De jonge prins Aloysius Gonzaga (Wikimedia Commons)
Een les uit de kindertijd van de heilige Aloysius Gonzaga
In de levensbeschrijving van de heilige Aloysius Gonzaga lezen we: "De heilige Aloysius Gonzaga (1568-1591) was de oudste zoon van Ferdinand, markies van Castiglione. Naast zijn vroegrijpe vroomheid, vertoonde hij ook het oorlogszuchtige borrelen van zijn voorvaderlijk bloed. Zijn vader, de markies gaf hem een kleine wapenuitrusting, een helm, een klein zwaard en een kleine maar echte haakbus (middeleeuws vuurwapen). Hij nam hem mee naar het kamp Casalmaggiore, waar hij de troepen moest inspecteren die hij zou leiden om oorlog te voeren tegen Tunis voor de koning van Spanje".
Een wacht voor de mond
Aloysius was graag bij de Spaanse tercios - de beroemdste infanterietroepen die toen bestonden - en imiteerde hun krijgshaftige pas. Hij herhaalde echter ook hun spraak en soms de aanstootgevende woorden van enkelen. Deze slechte woorden vielen niet in de smaak bij zijn leermeester, die hem vertelde dat deze uitdrukkingen geen schone taal waren. Hoewel de vijfjarige de betekenis ervan niet begreep, weende hij bitter om deze onvrijwillige fout, die hij zichzelf altijd verweet als één van de ernstigste in zijn leven. Hij zei dat zijn "bekering" begon met die episode.
Fijngevoelige meester
De schrijver Daurignac verhaalt over het voorval: "Op het moment van vertrek, aangekomen in het legerkorps onder bevel van Don Ferrante de Gonzaga, vader van de heilige Aloysius, werd Luís naar Castiglione gestuurd. Don Francesco del Turco stapte in de koets van de jonge prins. De heren van het gevolg vergezelden hem te paard. Toen ze in de buurt van het open veld kwamen, zei de gouverneur tegen zijn leerling, op de plechtige en respectvolle toon waarop hij altijd tegen hem sprak: "Monseigneur, sinds enkele dagen heb ik een belangrijke opmerking over u te maken. Ik heb gewacht tot u Casals had verlaten, opdat u het niet zou herhalen."
Beschaafde taal
"Wat heb ik dan gedaan?" vroeg het gealarmeerde kind. "Dit is wat je gedaan hebt. Gedurende je hele verblijf in Casals, woonde uwe hoogheid op het platteland [zoals de wil van de prins zijn vader was]. Maar uwe hoogheid gebruikte verwerpelijke woorden en uitdrukkingen, die een prins van uw bloed zich nooit mag veroorloven uit te spreken of zelfs maar toe te laten, want dat zou de prinses, uw moeder, veel verdriet doen als te horen kreeg dat ze over uw lippen kwamen." "Maar, dierbare meester, ik heb geen idee wat deze woorden betekenen. Wat heb ik gezegd dat slecht was?" En de jongen begon te huilen. Toen herinnerde de leermeester zijn leerling aan woorden waarvan het onschuldige kind de betekenis en de ongepastheid niet had begrepen.
Diep berouw van een kind
"Mijn goede vriend, dat zal mij geen tweede keer overkomen," antwoordde St. Aloysius, zeer schuldbewust. "Ik beloof dat ik deze les altijd in gedachten zal houden." En hij hield zich aan zijn belofte. St. Aloysius Gonzaga vergat nooit zijn fout, de vrucht van pure onwetendheid. Hij beschouwde het ook later in zijn leven als het meest betreurenswaardige dat hij ooit in zijn leven had gedaan en bekende later dat de herinnering aan deze episode hem zeer nederig maakte.
Lees ook: Maria en de moslim die zich bekeerde
Vorming tot man in plaats van kind blijven
Dr. Plinio Corrêa de Oliveira geeft als commentaar: Ik zal het voorval samenvatten om het beter te begrijpen. De heilige Aloysius Gonzaga had Spaans bloed, maar was de zoon van een semi-soevereine vorst van Italië. Hij was van het huis van Castiglione, dat familiebanden had met de grootste vorstenhuizen van Europa, waaronder het belangrijke huis van Oostenrijk. Hij was vier jaar oud en al in militaire kringen geplaatst. Deze plaatsing bij soldaten lijkt misschien overdreven, maar het is iets prachtigs. Kinderen komen tegenwoordig in een soort eeuwige kindertijd terecht, omdat ze van jongs af aan op kleuterscholen worden geplaatst. Als je een jongen volwassen wilt laten worden, stop je hem niet in de kleuterschool maar in een "mannentuin". Ik heb de indruk dat de langdurige zachtheid van de kleuterschool een medeplichtige rol speelt in het gebrek aan structuur en karakter van de huidige generaties.
Volwassen worden door een volwassen behandeling
Volwassen worden hoort bij een kind. De tendens van vandaag is om de opvoeding van een jongen te beperken in plaats van uit te breiden. De jongen wordt niet op een hoger niveau getild, die zou dienen om zijn zoektocht naar hogere onderwerpen te versnellen. De jongen blijft lange tijd kinderlijk. Vervolgens wordt hij in het gemengde onderwijs geplaatst. Door deze combinatie dreigt een hybride opvoeding te ontstaan, die een mentaliteit voortbrengt die noch volwassen noch kinderlijk, noch mannelijk noch vrouwelijk is. Daarom werd Sint Aloysius niet naar een kleuterschool gestuurd, maar naar een legerkamp. Zoals u weet, is de taal in een militaire omgeving niet altijd even zuiver en verheven. De jongen leerde een paar woorden die eigen waren aan het militaire jargon, die geen deel uitmaakten van de taal van het gezin thuis en een vulgaire betekenis hadden.
De volwassen Aloysius (Goya, Wikimedia Commons)
Ook een kleine misstap serieus nemen
Dan komt zijn leermeester. Je ziet hoe een kleine prins in die tijd reisde. Hij ging in een rijtuig met zijn leermeester en had een gevolg van dienaren die hem te paard vergezelden. Zijn leermeester sprak pas met hem nadat hij de stad had verlaten waar hij deze slechte gewoonte had opgedaan en wachtte tot hij op het platteland was aangekomen. En zie de ernst die zijn leermeester aan deze episode toeschreef. Oppervlakkige geesten zullen zijn houding overdreven vinden. Hij zei dat een prins van het bloed nooit zulke woorden zou mogen leren en dat een prins van zijn stand de betekenis ervan niet eens zou mogen kennen. De heilige Aloysius vroeg welke woorden gebruikt werden en betuigde zijn diepe bedroefdheid over het gebruik ervan.
Heiligheid ook in het kleine
Iemand zou kunnen zeggen dat zijn leermeester onnodig streng was door de kleine prins te berispen. Hij wist niet wat hij gezegd had en had dus geen kwaad gedaan. Integendeel, de leermeester gaf blijk van een diepgaande visie op de dingen. Een woord is van dien aard, dat het zelfs kwaad doet, wanneer men niet weet wat het betekent. Bijvoorbeeld, een persoon heeft de gewoonte godslasterlijke uitroepen te doen zonder erover na te denken. Is het nutteloos hem te corrigeren? In het geheel niet. De woorden hebben intrinsiek een kwade betekenis en de lippen van een kind van Onze Lieve Vrouw mogen zich niet bezoedelen door het uitspreken van vulgaire of obscene woorden. Zo zien we de nederigheid van de heilige Aloysius. Nederigheid is het overwegen van de waarheid. De waarheid brengt hem ertoe zijn zonde zo ernstig te overwegen dat hij het de ernstigste zonde van zijn leven noemt. Deze overweging onthult zijn schitterende, we zouden bijna kunnen zeggen, verblindende onschuld en heiligheid.
Deze informele voordracht van professor Plinio Corrêa de Oliveira werd eerder in het Engels gepubliceerd op tfp.org
Laatst bijgewerkt: 2 januari 2023 11:42