Sint-Cyrillus, afgebeeld als monnik (rechts) met Sint-Methodius als aartsbisschop (links).
De heilige broers Cyrillus en Methodius, apostelen van de Slaven
Op 7 juli valt het feest van de heilige Cyrillus (815-869) en de heilige Methodius (826-885), over wie ik, overgenomen uit Het liturgisch jaar van Dom Guéranger, de volgende aantekeningen heb:
Prins van Moravië vraagt om missionarissen
Cyrillus en Methodius waren zonen van een hoge ambtenaar van Thessalonica. Methodius kreeg het bestuur over een Slavische nederzetting in Macedonië. Cyrillus ontving, na gestudeerd en onderwezen te hebben, de priesterwijding en werd monnik in Bithynië. Daarna werd hij belast met de missie naar de Chazaren, de barbaren in het zuiden van Rusland. Hij zou er, samen met zijn broer, een politieke en religieuze missie uitoefenen in 862. De prins van Moravië vroeg Byzantium om missionarissen. Photius, die de taal van het land sprak, stuurde in 863 de broeders naar hen toe.
Broers alfabetiseerden de Moraviërs
Ze leerden de Moraviërs het schrift [dat wil zeggen dat de Moraviërs in die tijd leerden schrijven], waarbij een nieuw alfabet voor hen werd samengesteld, Cyrillisch genaamd, dat nog steeds wordt gebruikt onder de Russen. Daarna vertaalden ze de Bijbel en de Liturgie in het Slavisch, de vorm van de Slavische taal die door deze volkeren werd gesproken, en organiseerden ze een groot christendom in Bohemen en Hongarije. Toen ze in 868 in Rome aankwamen, werden ze door paus Hadrianus II met eer bejegend, mochten ze de Mis in het Slavisch opdragen en werden ze bisschop. Maar Cyrillus stierf in 869 op 42-jarige leeftijd.
Methodius gaat alleen verder
Methodius keerde alleen terug. Aangesteld als aartsbisschop van Sirmium in Servië, trof hij een zeer verstoorde situatie aan, een situatie die zich tegen hem had gekeerd, zijn vijanden hadden hem gevangen gezet; de paus kwam verschillende keren tussenbeide ten gunste van hem en hij zegevierde uiteindelijk over zijn tegenstanders. Hij stierf in 877, tot groot verdriet van iedereen. Zijn prachtige begrafenis werd in het Grieks, Latijn en Slavisch gevierd. In 1863 gaf Pius IX toestemming voor de cultus van de heiligen Cyrillus en Methodius.
Bloedbanden in werk Voorzienigheid
Je kunt uit deze biografische samenvatting een aantal zeer merkwaardige zaken halen. Op de eerste plaats waren de heilige Cyrillus en de heilige Methodius broers en zij deden, als broers, een gemeenschappelijk werk van groot belang. Soms zien we dat deze rol van bloedbanden in de werken van de Voorzienigheid wordt weergegeven, om het instituut van de familie te verheerlijken. De Voorzienigheid, die hier gewoonlijk geen rekening mee houdt, kiest plotseling twee broers of een hele familie uit om een bepaald werk te doen. Dan wordt dat vrome werk bovenal het werk van een gezin.
Klooster bekroont heidense Olympus
Hier zijn deze twee die voor een buitengewoon werk worden uitgezonden, namelijk de bekering van al die Slavisch sprekende volkeren op de Balkan, die zich vervolgens zouden verspreiden naar Rusland, om later de bekering van die natie voor te bereiden. Daarom koos hij twee broeders van een zekere rang, van wie je hebt gezien dat de ene zelfs provinciegouverneur was. En de andere, die een monnik was, wat aan de christelijke oudheid doet denken, was een monnik op de berg die Olympus genoemd werd. Dat wil zeggen, op een berg die ooit was gewijd aan de goden werd een katholiek klooster gevestigd. Zacht, sterk, op een totaal dominante manier.
Schismatieke Photius gaf evangelisatie-impuls
Een andere opmerkelijk gegeven is: wie gaf deze twee monniken de opdracht om zo'n buitengewone evangelisatie uit te voeren? Het was Photius, precies een van degenen die verantwoordelijk waren voor het schisma in het Oosten, maar voordat hij in schisma viel gaf hij nog steeds deze impuls. Dat wil zeggen dat hij het beginpunt zou vormen van echte katholieke bolwerken op de Balkan. Welnu, als er vandaag de dag nog steeds katholieken in de Balkan zijn, dan is dat precies vanwege deze strategische fout van Photius. Deze strategische fout is interessant voor ons, omdat Photius nog steeds twee heiligen aanwees voor een werk waarvoor, net als vandaag, geen mogelijkheid bestaat om twee heiligen aan te wijzen voor wat dan ook.
De Revolutie heeft alles gecompliceerd
De zeef is veel fijner geworden, de ketters van vandaag zijn veel slimmer, strenger en sluwer dan de ketters van vroeger. De last van de revolutiegeest is enorm veel groter geworden en de dingen gebeuren niet meer zoals vroeger. Hier heb je een "flits" van wat het verschil is tussen de ketter van vroeger en de ketter van nu. Het is interessant voor u om te volgen wat de rol is van deze heilige stichters van volkeren: het is zo buitengewoon, de festiviteiten die God hen geeft als mannen van Zijn rechterhand, om werken te doen die een volk vormen, dat zij iets nemen dat niets anders is dan een nevel, iets volledig anorganisch, zonder eigen leven, en het veranderen in een volk met al zijn elementen. Je zult de verschillende dingen zien die ze gedaan hebben en hoe ze het volk doen ontstaan.
De broers creëerden Slavisch alfabet
Ik zal terugkomen op de lijst. Wat ze deden: eerst leerden ze de Moraviërs schrijven, door voor hen een nieuw alfabet samen te stellen, het cyrillisch, dat nog steeds in Rusland wordt gebruikt. Dat wil zeggen, de mensen waren zo ongeletterd dat ze niet eens hun eigen lettervormen hadden om hun taal in uit te drukken. Zij, de heiligen, bedachten de juiste tekens voor die taal. En het schoot op zo'n manier wortel dat het tot op de dag van vandaag, tot in de tijd van abt Guéranger - de communisten hebben vast geprobeerd hier een einde aan te maken - nog steeds gebruikt wordt in Rusland. Dat wil zeggen, tot 800 tot 1800 jaar, en dus 1000 jaar of zelfs meer, of in ieder geval tot de val van Stalin, was hun evangelie van kracht, hun schrift was van kracht en waren zij stichters van een volk die de schriftelijke uitdrukkingsmogelijkheid geven aan de gedachte van datzelfde volk.
Heiliging van de taal
Ze vertaalden de Bijbel en de Liturgie in het Slavisch. Het is de verspreiding van het woord van God, het is de grondwet van de taal. Het is het eerste werk dat zeker vertaald is, geschreven, de eerste tekst van een grote gedachte uitgedrukt in de termen van die taal. En dit op zo'n manier dat het die taal van een barbaars volk, een taal werd met alle waardigheid van een taal. Ze hebben toen een taal gesmeed. Het gaat nog verder: ze organiseerden talloze christelijke broederschappen in Bohemen en Hongarije. Talrijke kernen van volkeren die als christenen leefden en die later alles zouden bestralen en kerstenen.
Kerstening staat gelijk aan beschaving
Nu, in het geval van semi-barbaarse volkeren staat kerstening gelijk aan beschaving. Ze legden de basis van een christelijke beschaving voor volkeren die zich niet langer alleen op de Balkan bevonden, maar die via Centraal-Europa binnenkwamen, het was Hongarije... Je kunt dus de triomfantelijke genade van het geloof zien. Daarna gingen ze naar Rome om hun volledige onderwerping aan Hadrianus II aan te bieden. Dat was in die tijd van strijd tussen Oost en West heel belangrijk. En zij waren de grondleggers van de Slavische liturgie, want zij kregen van de paus de toestemming om de H. Mis in de Slavische taal op te dragen.
H. Methodius triomfeerde
De heilige Cyrillus stierf in 842. De heilige Methodius keerde terug, werd aartsbisschop en van daaruit begon de hiërarchie te groeien. Maar hij was het onderwerp van hevige oppositie daar. Je vindt dit bij bijna alle stichters: ze hebben het werk gevonden en plotseling breekt er een enorme opstand tegen hen uit. Vaak stort het werk in, soms ook niet, en bij de heilige Methodius gebeurde dat niet. Hij won en stierf omringd door eer. Ik vraag je: waarom zijn er daarna niet meer van deze heilige stichters geweest? Waarom waren er heiligen voor alles, maar geen stichtende heiligen?
Revolutie tastte alles aan
Kijk, nadat de Revolutie begon te zegevieren, was er een terugtrekking van de zegeningen van God, die, om de glorie van Zijn Kerk te laten zien, doorging met heiligen op te wekken voor vele andere dingen, maar nergens werd meer een katholieke beschaving geboren, of die, al geboren. ergens bloeide. De hele wereldorde werd aangetast door een soort religieuze rachitis, dat is duidelijk. Een straf die voortkwam uit de Revolutie, totdat die zijn laatste en bittere vruchten voortbracht. En de Voorzienigheid zal dan de mensheid de eikels van de zwijnen hebben laten eten, haar herstellen en besluiten haar opnieuw het voordeel te geven van een katholieke beschaving.
Heilige broers verwijzen naar de toekomst
Bij die gelegenheid zullen de heilige stichters verschijnen en het Rijk van Maria stichten. En bij het aanbreken hiervan is het gepast om de heilige Cyrillus en de heilige Methodius te gedenken. Want als stichters namens de rechterhand van God doen zij alles. De heilige Cyrillus en Methodius waren geen sociologen, economen, psychologen of iets dergelijks. Maar ze waren onvergelijkbaar meer dan dat: ze waren heiligen namens de rechterhand van God. Ze verschenen en alles werd geboren.
Bid om de H. Geest
Dan herinneren we ons dat gebed tot de Goddelijke Heilige Geest: Emitte spiritum tuum et creabuntur, et renovabis faciem terrae – ‘Zend uw Geest uit en alle dingen zullen opnieuw geschapen worden en u zult het aanschijn van de aarde vernieuwen’. Je zou kunnen zeggen: zend Uw Geest die aanwezig is in de mensen van Uw rechterhand en alle dingen zullen opnieuw worden geschapen en het aanschijn van de aarde zal worden vernieuwd. Dit is wat we moeten vragen.
Deze tekst is overgenomen van pliniocorreadeoliveira.info en is ontleend aan een conference die prof. Plinio op 7 juli 1965 gegeven heeft.
Laatst bijgewerkt: 9 februari 2024 09:24