De heilige Don Bosco.
De droom van Don Bosco over de tien heuvels en de onschuld
De heilige Johannes Bosco had op de avond van 22 oktober een droom die voortborduurde op de vorige nacht. Op hetzelfde moment had een jongeman genaamd C.E. uit Casal Monferrato dezelfde droom, waarin het leek alsof hij bij Don Bosco was en met hem sprak.
Vertel het Don Bosco
De volgende ochtend was C. E. zo onder de indruk dat hij de droom aan zijn professor vertelde, die hem aanspoorde om het Don Bosco te gaan vertellen. De jongeman ging meteen en zag Don Bosco de trap afkomen. Hij was nieuwsgierig op zoek naar de jongen om hem over zijn droom te vertellen.
Priesters en geestelijken
In de droom was Don Bosco in een grote vallei met duizenden en duizenden jongens. Onder deze jonge mannen kende hij alleen degenen die in het Oratorium waren gebleven. De anderen waren degenen die in de toekomst zouden kunnen komen. Bij de jongemannen waren priesters en andere geestelijken van het Oratorium.
Beklim de heuvels
Een heel hoge heuvel sloot de vallei aan één kant af. Een stem zei tegen Don Bosco: "Zie je die heuvel? Jij en je jonge mannen moeten die beklimmen." Don Bosco gaf het bevel om de heuvel te beklimmen. De jonge mannen sprintten de heuvel op. De priesters en geestelijken renden ook, duwden de jonge mannen vooruit en tilden degenen die vielen op. Ze droegen ook degenen op hun schouders die moe waren en niet konden lopen.
Dragen wie niet kan lopen
In korte tijd bereikten ze de top van de heuvel. Don Bosco vroeg: "En wat moeten we nu doen?" De stem zei: "Jullie moeten de tien heuvels oversteken die jullie voor je uit zien strekken, de een na de ander." "Hoe kunnen we zo'n lange reis maken?" zei de stem. "Zij die niet op eigen benen kunnen staan, moeten gedragen worden," antwoordde hij.
De 500 onschuldigen
Plotseling verscheen aan een kant van de heuvel een prachtige driehoekige wagen met drie wielen die in alle richtingen bewogen. Drie stangen bereikten een punt boven de wagen waar een spandoek hing waarop in grote letters het woord Onschuld stond geschreven. De wagen reed tussen de jongeren door. Veel jongens klommen aan boord, het werden er 500. Slechts vijfhonderd van de vele duizenden jongeren waren nog onschuldig.
Vlag met ‘boetedoening’
Terwijl Don Bosco deze op de wagen plaatste, vroeg hij zich af welke kant hij op moest. Toen zag hij een brede, comfortabele weg voor zich, helemaal bezaaid met doornen. Op deze weg verschenen plotseling zes jonge mannen in het wit, die een andere prachtige vlag hesen waarop stond geschreven: "Boetedoening." De zes stonden aan het hoofd van alle jonge mannen die op reis zouden gaan.
Velen blijven achter
Het teken voor vertrek werd gegeven. Vele priesters sprongen vooraan de wagen die, door hen getrokken, in beweging kwam. De zes in het wit geklede mannen volgden, daarna de rest van de menigte. Don Bosco keek achterom om te zien of alle jonge mannen waren gevolgd. Hij zag dat velen in de vallei waren gebleven, anderen hadden zich omgedraaid. Gekweld door onuitsprekelijk verdriet besloot Don Bosco om de weg terug te volgen, zodat hij de ondoordachte jongeren kon overhalen om hem te volgen. Maar zijn gids verbood hem dat absoluut.
Gehoorzamen
"Maar die arme jongens zijn verdwaald," riep hij uit. De gids antwoordde: "Erger voor hen. Ze werden net als de anderen geroepen en wilden je niet volgen. Ze zagen de weg die genomen moest worden en dat was genoeg. Gehoorzaamheid geldt ook voor jou!" Don Bosco gehoorzaamde en vervolgde zijn weg. Hij had deze pijn nog niet verwerkt toen zich een ander triest voorval voordeed. Veel jonge mannen in de wagen waren op de grond gevallen. Van de aanvankelijke 500 bleven er nauwelijks 150 over onder het vaandel van de Onschuld.
Vreselijke droom
Don Bosco was ontdaan door deze ontwikkeling. In de hoop dat dit een droom was, deed hij alle moeite om wakker te worden, maar de droom bleef zich voordoen als werkelijkheid. Hij klapte in zijn handen en hoorde het geluid van zijn klappen. Hij kreunde en luisterde naar het geluid door de hele kamer. Hij wilde deze vreselijke droom verdrijven, maar hij kon het niet.
Uitgenodigd om te biechten
"Ach, mijn lieve jongelui," riep hij uit, terwijl hij de droom vertelde. "Ik ken hen die in de vallei bleven en hen die omkeerden of van de wagen vielen! Ik heb jullie allemaal gekend. Ik zal alles in het werk stellen om jullie te redden. Zo vaak werden jullie uitgenodigd om te biechten, maar jullie gaven geen gehoor aan de oproep! In hemelsnaam, red jullie zielen."
Een prachtig dorp
Veel
jonge mannen die van de wagen gevallen waren, voegden zich bij
degenen die liepen. Ondertussen klonk er muziek uit de wagen die zo
lieflijk speelde dat het geleidelijk Don Bosco's verdriet overwon. Ze
staken zeven heuvels over. Op de achtste kwamen ze in een prachtig
dorp, waar ze stopten om uit te rusten. De huizen waren van een
onbeschrijfelijke rijkdom en schoonheid.
Prachtig en betoverend
Don Bosco zei: "De heilige Teresa merkte op dat praten over de dingen van het paradijs hun tekort doet. Ze zijn gewoon te mooi voor woorden. Daarom wil ik alleen opmerken dat de deurposten van die huizen van goud, kristal en diamant leken te zijn, zodat ze verrassing en vreugde zouden veroorzaken bij degenen die ze zagen. De velden waren gevuld met bomen die bloemen hadden en men kon er rijp en groen fruit tegelijk aan zien groeien. Het was prachtig en betoverend."
De ontmoeting met C. E.
De jongemannen verspreidden zich door het dorp, sommigen om het ene te zien, anderen voor het andere omdat hun nieuwsgierigheid en verlangen naar fruit groot was. In dit dorp ontmoette de jongeman, C.E. uit Casal Monferrato, Don Bosco en begon een lang gesprek met hem. Don Bosco en de jongeman herinnerden zich perfect de vragen en antwoorden van hun gesprek uit hun dromen.
Plotseling oud
Don Bosco had nog een vreemde verrassing. Zijn jonge mannen verschenen plotseling oud, tandeloos, vol rimpels op hun gezicht, witharig, voorovergebogen, kreupel en leunend op stokken. Don Bosco was verbijsterd door de aanblik. De gids zei: "Je vraagt je af wat er gebeurd is. Het lijkt misschien alsof je de vallei maar een paar uur hebt verlaten, maar in werkelijkheid is het jaren en jaren geleden. Kijk in de spiegel en je zult zien dat ik de waarheid spreek."
Voorwaarts
Er werd hem een spiegel voorgehouden en hij zag dat hij er uitzag als een oude man met een gerimpeld gezicht en slechte tanden. Ondertussen ging de groep weer op weg. De jongens vroegen van tijd tot tijd of ze mochten stoppen om dingen te zien. Don Bosco zei tegen hen: "Laten we voorwaarts gaan. Voorwaarts. We hebben niets nodig; we hebben honger noch dorst."
De hemel in zicht
In de verte, op de tiende heuvel, verscheen een steeds groter wordend licht, alsof het uit een spectaculaire deur kwam. We hoorden opnieuw het gezang, dat zo mooi was dat het leek alsof iets dergelijks alleen in de Hemel kon worden gehoord en genoten. Het leek niet de muziek van instrumenten of menselijke stemmen te zijn. De muziek was niet te beschrijven en overspoelde Don Bosco's ziel zo met vreugde dat hij wakker werd en in zijn bed lag.
Tien Geboden
Zo verklaarde hij zijn droom: "De vallei is de wereld. De heuvels zijn de obstakels waarvan we ons moeten losmaken. De wagen, begrijp je. De jonge mannen te voet zijn degenen die hun onschuld hebben verloren en berouw hebben getoond over hun fouten. Don Bosco voegde er verder aan toe dat de tien heuvels de Tien Geboden van Gods wet voorstelden, waarvan de naleving tot het eeuwige leven leidt. Hij kondigde toen aan dat hij bereid was om bepaalde jonge mannen vertrouwelijk te vertellen wat ze in die droom hadden gedaan, of ze in de vallei waren gebleven of van de wagen waren gevallen.
Lees ook: Don Bosco: 'Het rode paard van de Apocalyps vervulde mij met bloedstollende angst'
De toestand wereldwijd
De volgende avond vroeg Don Bosco aan de geestelijken en priesters wat ze van die droom dachten. Ze antwoordden dat het niet alleen over de jeugd ging, maar dat het de toestand van de samenleving wereldwijd aangaf. Don Bosco stemde in en glimlachte. Hij enthousiasmeerde zijn studenten met de droom van de tien heuvels die hen voorbereidde op de Heilige Communie. Hij had ook individuele ontmoetingen met elk van de personeelsleden in het huis, waarbij hij aandacht schonk aan de behoeften en moeilijkheden die ze in hun taken tegenkwamen.
Niet iedereen bereikt de hemel
Het einde van Don Bosco's klim lijkt de Hemel te zijn, met prachtige muziek en helder licht. Iedereen moest de goede strijd strijden en zijn fouten overwinnen om het te bereiken. Maar niet iedereen bereikte de hemel; velen vielen weg omdat ze hun onschuld verloren. Deze droom weerspiegelt de werkelijkheid: "Velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren."
Deze tekst is overgenomen van tfp.org.
Laatst bijgewerkt: 27 juni 2023 11:51