Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen in processie.
Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen: Een pelgrimstocht naar de hemel
Bedevaarten zijn heel gebruikelijk voor de katholieke gelovigen, waarbij vaak naar verre oorden moet worden gereisd. Op 2 februari 2016 maakte ik deel uit van een Amerikaans contingent dat zo'n pelgrimstocht maakte naar Quito, Ecuador om het hemelse beeld van Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen te vereren. De indrukken waren zo overweldigend dat ik nu pas in woorden kan vatten wat zich tijdens onze reis heeft afgespeeld, met name de Rozenkrans van de Dageraad-processie die ons allemaal in de ban liet.
Een stad die halfweg naar de hemel is
Quito, de charmante hoofdstad van Ecuador, ligt in de bergen op meer dan 300 meter boven de zeespiegel. Het is de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld.1 Het was hier dat een groep van vijf Conceptionistische nonnen, onder wie de heilige Mariana de Jesus Torres, in 1577 door Filips II, koning van Spanje, werd gestuurd om een klooster te stichten. Bij hun aankomst klommen zij naar de duizelingwekkende hoogten van deze bergstad waar zij een klooster stichtten. De plaats had niet beter gekozen kunnen zijn. De bezoeker heeft het gevoel in een stad te zijn aangekomen die half in de hemel ligt en ademt dus een ijle bovennatuurlijke lucht in.
Lees ook: Onze Lieve Vrouw geeft welslagen in Quito
Heldhaftige deugdzaamheid
Het was in dit klooster dat Onze Lieve Vrouw aan Mariana begon te verschijnen met profetieën over de twintigste eeuw. Zuster Mariana zou later Moeder Overste worden en een leven leiden van onuitsprekelijke heldhaftige deugdzaamheid. Er is veel gezegd over deze profetieën.
Het meest opvallende van de openbaringen was echter dat Onze Lieve Vrouw sprak over de drie dingen die haar goddelijke Zoon het meest zouden beledigen: godslastering, ketterij en onreinheid. Je hoeft niet ver te zoeken om ze alle drie in onze moderne wereld tegen te komen, vooral godslastering.
Tijdens de verschijningen verzocht Onze Lieve Vrouw om een beeld van haar te maken en om het op de koorzolder te plaatsen, want, zoals ze zei: "Ik zal over dit klooster heersen." Het is misschien wel het meest bijzondere beeld van de Heilige Moeder op aarde. Haar zorg voor deze groep nonnen kwam tot uitdrukking in een andere profetie, waarin zij voorspelde dat er altijd een heilige in dit klooster zou wonen.
Militaire erewacht beschermt de Koningin der Koninginnen
De gebeurtenissen op deze pelgrimstocht waren werkelijk historisch. Het eerste evenement was wat de jaarlijkse Rozenkrans van de Dageraad wordt genoemd. Deze specifieke processie dateert uit de koloniale tijd, maar is uiteindelijk in onbruik geraakt, zoals zoveel katholieke tradities. Dankzij de onvermoeibare inspanningen van de gepensioneerde Braziliaanse kolonel Carlos Antonio Poli werd de processie in 2001 nieuw leven ingeblazen.4 In dat jaar kwamen slechts twintig gelovigen opdagen. Dit jaar waren het er naar schatting 12.000. Onder hen was generaal Carlos Obando, bevelhebber van het Ecuadoriaanse leger5 , met een groot contingent soldaten en een militaire band.
Een militaire erewacht voor Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen.
Militaire wijze
Op zeer militaire wijze marcheerde rond half vijf 's morgens een erewacht van soldaten in onberispelijk uniform door het middenpad van de kloosterkerk. Zij zouden het escorte van Onze Lieve Vrouw zijn en bescherming bieden tegen de aanstormende gelovigen die stonden te popelen om haar koninklijke mantel aan te raken.
Zo'n aanwezigheid is begrijpelijk. Gewoonlijk wordt de processie gedaan met een kleine kopie van het beeld van Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen. Dit zou de eerste keer zijn dat het echte miraculeuze beeld zou deelnemen aan de processie. Het was in feite de eerste keer dat ze het klooster op straat verliet. Het leek zeer toepasselijk, omdat Onze Lieve Vrouw zowel Koningin van het Universum is als een moeder die in staat is de gelovigen in deze moeilijke tijden te troosten. Een pelgrim, die haar majestueuze gelaat in de open lucht aanschouwde, alsof ze over de stad heerste, beschreef haar treffend als een keizerin. Deze mening werd herhaald door vele anderen die haar op deze glorieuze ochtend zagen als meer dan een koningin, ze was de koningin der koninginnen.
Onze Lieve Vrouw van het Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen werd op een Humvee geplaatst, wat goddelijk voorbestemd leek, zoals zal worden uitgelegd aan de hand van een verbazingwekkende gebeurtenis die later plaatsvond. Het militaire voertuig was op gepaste wijze bedekt en versierd met de kleuren van de Vrouwe - blauw en wit - en een overvloedig assortiment bloemen.
Vuurwerk vulde de nachtelijke hemel boven het klooster toen de processie begon. Terwijl de processie door de straten trok, baden de gelovigen de rozenkrans en zongen ze mariale hymnen. Af en toe zag men van een afstandje handvol rozenblaadjes gegooid worden, die sierlijk aan de voeten van Onze Lieve Vrouw vielen. Dergelijke daden van devotie waren werkelijk inspirerend.
Onze Lieve Vrouw officieel uitgeroepen tot generaal van het Ecuadoraanse leger
Nog opmerkelijker was echter de toewijding van de soldaten. Een legerkolonel die voor de Humvee uitliep om een pad voor het voertuig te banen, keek voortdurend achterom om het lichtgevende gezicht van het standbeeld te aanschouwen. Toen ik zijn uitdrukking analyseerde, werd het me duidelijk dat hij leed aan een intern belangenconflict. Hij leek zo overweldigd door bewondering voor de schoonheid van Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen, dat het hem moeilijk leek zijn plicht als haar bewaker te vervullen. Diezelfde kolonel nam later zijn hoed af en liet me trots een heilige kaart zien van het kindje Jezus dat hij aan de binnenkant had vastgemaakt, een trots bewijs van zijn katholieke geloof. Anderen waren getuige van een luitenant-kolonel die tijdens de hele processie zijn rozenkrans droeg en samen met de gelovigen bad.
Terwijl de processie haar laatste bocht maakte voordat ze terugkeerde naar het klooster, zagen de eerste lichtflitsen van de dageraad de Nationale Basiliek van de stad boven op een heuvel in de verte. Vuurwerk verwelkomde Onze Lieve Vrouw en de menigte van haar volgelingen terug in de kloosterkerk, waar ze naast het altaar werd geplaatst in afwachting van een eer die niemand zich had kunnen voorstellen.
Na de ochtendmis van 10.30 uur, gecelebreerd door de apostolisch nuntius, aartsbisschop Giacomo Ottonello, legde generaal Obando, samen met drie andere generaals en talrijke kolonels, een verbluffende en zeer officiële verklaring af ten overstaan van de stampvolle kerk.
Onze Lieve Vrouw krijgt de baton in haar hand
"Ik, als commandant van het Ecuadoriaanse leger, plaats alle leden van het leger onder de mantel van Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen. Daarna bevestigde hij opnieuw dat "ik, als commandant van het Ecuadoraanse leger, alle tussenliggende niveaus van de legerleiding onder de mantel van Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen plaats, om altijd rechtschapen beslissingen te nemen".
Vervolgens overhandigde hij aan Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen, door toedoen van de nuntius, het symbool van haar nieuwe autoriteit en macht, een zwaard dat op het altaar werd gelegd en een baton of commandostaf van de strijdkrachten. Deze laatste werd in de hand van Onze Lieve Vrouw gelegd. Ook het Jezuskind werd met militaire eer onderscheiden. Hij kreeg een militaire onderscheiding en het symbool van een generaal, die op zijn kleding werden gespeld.
Generaal Obando eindigde zijn toespraak met het bedanken van de Apostolische Nuntius, aartsbisschop Giacomo Ottonello, aartsbisschop Castrense, bisschop Rene Coba Galarza, Moeder Inez en de nonnen van het klooster "die mij de gelegenheid hebben gegeven kennis te maken met de devotie van Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen; ik dank ook Traditie, Familie en Privé-eigendom [de internationale organisatie waar ook de campagne Mijn Onbevlekt Hart zal triomferen toebehoort - red.] hiervoor".
De hele nacht nachtwake
Die avond baden leden van de Amerikaanse Vereniging voor de Verdediging van Traditie, Familie en Privé-eigendom (TFP) en zusterverenigingen om beurten voor het standbeeld tijdens een nachtwake. De felbegeerde privé-tijd bij het standbeeld gaf ons de gelegenheid om de gebeurtenissen van de vorige dag te verwerken. Terwijl ik voor het beeld bad, dacht ik na over de trieste stand van zaken in ons land en in de wereld, waardoor veel katholieken zich voelen als de apostelen op het woelige water van het Meer van Genesareth. Net zoals Onze Lieve Heer op majestueuze wijze de woedende storm tot bedaren bracht, kon men niet anders dan een soortgelijk kalmerend effect ervaren bij het aanschouwen van het buitengewone gelaat van Onze Lieve Vrouw van het Goede Welslagen.
De volgende dag hadden we het voorrecht om het lichaam van Moeder Mariana te vereren. Toen we de kamer binnenkwamen waar haar lichaam was opgebaard, verwijderde Moeder Inez van het Tabernakel de sluier die het gezicht van de heilige non bedekte. Het is belangrijk hier op te merken dat deze heilige ziel niet alleen een glimp heeft opgevangen van het kwaad van onze tijd, maar dat zij vrijwillig heeft aanvaard om voor ons te lijden. Met dit in gedachten, hebben wij niet nagelaten deze edelmoedige ziel te danken voor wat zij voor ons heeft gedaan. Hoevelen van ons, die onze strijd voeren tegen de dwalingen van onze tijd, hebben onze volharding niet te danken aan deze opofferende ziel? Daarom moeten wij allen uit de grond van ons hart zeggen: dank u, Moeder Mariana!
Toen kwam het laatste afscheid, toen dezelfde TFP-leden die aan de nachtwake hadden deelgenomen, de bevoorrechte taak uitvoerden die ons lang geleden was verleend, om Onze Lieve Vrouw naar het bovenkoor terug te dragen. Dit gaf ons de gelegenheid om de exacte plaats te vereren waar Onze Lieve Vrouw aan Moeder Mariana was verschenen. Maar op dat moment liep onze tijd op de berg, waar we die ijle, bovennatuurlijke lucht inademden, ten einde.
Lees ook: Het lichaam van Zuster Mariana krijgt een nieuwe rustplaats
Reis naar de hemel
De heer Sergio de Paz, oprichter van de in Miami gevestigde organisatie Cubanos Desterrados (Cubanen in ballingschap), stond naast mij. Hij had gebeden voor zijn land, een eiland-gevangenis nog steeds in de greep van de met bloed besmeurde handen van de gebroeders Castro. Hij heeft onvermoeibaar gestreden voor het geloof hier in Amerika en draagt een groot verdriet om de benarde toestand van het Cubaanse volk dat nog steeds lijdt onder een communistische dictatuur. Met een glimlach op zijn gezicht en een twinkeling in zijn ogen, keek hij me aan en vroeg: "Wat gaat er gebeuren als we landen?" Mijn instinctieve antwoord was: "Ik weet het niet, maar ik hoop dat we niet neerstorten, want we vliegen nu behoorlijk hoog."
Aan alle goede dingen komt een eind in dit tranendal, terwijl we opmarcheren naar de overwinning die Onze Lieve Vrouw in Fatima beloofd heeft, en dat gold ook voor onze reis. Toch zijn degenen die in Quito, Ecuador waren, energiek vertrokken na een reis die met recht een pelgrimstocht naar de hemel genoemd kan worden.
Laatst bijgewerkt: 23 maart 2022 10:46