Lourdes en het menselijk lijden
De Kerk viert op 11 februari de herinnering aan de verschijningen van Onze Lieve Vrouw in Lourdes. Op die dag in 1858 begonnen de verschijningen aan Bernadette Soubirous die zich in dat eerste half jaar zouden voortzetten tot aan de laatste verschijning op 16 juli, het feest van Onze Lieve Vrouw van de berg Karmel.
Sensationele genezing
In Lourdes neemt de Goddelijke Voorzienigheid twee verschillende houdingen aan ten opzichte van het menselijk lijden. Daarvan is er één sensationeel, die dus meer onze aandacht trekt. Het is wanneer Onze Lieve Vrouw, als een barmhartige moeder, zieken en kreupelen geneest en zo de waarachtigheid van het geloof bewijst. Dit toont op zijn beurt haar barmhartigheid voor dwalende zielen, door hen een sterk motief tot bekering te geven.
Waar de een wel, de ander niet genezen?
De ontelbare pelgrims die niet worden genezen zijn een voorbeeld van de andere houding en roepen de vraag op: "Waarom zou Onze Lieve Vrouw de een wel en de ander niet genezen?" en "Is dit niet in tegenspraak met de eerste houding?". De antwoorden op deze vragen tonen de bestaansreden en de rol van het lijden binnen de volmaaktheid van de goddelijke plannen. We kunnen dus veel meer leren van deze tweede houding dan van de eerste.
Lijden ‘het achtste sacrament’
Om tot een conclusie te komen moeten we eerst erkennen dat Onze Lieve Vrouw in Lourdes haar goedheid toont. Ze laat zien dat ze wonderen kan en wil verrichten voor haar kinderen. Toch keert de overgrote meerderheid van de pelgrims ongenezen terug. Als we dat analyseren, komen we tot de conclusie dat lijden en geestelijke beproevingen juist de middelen zijn voor de heiliging van de meeste zielen. Deze zijn noodzakelijk, omdat de meeste zielen alleen door lijden onthechting en liefde tot God ontwikkelen. De heilige Franciscus van Sales drukte dit goed uit toen hij het lijden het "achtste sacrament" noemde.
‘Nooit ziek geweest’
Op een dag sprak ik met kardinaal Pedro Segura. Hij vertelde over een gesprek dat hij had met paus Pius XI. De Heilige Vader liet er zich op voorstaan op dat hij nooit ziek was geweest, toen kardinaal Segura glimlachte en zei: "Dan mist Uwe Heiligheid het teken van de uitverkorenen." De paus schrok en de kardinaal ging verder: "Alle voorbestemden waren ziek of ziek, en ernstig, gedurende minstens een deel van hun leven. Als Uwe Heiligheid nooit ziek is geweest, is dat een slecht teken."
Lijden is onmisbaar voor redding ziel
Enkele dagen later kreeg Pius XI een zware hartaanval. Vanuit zijn ziekbed schreef de paus een briefje aan kardinaal Segura dat luidde: "Uwe Eminentie, nu heb ik het teken van de uitverkorenen." Werkelijk, ziekte en lijden van elke orde zijn tekenen van de uitverkorenen. Onze Lieve Vrouw beseft dat lijden onmisbaar is voor de redding van de zielen. Ze zou hun eeuwige bestemming in gevaar brengen als ze iedereen zou genezen die Lourdes bezocht.
Lees ook: De bijzondere missie van Sint-Bernadette, zieneres van Lourdes
Niet-genezingen keren tevreden terug
Bovendien doet ze nog iets groters voor degenen die ze niet geneest. Zij geeft hun een zodanige acceptatie van hun toestand dat ik nog nooit gehoord heb van iemand die verbitterd terugkeerde uit Lourdes omdat hij niet genezen was. Integendeel, de niet-genezenen keren met grote berusting terug en zijn volkomen tevreden over hun reis. Velen komen aan en als ze anderen zien die hulpbehoevender zijn dan zijzelf, vragen ze Onze Lieve Vrouw om deze ongelukkigen te genezen in plaats van zichzelf - en vaak wordt hun gebed verhoord.
Groter wonder dan genezingen
Denk eraan, dit zijn geen mensen met een onnozele ziekte. Niemand gaat naar Lourdes vanwege een verkoudheid. Ze zijn ernstig ziek en lijden vrijwillig voor het welzijn van anderen. Dit is een waar wonder dat het menselijk egoïsme rechtstreeks confronteert. Het is een groter wonder dan de genezingen die plaatsvinden.
Voortreffelijke daden van vergevingsgezindheid
De houding van de karmelietessen in Lourdes is misschien nog wel mooier. Deze gewijde zielen bieden zich aan als boetedoening en lijden vrijwillig aan allerlei ziekten, om genaden te kopen voor hen die het heiligdom bezoeken. Zij vragen nooit om genezing, maar bieden liever hun pijn aan ten bate van de pelgrims. Als we begrijpen hoezeer de erfzonde de menselijke natuur heeft aangetast, zien we dat deze voortreffelijke daden van vergevingsgezindheid, die de gevallen mens zo vreemd zijn, de grootste wonderen van Lourdes zijn.
‘Lijden is moeilijk te verdragen’
Dit is de diepere reden waarom Onze Lieve Vrouw in Lourdes genezingen verricht: om deze geestelijke en morele wonderen te verrichten die de zielen naar de hemel leiden. Hoe kan het ook anders? Zou Onze Lieve Vrouw echt goed zijn als ze in Lourdes lichamen hielp en zielen verwaarloosde? Zou ze werkelijk van de mensheid houden als haar voornaamste doel niet altijd was hen ertoe te brengen God lief te hebben? Men zou kunnen tegenwerpen: "Dit is moeilijk te accepteren, want lijden is moeilijk te verdragen."
‘Neem deze kelk van mij weg’
De lijdensweg in de tuin van onze Heer beantwoordt dit bezwaar. Toen de God-mens werd geconfronteerd met de volle omvang van Zijn lijden, bad Hij: "Indien mogelijk, neem deze kelk van mij weg, maar niet mijn wil, maar de Uwe." Dit is de houding die wij moeten aannemen tegenover het lijden. Zoals een engel Onze Lieve Heer kwam troosten, zo zal Onze Lieve Vrouw ons troost sturen in ons lijden.
God zendt lijden aan uitverkorenen
We moeten dus moed, vastberadenheid en energie hebben, begrijpen waarom we moeten lijden en ernaar streven er vreugde in te scheppen, waarbij we steeds voor ogen moeten houden dat God het lijden zendt aan de uitverkorenen.
Het bovenstaande is ontleend aan een informele lezing van 6 februari 1965, vertaald en aangepast voor publicatie zonder revisie van de auteur voor tfp.org.
Laatst bijgewerkt: 8 februari 2023 16:55
