Jongeren willen de rozenkrans, het tabernakel en de waarheid. En daarom kiezen ze voor het priesterschap. (bron)
In 2025 kiezen nieuwe priesters bewust voor het priesterschap – niet voor activisme
De katholieke Kerk kent al decennialang een roepingencrisis. Maar wie goed kijkt, ziet hoopvolle signalen van herstel. Steeds meer jonge mannen met een traditioneel katholieke devotie voelen zich geroepen tot het priesterschap. Wat hen aantrekt? Niet een vage sociale missie, maar de helderheid en heiligheid van een priesterroeping.
Nieuwe priesters zijn conservatief
Uit een recent rapport van de Amerikaanse Bisschoppenconferentie (USCCB) blijkt dat de doorsnee seminarist van vandaag een 34-jarige katholiek is die vóór zijn seminarietijd al trouw de rozenkrans bad en deelnam aan eucharistische aanbidding. De meeste nieuwe priesters beschouwen zichzelf als conservatief of zeer conservatief. Zij willen geen maatschappelijk werker of activist zijn, maar priester — dienstbaar aan God.
Eucharistische aanbidding als sleutel
Opvallend is dat 78 procent van de aankomende priesters regelmatig deelnam aan eucharistische aanbidding vóór hun toelating tot het seminarie. Dat betekent niet alleen dat zij geloven in de werkelijke tegenwoordigheid van Christus in de Eucharistie, maar dat dit geloof hun roeping versterkte. In een Kerk waar slechts een derde deze leer nog omarmt, zijn deze mannen een krachtig getuigenis.
De rozenkrans: wapen van de priester
Ook het rozenkransgebed blijkt van grote invloed. Driekwart van de ordinandi bad regelmatig de rozenkrans. Zoals het National Catholic Register schreef: "Een priester met een rozenkrans is een krachtig onderdeel van de militante Kerk." De devotie tot Maria geeft kracht, standvastigheid en zuiverheid.
Achttien jaar van overweging
De gemiddelde priesterkandidaat begint al rond zijn zestiende met het overwegen van zijn roeping en treedt pas op zijn vierendertigste toe. Achttien jaar lang leeft hij met deze overweging. In een wereld vol afleiding is dat opmerkelijk. Zulke mannen laten zich niet leiden door een opwelling, maar nemen weloverwogen een levensbeslissing. Ze weten wat ze achterlaten, en wat ze winnen.
Ervaring in de wereld
Twee derde van de jonge mannen werkte fulltime buiten de Kerk voordat zij priesterkandidaat werden. Ook heeft 63 procent een hogere opleiding voltooid. Zij geven geen leven op, maar kiezen bewust voor een hoger doel. Deze ervaring maakt hen bestand tegen verleidingen en valkuilen van het priesterleven. Zij weten waarvoor ze kiezen.
Terugkeer naar de wortels werkt
Roepingenleiders moeten deze trend serieus nemen. De priesterroepingen komen niet voort uit ‘experimentele pastorale benaderingen’, maar uit sacramentele trouw, eucharistische aanbidding en Mariadevotie. Terugkeer naar het geloof van altijd — dát werkt. Hier ligt de toekomst van de Kerk.
Laatst bijgewerkt: 20 mei 2025 10:48
