Koningin Margaretha van Schotland
Koningin Margaretha, vorstin van Schotland en de beschermheilige van het land (ca. 1045-1093), feestdag 10 juni. De intentie om de heilige Margaretha te becommentariëren is heel goed, maar soms hebben we geen gegevens over de heilige. Bij gebrek aan beter zal ik hier de biografische gegevens voorlezen uit het Missal Quotidian and Vesperal, van Mgr Gaspar Lefèbvre:
Bewonderenswaardig in naastenliefde
"Sint-Margaretha was koningin van Schotland en stamde via haar vader af van de koningen van Engeland en door haar moeder van de Caesars.” Genealogie een beetje twijfelachtig. Was de laatste keizer van het Oost-Romeinse Rijk een van de Caesars? "Net als de sterke vrouw waarover de brief spreekt, maakte de beoefening van de christelijke deugden haar nog roemrijker. Doordrongen van de liefde voor God, legde ze zichzelf verschrikkelijke verstervingen op en was ze in staat, door haar voorbeeld, om haar man de koning te leiden tot een beter gedrag ten opzichte van zijn onderdanen, en zijn onderdanen tot meer christelijke gewoonten. Ze voedde haar kinderen zo vroom op dat verschillende van hen in hoge volmaaktheid leefden. Niets in haar was echter zo bewonderenswaardig als haar vurige naastenliefde. Ze werd ‘Moeder van de wezen’ en ‘Schatbewaarder van de armen van Jezus Christus’ genoemd. Marguerite ontnam zichzelf niet alleen het overbodige, maar zelfs het noodzakelijke en kocht zo de ‘kostbare parel van het koninkrijk der hemelen’.”
Beschermvrouwe van de Schotse natie
Gezuiverd door zes maanden lichamelijk lijden gaf ze haar ziel in 1093 in Edinburgh terug aan God. De heiligheid van haar leven en de vele wonderen die na haar dood plaatsvonden, maakten haar cultus beroemd over de hele wereld. Ze werd door Clemens X aangewezen als beschermvrouwe van de Schotse natie, waarover ze ongeveer dertig jaar regeerde. Laten we het werk van de Heilige Geest bewonderen in de ziel van de Heilige Koningin, door Hem uitverkoren voor de ontwikkeling van het Koninkrijk van Christus in Schotland, en laten we tot de Heilige bidden voor de terugkeer van dit land naar de Roomse eenheid". Het wonderbaarlijke bestaat in de Middeleeuwen, maar niet als fabel of legende, maar als iets realiseerbaars. En dit van een koningin van het mistige Schotland, van het verre Schotland, nog steeds een missieland.
Compleet idee van koninklijkheid
Het volk was half wild, en vanuit die wildernis bloeit zo'n bloem. Het is een prinses die bloed van de meest illustere mensen naar Schotland heeft gebracht, die al de bloei van de westerse beschaving met zich heeft meegebracht, en tegelijkertijd is ze een wonderbaarlijke koningin, die verschillende kinderen heeft nagelaten in een staat van perfectie, beroemd om hun deugdzaamheid, die voor het volk heeft bemiddeld, die aalmoezen heeft gegeven, die wonderen verrichtte, en dit alles, altijd gezalfd met de koninklijke kroon, geeft zo'n compleet idee van koninklijkheid, maar ook van een concrete wereld waar wonderen mogelijk zijn en waar het buitengewone en het ontzagwekkende haalbaar zijn, dat het uiteindelijk een soort vervulling van het axiologische principe wordt; van die bevestiging dat dingen orde kunnen vinden, van nature in een geordende ordening zijn, en dat orde, zelfs de meest wonderbaarlijke en stoutmoedige, op aarde wordt gerealiseerd.
Goede geur van Jezus Christus
Het is interessant om te zien hoe dit contrasteert met het minimalisme van een bepaald apostolaat vandaag de dag. Als je iemand zover krijgt om min of meer aardig te zijn, is dat al een feest. In die tijd was het apostolaat van de Kerk maximalistisch. Koninginnen moesten heiligen zijn en sommigen van hen waren dat ook. Deze heiligen verspreidden de goede geur van Jezus Christus overal op zo'n manier dat uiteindelijk de koninklijke waardigheid zelf heilig werd en er een soort sprookjesachtige sfeer ontstond, een soort wonderlijke sfeer in de middeleeuwse beschaving, waarvan de gebrandschilderde ramen een weerspiegeling zijn.
De cultus van het gruwelijke
De gebrandschilderde ramen, die de heiligen voorstellen te midden van gloeiende vuren, te midden van stukken gouden glas, robijnkleurig, smaragdkleurig, met een licht op hun hoofd, hier de koninklijke kroon op een tafel, de heilige die bloemen om zich heen giet, enzovoort. Dit alles is het beeld van de manier waarop de Middeleeuwers zich het leven van bijvoorbeeld een heilige als Margaretha, Koningin der Schotten, voorstelden. Dit weerhield de mensen er natuurlijk van om zich te wenden tot de cultus van het gruwelijke, om zich te vermaken met de vaak schandalige levens van acteurs, actrices, voetballers en nog veel meer van dat soort dingen. Omdat mensen, of ze het nu leuk vinden of niet, op zoek zijn naar het wonderbaarlijke.
Wat als nu een koninklijke hoogheid heilig zou zijn
Het gemak waarmee de persoonlijkheidscultus mogelijk was in Rusland, met dat afschuwelijke wonder dat Stalin was, bewijst dit goed. Als het ene soort wonder niet wordt gepresenteerd, moet er een ander soort wonder worden gepresenteerd. En als mensen zich niet verwonderen over Jezus Christus, verwonderen ze zich uiteindelijk over Barabbas ... stel je voor, bijvoorbeeld om het effect te zien van wat een leven van Sint-Margaret zou zijn op de zielen van mensen, dat er nu een bekering was van prinses Margaret Rose (Margaret Windsor, de met schandalen omgeven zuster van Queen Elisabeth II, red.), en dat ze wonderen begon te verrichten, dat men haar aalmoezen zag geven aan de armen, maar niet op een socialistische manier. Dat ze kinderen kreeg die als echte heiligen werden beschouwd, en dat dit plaatsvond in een legendarische sfeer.
Gehaat, maar ook verheerlijkt
Ze zou gehaat worden, een gruwelijke vervolging zou tegen haar worden ontketend, maar tegelijkertijd zouden duizenden zielen trillen van enthousiasme voor haar, en haar foto zou aan de muur hangen van de huizen van arbeiders, van boeren overal ter wereld. Wat een indruk zou dit simpele feit maken! En bij hoeveel mensen zou het inslaan! Het prestige van een koningin in Schotland in die tijd was immens veel groter dan dat van een koningin vandaag, a fortiori van een prinses. Je kunt je de roem van de heilige Margaret, koningin der Schotten, in het hele christendom wel voorstellen. Daar begrijp je het goede dat gedaan zou kunnen worden.
Stel de Queen zelf….
Ik benadruk verder: stel je voor dat dit niet zou worden gedaan door prinses Margaret Rose, maar door de koningin van Engeland. Zou er dan iemand zijn die de Engelse monarchie omver zou werpen? Dat zou kunnen, want de Engelse monarchie zou, in die lijn geplaatst, ofwel de zwakste ofwel de sterkste instelling zijn. Maar ik zeg dat als zij het niet omver konden werpen, eeuwenlang niemand anders dat zou doen. Dat komt omdat een ware en grote heilige de troon heeft doorgegeven.
De gunst van Gods straf
Nu ga ik naar een concrete toepassing en stel ik een vraag: waarom zijn er in koninklijke families niet meer zulke heiligen verschenen? Je kunt zelfs beweren dat zulke heiligen na de Middeleeuwen wel in koninklijke families zijn verschenen, maar dat ze niet zo groot of illustere heiligen waren. Er zijn sporen van heiligheid in koninklijke families na de Middeleeuwen, maar als de Revolutie komt, onttroont die veel van deze families, liquideert ze, en ze worden gereduceerd tot niets. Ze ontvangen de gunst van Gods straf.
Heilige koning als beloning
En wanneer men zou denken dat heiligheid in hun gelederen zal opbloeien, ziet men dat heiligheid zeldzamer wordt dan ooit. Is dit een kastijding die ze weigeren, en is dit een kastijding voor de hele christenheid? Want de heilige koning wordt vaak naar voren geschoven als een beloning voor het volk, en het volk verdient steeds minder een heilige koning of een heilige prins, of een heilige leider geboren uit een koninklijk geslacht. Hierdoor verdwijnen ze.
De tekst is overgenomen van pliniocorreadeoliviera.info en gebaseerd op een conferentie die prof. Plinio op 9 juni 1964 gegeven heeft.
Laatst bijgewerkt: 9 juni 2023 14:45