‘Nu laat Gij, o Heer, uw dienaar gaan, In vrede naar uw woord. Want mijn ogen hebben uw heil aanschouwd...’
Maria-Lichtmis: Onze Lieve Vrouw biedt Jezus aan in de Tempel
Op 2 februari viert de Kerk het hoogfeest Maria – Lichtmis. Dit viert de dag waarop Onze Lieve Vrouw het Kind Jezus volgens de voorschriften van de wet aanbood in de Tempel in Jeruzalem. Prof. Plinio Correa d’Oliveira legt het uit in de volgende bespiegeling.
Een prachtige regel
Moeders die een kind hadden gekregen, moesten volgens de wet van het Oude Testament zo snel mogelijk naar de Tempel gaan om het kind aan God voor te stellen en zich te laten reinigen. Dit was een regel die elke goede Israëlitische moeder in acht nam. In feite was het een prachtige regel die de heiligheid van God weerspiegelde.
Verplichting van de oude wet
Het kind wordt geboren, wordt geboren te midden van gevaren. Elke zwangerschap heeft gevaren. Maar hij is tenslotte geboren. O gebeurtenis. O gelukkige gebeurtenis! De moeder neemt het kind en zodra zij, de moeder, beter is, in staat is te reizen en naar de tempel kan gaan, gaat zij naar de tempel en biedt aan God dat kind aan, dat van God is omdat God hem geschapen heeft, opdat hij Gods kind kan zijn en voor God kan leven. De oude wet maakte dit verplicht.
Respect voor de traditie
Onze Lieve Vrouw stond boven de oude wet. God is niet onderworpen aan de wet die Hij zelf gemaakt heeft. De wetgever staat boven de wet, dat spreekt vanzelf. Hij was dus niet verplicht te gaan en zij was niet verplicht Hem naar de tempel in Jeruzalem te brengen. Maar ze wilde het wel. Ze wilde uit respect voor de wet, uit respect voor de traditie. Het was een wet die voor Haar slechts een traditie was, maar het was een traditie. Uit liefde voor deze opvatting van traditie, die het eerste woord is van onze rode en gouden banier (de banier van TFP), bezield door de zeer intense liefde voor God die zij had, brengt zij de Tweede Persoon van de Heilige Drie-eenheid naar de Tempel van Jeruzalem.
Maria gaat de Tempel binnen
In een unieke episode in de geschiedenis van de Tempel is het de vleesgeworden God zelf die de Tempel binnengaat. Het zou de moeite waard zijn om een duizend keer mooiere tempel te bouwen dan die, zodat de vleesgeworden God er binnen kan gaan. Het was het hoogste uur, het heilige uur, het perfecte uur. Je zou kunnen zeggen dat op dat moment alle engelen de tempel vulden en begonnen te zingen. Ze kwam binnen.
Religieuze decadentie
Maar... maar... niemand heeft het gemerkt. Niemand hoorde de engelen. De religieuze decadentie van het uitverkoren volk was enorm. De plaats stond vol kraampjes met mensen die handelden in allerlei zaken; de priesters waren degenen of waren directe voorlopers van hen die zich zouden inzetten voor Zijn kruisiging. Alles lag in puin. De auteur van alle dingen gaat die geestelijke ruïnes binnen. En die mannen van de ondergang zagen Hem niet.
‘Laat uw dienaar in vrede gaan…’
Zij voert het ritueel van de presentatie uit en een profeet, Simeon, die daarvoor door God is aangewezen, treedt op om haar te reinigen, dat wil zeggen, hij voert het ritueel met haar uit en ontvangt het Kind in haar armen, hij heeft die lofzang die zo begint, in het Latijn: Nunc dimittis servum tuum, Domine, secundum verbum tuum in pace, quia viderunt oculi mei salutare tuum".... – ‘Nu laat Gij, o Heer, uw dienaar gaan, In vrede naar uw woord. Want mijn ogen hebben uw heil aanschouwd...’ (Lc 2:29-30).
Gods belofte wordt vervuld
Zij luistert vol vreugde naar die oude man, die aan het leven gebonden leek door een belofte die niet was vervuld: Gods belofte dat hij de Messias zou zien voordat hij stierf. Die man ziet de Messias komen en zingt: "Heer, laat nu..." En hij voorziet de toekomst van dat Kind, hij voorziet de glorie, hij voorziet het kruis. Hij zegt: "(...) Zie, Hij (dit Kind) is bestemd tot val en opstanding van velen in Israël, en tot een teken van tegenspraak; en een zwaard zal ook uw eigen ziel doorboren. Zo moeten de gedachten van veler harten worden ontsluierd." (Lc. 2, 34-35).
Zoon van God
U zult een steen des aanstoots zijn, zodat de overleggingen van vele zielen worden onthuld. Maar tegelijkertijd wordt er lof gezongen en gezegd dat Hij het Lumen ad revelationem gentium et gloriam plebis tuae Israël is - "licht om de volkeren te verlichten, en heerlijkheid van Israël, uw volk" (Lc. 2, 32). Alles bij elkaar. En een profetes, Anna, zingt eveneens zijn glorie.
Twee, door goddelijke inspiratie, weten wat tot dan toe alleen Jozef en zij wisten: dat dit de Zoon van God was.
De tekst is ontleend aan een uitgeschreven opname van een conferentie voor leden van TFP door prof. Plinio Corrêa de Oliveira en die gepubliceerd is op www.pliniocorreadeoliveira.info.
Laatst bijgewerkt: 1 februari 2023 15:24