid waarmee de voorbijgangers, jong en oud, de uitnodigingen aannamen en me zelfs bedankten. Ik zag dat velen een kruis sloegen als ze langs de kerk liepen. De hele dag door kwamen mensen de kerk binnen om te bezoeken en te bidden. Wat mij schokte was hoe zelfs de meest onwaarschijnlijke figuren plotseling de kerk binnenstapten om een korte tijd te bidden of de mis bij te wonen. Ik weet niet hoeveel Che Guevara t-shirts ik de kerk zag binnengaan, schijnbaar onbewust van de tegenstrijdigheid.
Lees ook: De laatste woorden van 10 heiligen voordat ze naar de hemel gingen
Grote vreugde om deel te nemen
Op straat in de stad zag ik deze overblijfselen van het geloof in zovelen van de oude, mismaakte en lijdende mensen, die strompelend hun weg vervolgden. Ik zag het in de Indiaanse mannen en vrouwen in hun prachtige traditionele kledij en vroeg me af hoe het mogelijk was dat zovelen deze kledij inruilden voor de saaie jeans en t-shirts die zo overheersen in Quito en overal elders. Toen de dag van de processie naderde, kwamen veel mensen naar me toe met grote vreugde om hun voornemen kenbaar te maken de Rozenkrans van de Dageraad bij te wonen om bij de "Virjencita" - de kleine Maagd Maria - te zijn.
Mensen stromen toe
De ochtend van 2 februari was snel aangebroken en alle voorbereidingen waren getroffen. In de vroege ochtenduren wachtten we af wat er zou gebeuren. Toen het vijf uur werd, begonnen de mensen de kerk binnen te stromen. Buiten vormden zich rijen taxi's die de van ver komende passagiers naar buiten brachten. Op straat werd gezegd dat er veel gelovigen waren die naar het evenement kwamen dat ooit zo dicht bij de ondergang was geweest. De prachtige eeuwenoude kerk zat al snel vol met mensen. Anderen wachtten buiten omdat er voor hen geen plaats was, terwijl naar schatting 6.000 zielen de Moeder Gods kwamen eren. Slechts met grote moeite baande het kleine beeldje zich een weg door het midden van de kerk om aan zijn grote processie door de stad te beginnen.
Rond het presidentieel paleis
Om zich de betekenis van de processieroute voor te stellen, zou men zich een processie rond het Witte Huis en andere belangrijke gebouwen in de hoofdstad moeten voorstellen. Onze lange route zou rond het presidentieel paleis en door het hart van het centrale district gaan.
Lees ook: Strijder voor Maria's triomf: de heilige Louis-Marie de Montfort
Improviseren te midden van uitbundigheid
De sfeer van de processie was feestelijk met het spelen van een fanfare en af en toe een explosie van vuurwerk. Het kleine beeldje werd overladen met rozenblaadjes en velen wedijverden om te behoren tot degenen die Onze Lieve Vrouw op haar draagstoel mochten dragen. Onze zorgvuldige planning viel vaak ten prooi aan Latijnse uitbundigheid, omdat het onverwachte ons dwong te improviseren.
Voortdurend in beweging
Menselijke golven mensen overspoelden bijna degenen die bijna 8.000 gratis rozenkransen uitdeelden. De mensenmassa's moesten voortdurend in beweging worden gehouden, terwijl ze door de oude koloniale straten trokken. Liederen en gebeden moesten over een grote afstand bij elkaar worden gehouden. Iedereen wilde in de buurt van het standbeeld zijn en het was vaak moeilijk om de weg door de menigte te forceren.
'Alles is van U'
Deze uitbundige sfeer was er een van grote vreugde en gratie. De menigten die op straat kosmopolitisch leken, pasten nu zo goed in de koloniale omgeving, ondanks hun moderne kleding. Met volle longen zongen ze met ontroerende tederheid:
God van alle liefde, Heilige Eucharistie,
Kijk naar het volk van uw hart
Alles is van U, zoals wij op een dag aan U gezworen hebben
Alles is van U. Red Ecuador.
Lees ook: Sint-Bernardus leert ons: Houd uw ogen op Onze Lieve Vrouw gericht
Einde van de processie
Het was dageraad toen de processie zich eindelijk een weg baande door het Centrale Plein om terug te keren naar de kerk die al snel volliep. De kleine "Virjencita" had ons uit de nacht naar de dageraad geleid. Ze baande zich nu een weg naar het altaar te midden van haar toegewijden die haar wilden aanraken en eren. Pater Jonathan Romanoski f.s.s.p. gaf de laatste zegen en ging toen met moeite door de dringende menigte om hen met wijwater te zegenen.
Maria, Koningin van zoveel harten
Boven op het hoogaltaar regeerde het levensgrote beeld van Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen. Geen ander werkwoord kan de vorstelijke, koninginachtige houding van dit buitengewone beeld uitdrukken. Men voelde dat zij op deze bijzondere ochtend werkelijk regeerde. Zij was de onbetwistbare koningin van zoveel harten die daar aanwezig waren. Maar zij bood aan koningin van die harten te zijn, niet alleen tijdens de Rozenkrans van de Dageraad, maar altijd. En de droefheid die ik op het gezicht van Onze Lieve Vrouw van het Goede Hoopje zag, leek iets van haar teleurstelling over te brengen dat de meesten in de moderne wereld andere interesses zoeken.
Een militaire erewacht voor Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen.
Niet succes, maar welslagen
Inderdaad, in de drukke straten van de stad waar ik uitnodigingen uitdeelde, had ik veel van haar toegewijden gevonden. Maar er waren ook mensen die op zoek waren naar succes in het leven en in zaken. De Vrouwe nodigt ons niet uit tot succes, maar tot "welslagen". Welslagen betekent het grootste van alle prestaties: de verlossing van onze zielen. Het was dit goede succes dat ze ons zo kort in de processie liet zien.
Nieuwe dageraad
Zo eindigde de Rozenkrans van de Dageraad. Men zou zich kunnen afvragen of het slechts een vluchtig moment van genade was dat werd ervaren en weer zou vervagen. Ik zou smeken om het daar niet mee eens te zijn. Voor allen die deze gebeurtenis hebben bijgewoond, was het een onvergetelijk moment dat de ziel heeft getekend. Inderdaad, in de feestelijke vreugde van die gelegenheid lag de belofte van een nieuwe dageraad - de dageraad van de heerschappij van Onze Lieve Vrouw.
Dit artikel is een vertaling van "Visiting Our Lady of Good Success: A Pilgrimage to Heaven" en verscheen eerder op tfp.org.
Laatst bijgewerkt: 17 maart 2022 15:08